#BunkasaiRKM #RKMInoriya

“....“

สองมือของมิวะกุมเข้าหากันก่อนจะโค้งให้ [คุณ] ที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน..

ดูรวมๆแล้วพนักงานคนนี้ดูปกติดี แต่สิ่งที่แปลกตาจากคนอื่นๆคงเป็นเข็มกลัดที่กลัดไว้ตรงผ้ากันเปื้อนพร้อมข้อความระบุสั้นๆ

‘ผู้มีความบกพร่อง‘

[ 11.00 น. | สวนสาธารณะมิฮานาดะ 🍃 ]

เห็นว่าวันนี้อากาศดีแถมฝนก็ไม่ตก มิวะเลยตัดสินใจออกมาหาที่นั่งวาดรูปเล่นที่สวนสาธารณะ

“....”

ระหว่างเดินก็ชะเง้อมองหาต้นไม้ใหญ่ที่น่าจะเป็นที่ๆดีที่สุดให้เธอได้ปักหลักในตอนนี้

ตรงไหนดีนะ..?

อ่านใบเซียมซีแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยกมือแตะลำคอตัวเอง

ปมด้อยงั้นเหรอ..

“....”

ถ้าหากว่าก้าวเดินต่อไปได้โดยไม่ยึดติดกับมันก็ดีน่ะสิ

อ๊าาา-- เจ้าแมวเห็นอีกฝ่ายชี้นิ้วใส่ก็ตาโตพองขนใส่เลย ขู่แง้วๆๆด้วยแต่ก็ยังไม่ได้หนีไปไหน

“...!!”

ส่วนมิวะได้แต่ส่ายหน้ารัวๆเหมือนจะบอกไม่ใช่แบบนั้นนะคะ!!

นิ้วเล็กค่อยเข้าไปลูบแมวให้ใจเย็นลง ส่วนนิ้วอีกข้างนิ้วที่กำลังลูบอีกที แบบนี้ค่ะแบบนี้--!!

[ทางเดินไปโรงเรียนเซย์โจว | 07.30 น.]

กำลังเดินไปโรงเรียนอย่างอารมณ์ดีเพราะเป็นวันเปิดเทอมใหม่ แต่ดันโดนใครไม่รู้วิ่งมาชนเข้าเต็มแรงจนล้มไปกองกับพื้น

“....!!!”

จ เจ็บจัง!💦💦

ปล่อยให้เจ้าแมวเล่นกับนิ้วของตัวเองไป ทั้งมิวะและแมวเงยหน้าขึ้นมองพร้อทกันตอนที่อีกฝ่ายลุกขึ้นยืน

เงามืดพาดทับพวกเราอีกครั้ง(...)

‘จะไปแล้วเหรอคะ?’

พอสายตาของมิวะและข้อความรวมกัน ถ้ามีเสียงก็คงจะพอนึกออกว่ามันเป็นน้ำเสียงหงอยๆแน่ๆ