/พอส่งเสียงทักทายออกไป เจ้าตัวที่ถูกทักก็หันมามองด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก(...)นั้นทำให้เขายิ้มนิดๆถึงมันจะแทบดูไม่ออกเลยก็ตาม/

ผมออกมาก่อนเวลาเผื่อว่าจะเกิดปัญหาอะไรระหว่างทางด้วยล่ะครับ

/เพราะปกติเจ้าตัวก็ชอบมาก่อนเวลาอยู่แล้วด้วย/

/วันนี้ทางด้านเขาก็แต่งตัวสบายๆกว่าทุกทีโดยที่วันนี้ใส่เสื้อยืดสีเบจซึ่งค่อนข้างเห็นในยากถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้อากาศเริ่มร้อนแล้วและรองเท้าออกกำลังกายเช่นทุกที/

/ถูกถามก็ค่อยๆหยิบขวดขึ้นมาให้อีกฝ่ายดูว่าซื้ออะไรมา/

ชาเขียวของSxnxxryครับ
ผมเห็นว่ามีขวดแบบ2ลิตรด้วย ผมก็เลยหยิบมา

/โชว์ให้ดุว่าได้ชาของอะไรมาเสร็จก็ค่อยๆเก็บกลับลงถงเหมือนเดิม ก่อนจะยื่นมือไปขอถุงข้าวของที่เหลือมาถือ/

/แล้วเขาก็เดินตามอีกฝ่ายไปยังที่พักของเจ้าตัวตัว ระหว่างที่เดินก็สังเกตเห็นคอนโดสูงๆตึกนึงในปลายทางที่พวกเขากำลังเดินเข้า/

ใช่ตึกตรงหน้าอันนั้นรึเปล่าาครับ?

/อีกฝ่ายเริ่มตอบและแสดงความคิดเห็นออกมาให้ฟัง เขาก็ตั้งใจฟังอยู่เงียบๆไม่ได้ปริปากพูดอะไรเลย/

/จนกระทั่งอีกฝ่ายพูดจบก็เอียงหัวเพียงเล็กน้อยพร้อมกับคลี่ยิ้มออกมา/

ฟังดูดีเลยทีเดียวนะครับ

/ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าที่เขาแสดงออกมานั้นมันก็บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเขาพออกพอใจกับความเห็นของคุณมากๆ/

(แปะย้อนคร้าบ--)

/ตึกแถวที่หน้าร้านตอนนี้ปิดด้วยประตูเหล็กม้วนอยู่(...)เลยไม่เห็นหน้าร้านแบบชัดๆ แต่ตึกค่อนข้างกว้างอยู่พอสมควรเลย/

วันนี้ผมก็สนุกมากๆเช่นกันครับ ขอบคุณที่ฟังAซังอธิบายเรื่องไวน์ยาวเหยียด

อ๋อ........รวมถึงผมด้วย

/เขาไม่ลืมที่จะขอบคุณอีกฝ่ายเช่นกัน ที่ยอมฟังคำพูดในการอธิบายต่างๆของAซังและของเขาด้วย(...)/

แล้วคุณจะเรียกรถจากในแอพรึเปล่าครับ?

(ขอทีเดียวเลยครับจะได้ติดต่อได้เล----)

/หันมองไปตามที่อีกฝ่ายชี้ก็พบกับร้านหนังสือก็ร้องอ๋อขึ้นมาเบาๆ/

อ๋อ ร้านนี้นี่เอง หนังสือเขาน่าสนใจดีนะครับ

งวดที่แล้วผมได้เล่มที่เขียนด้วยภาษาอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ทั้งที่ผมก็พูดอ่านเขียนได้3ภาษาแท้ๆ

/ถึงจะพูดแบบนั้นก็เขาก็เดินไปที่ร้านนั้นแล้วยื่นเงินให้เพื่อสุ่มอีก(...)แล้วเขาก็ได้หนังสือกลับมาก่อนจะลองเปิดมันดูว่าเขาได้อะไร แล้วสิ่งที่เขาได้นั้นคือ/

/ทางด้านซอมเมลิเย่มีอายุก็ยิ้มรับอย่างพออกพอใจในผลลัพท์ที่ออกมาล่ะนะก่อนจะยังคงมองทางด้านชาวต่างชาติที่คุ้นเคย(...)อย่างรอคำถาม/

/พอถูกทุกสายตาจับจ้องมาแบบนั้นเขาก็ยังคงมองตอบทั้งคู่ด้วยสีหน้าตามเดิม(...)ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบนึงที/

ไวน์อันนี้เป็นไวน์ฝั่งขวาสินะครับ?

/แล้วในที่สุดเขาก็ถามคำถามแรกออกมา(...)/

A: ใช่แล้วครับ มีตัวแปรอะไรที่ทำให้คุณรู้ล่ะครับ?

+

/มีเสียงเหมือนคนหลุดหัวเราะเบาๆออกมาเมื่ออีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังพยายามอย่างหนักกับเกมทายปริศนาอยู่ แต่มันก็เป็นใครไม่ได้ยอกจากชายชาวต่างชาติที่มาด้วยกันกับเธอเนี่ยแหละ(...)/

/ถ้าได้ยินก็จะเห็นว่าเขามองอยู่โดยที่มีรอยยิ้มอยู่บนหน้าของเขาแม้มันจะไม่ได้มากมายแต่ก็เห็นได้ชัดว่าต่างกับทุกทีที่ทำหน้าราบเรียบ(....)/

(ก็ได้ครับ แปะรูปรีรันเมนชั่นก่อนหน้า(....))

เพราะว่าเป็นของที่สะสมเอาไว้หลายปีแล้ว มันก็เลยเยอะแบบนั้นล่ะครับ

/ไม่ค่อยแปลกใจที่จะถูกชมว่าสุดยอดเท่าไรพอนึกถึงว่าอีกฝ่ายไม่ได้เก็บขนาดที่ตัวเองเก็บและจำนวนปีที่เก็บไวน์แต่ล่ะขวดมามันก็ยาวนานมากแล้วจริงๆ(...)/

แต่ตามที่คุณบอก ดูคุณจะซื้อเฉพาะในเวลาที่อยากจะดื่มหรือมีติดอะไรเวลาที่ไม่ได้ออกไปดื่มข้างนอก

จะไม่เยอะก็ไม่แปลกหรอกครับ

/ได้รับคำตอบจากอีกฝ่ายเขาก็พิมพ์ตอบไปสั้นๆ/

[โอเคครับ]

/พิมพ์ตอบกลับเสร็จก็เก็ฐมือถือลงกระเป๋าที่สะพายมาด้วย ซึ่งไม่ถึงนาทีก็เห็นคนท่าทางคุ้นเคยมาแต่ไกล/

อาจัง : อ๊ะ นั้นริริแน่ๆเลย!!

/อาจังยกมือขึ้นมาพอเห็นงั้นแต่พออีกฝ่ายเข้ามาใกล้ปุ๊บ/
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
/พวกเขาทั้งคู่ก็เลิกคิ้วมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ แม้ว่าอาจังจะดูตกใจมากกว่าจะเป็นประหลาดใจก็ตาม(...)/

/แต่ก็ดันเห็นท่าทางอึกอักของอีกฝ่ายก็ยังไม่ได้ไปในทันทีกะจะรอฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร จนกระทั่งสาวแกลอีกคนพูดออกปากชวนเขา/
.
.
.
.
.
ได้ครับ /ไม่ได้มีธุระจะไปไหนต่อก็เลยตกลงไปง่ายๆ/

(โทษทีน่ะ นี่คือโชคชะตาของคุณ(....))

/รับรู้ถึงสถานะการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นแต่ถึงยังงั้นก็ไม่ได้ออกตัวตำหนิอีกฝ่ายอะไร เพราะก็ทั้งเข้าใจและอีกใจก็คิดว่าถึงตำหนิไปก็คงไม่ช่วยอะไรในเวลานี้/

/แถมตอนนี้ก็ดูจะถกเถียง(?)กับเด็กสาวเซย์โจวอีกคนอยู่แล้วด้วย ระหว่างนั้นเขาก็เลยมองดูรอบๆอีกทีอย่างถี่ถ้วนเขาก็ได้ยินเสียงร้องหงิงๆเข้า พอได้ยินยังงั้นเขาก็เลยลองหันไปตามทิศทางของเสียงดู/

+

/ยิ้มนิดจนแทบไม่รู้ว่ายิ้มเมื่อได้ยินสาวน้อยคนนี้เอาทั้ง2สายพันธุ์มารวมกัน(...)/

แบบนั้นก็ดีนะครับ ระหว่างเดินไปถ้าเจอใครแถวนั้นก็ลองถามไปด้วยก็ดี

/หลังจากนั้นก็น่าจะพากันเดินไปยังทิศทางที่ๆเจอรอยเท้าที่คาดว่าน่าจะเป็นของโคฮารุกันแต่ว่าระหว่างทางนั้นก็ดันเจอเขากับปลอกคอที่แดงแทน/

ปลอบคอ? /เลิกคิ้วมองแปลกใจล่ะเค้าลางของสัญญาณที่ไม่ดี/

(พระเจ้ารักครับพาสซีพสกิล---(...) ผมกลับมาแล้ว มีเวลาพอหายใจแล้วครับ)

/กลับมารวมกลุ่มกับคนอื่นๆ แล้วจึงได้ทราบว่าสมาชิกทุกคนที่ช่วยกันออกตามหาโคฮารุซังนั้นต่างก็เจอกับรอยเท้าทั้งนั้น/

/เขาก็ยืนดูรูปถ่ายรอยเท้าทั้ง3ที่เจอกันด้วย ถึงอม้เขาจะไม่ได้มีความเชี่ยวชาญเรื่องสัตว์ขนาดนั้น แต่เขาก็พอจะสังเกตได้ถึงบางอย่าง/

+

/ทุกอย่างก็ดูลงตัวดีแล้วพออีกฝ่ายเริ่มอธิบายถึงขอบเขตในการค้นหาต่างๆและวิธีการแบ่งกันค้นหาเขาก็พยักหน้าตอบรับก่อนจะขานตอบด้วย/ โอเคครับ

/แต่ว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจากที่เขาว่าจะถามต่อว่าลูกหมาตัวนั้นลักษณะเป็นยังไงมันก็ไม่ทันเสียแล้ว(...)/

/เขาก็เดินค้นหาดูไปเรื่อยๆและดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเขาเสียด้วย เขาพบเข้ากับรอยเท้าเล็กๆแถวนั้นเข้าจนได้/

+

(นึกภาพเหมือนอุ้มแมวยืด(...))

/พอปล่อยอีกคนลงพื้นเสร็จกำลังจะรอฟังว่าทำไมถึงไปอยู่บนนั้น แต่ท่าทางของอีกคนก็เริ่มดูลนลานขึ้นมาแถมเริ่มเรียกชื่อของลูกหมาวัยสองเดือนเศษ/

ลูกหมา? /ขมวดคิ้วนิดๆหน่อยพลางนึกไปด้วยว่าเคยเห็นมั้ย/

ผมไม่เห็นนะครับ......แต่สายจูงอันนั้นใช่ของคุณรึเปล่า? /พูดพร้อมกับผายมือชี้ไปยังสายจูงที่หล่นอยู่แถวๆนั้น/

/ดูเหมือนคำขอของอีกคนจะส่งถึงพระเจ้า(...)/

/ในที่สุดก็มีคนใจดีสักคนที่ว่านั้นก็เดินผ่านมาเห็นเด็กหนุ่มที่คุ้นเคยติดแหง็กอยู่บนต้นไม้เข้า/
.
.
.
.
.
.
.
.
.
/มองอย่างงๆนิดหน่อยก่อนจะถามออกไป/

คุณขึ้นไปทำอะไรบนนั้นครับ?

/สบตามองตอบแบบริริหน้าก็ยิ้มแบบเกร็งๆล่ะ แบบไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี จะช่วยยังไงได้บ้าง เพราะฮานะจังเล่นตอบแบบนั้นแล้วอ้อนขออีก😭/

/แต่แล้วสถานะการณ์มันก็ชวนให้คิดหนักขึ้นเมื่อคนออกปากชวนก็มองที่อีกฝ่ายเช่นกันโดยที่เขามองเฉยๆไม่ได้ดูกดกันแต่ถ้าสังเกตดีๆจริงๆจะเห็นว่าเขายิ้มมุมปากนิดนึงจนแทบไม่สังเกตเห็น(...)/

(ให้🫳🫳🫳 เจอแล้วว ว้ากกกกกกกก)

ครับ /เขายืนกรานเช่นนั้นแต่อีกฝ่ายก็ดูจะอยากให้เขาปาซะมากกว่า/ ถ้าคุณว่ายังงั้นล่ะก็ ผมจะปาให้ครับ

/เจอคำพูดที่มุ่งมั่นและเชื่อมั่นของอีกคนแบบนั้นเขาก็ย่อมต้องยอมให้เป็นธรรมดา สิ้นคำพูดเขาก็ปาออกไปทันทีและแล้วชะตากรรมของพวกเขาก็ได้ถูกกำหนดแล้วว่า----/
.
.
.
.
.
/มองว่ามันลอยไปที่ไหนกันพอมองตามไปก็สิ่งที่พวกเขาตามหามันจนได้/

(ถ้าจิอากิจังสนุกก็ยินดีครับ(...))

/เขามองดูเด็กสาวที่เป็นคู่ของเขาด้วยความประหลาดใจถึงจินตนาการอันกว้างขวางและกว้างไกลของเธอ/

งั้นแสดงว่า....ถ้าเราปาออกไปแล้วเครื่องบินไปหยุดอยู่ที่ไหน นั้นก็คือจุดหมายของสิ่งที่พวกเรากำลังตามหาสิน่ะครับ?

/ไม่พูดเปล่าก็เล่นด้วยกับอีกคน(?)มือทั้งสองก็เริ่มพับกระดาษในมือไปเรื่อยๆจนกลายเป็นเครื่องบินกระดาษ/

ฟูจิวาระซังอยากเป็นคนปามั้ยครับ?

/ขณะที่ริริโอะกำลังสบายใจอยู่นั้นก็เป็นฟุโระเนี่ยแหละที่เดินกลับมาพร้อมกับถือถุงลูกอมใหญ่ๆสีสันน่ารักมาอันนึง/

/คิดว่ายังไม่ทันได้สังเกตเห็นริริโอะเพราะอีกฝ่ายยืนอยู่ห่างแล้วเจ้าตัวก็คงจะโฟกัสกับเด็กๆมากกว่าตอนนี้/ เดินเข้ามารับทีล่ะคนน่ะครับ

/พูดจบปุ๊บก็แกะถุงลูกอมออกก่อนจะรอให้เด็กๆต่อแถวให้เรียบร้อย/

(เต๋าเทพผิดเวลามาก(....))

เพราะหน้างานจริงขอบเขตมันกว้างนี่น่ะครับ /ในจังหวะที่เขาพูดตอบกับอีกฝ่ายก็เห็นกระดาษลอยมาตรงเท้าพอดี/

/ก้มลงไปเก็บมาดูเสร็จก็หันไปให้อีกฝ่ายดู/ น่าเสียดายจัง....

ถ้าถามคนแถวๆนี้ดูอาจจะมีใครให้เบาะแสพวกเราเพิ่มมั้ยครับ? /ในเมื่อหาเองไม่ได้แล้วคงต้องพึ่งพาคนอื่น(...)/

/ส่วนคนที่อยู่หน้าสุดแถมเป็นเจ้าของซอล์ฟครีมได้เห็นทุกอากัปกิริยาทั้งหมดของฮานะ(....)เขาก็ทำเพียงแค่ยิ้มกว้างมากขึ้นกว่าทุกๆทีที่เคยทำ/

/ถ้ามุมนี้ทุกคนเห็นฮานะงั้นก็ไม่น่าจะเห็นที่เขายิ้มล่ะมั้ง?/

ครับ /ก่อนจะตอบรับฮานะไปด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยนกว่าทุกที/ ทานกันต่อเถอะครับ

/จากแค่ย่อตัวเฉยๆตอนนี้น่าจะนั่งยองๆในระดับที่ฮานะพูดคุยด้วยสะดวกอยู่(...)/

(เทนชิน้อยๆ--- แปะมโนภาพเมนูเพื่อเข้าถึงอรรถรส(...))

/ทางด้านเขาที่กำลังยืนมองฮานะที่ดูท่าทางกำลังตื่นเต้นและหันมาขอร้องคุณแม่และอีกฝ่ายอยู่ ก็ละความสนใจจากฮานะมามองยังคุณ/

ทานกันเลยครับ ผมขอดูก่อน /พอเขาตอบไปแบบนั้นก็หันมาสนใจที่เมนูบ้างก่อนจะมองๆว่าจะทานอะไรดี/

/ซึ่งที่ร้านนี้ระบบการสั่งขนมจะเป็นแบบตู้หยอดรับทั้งธนบัตรและเหรียญแล้วกดเลือกเมนูที่ต้องการเพื่อรับใบสั่งซื้อ/

นอกจากว่าจะใช้ตัวช่วยเดินกัน ไม่รู้ว่าฟูจิวาระซังจะเคยเห็นมั้ย? ที่เป็นรูปเพนกวิ---- /ระหว่างที่เขากำลังพูดนั้นก็มีนกพิราบบินมาเฉี่ยวเข้าพอดี(....)/
.
.
.
.
.
/เงียบไปแปปนึง/ ครับ เป็นรูปเพนกวินน่ะครับ /ก็ยังพูดต่อได้/

/เล่นทั้งส่ายหน้าและสลับกับพยักหน้าขึ้นลงไปมาแบบนั้นเขาต้องสับสนแน่นอน(...) แต่ก็มีความคิดบางอย่างที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขาแทน/

............เจ็บคอสินะครับ? /เห็นอีกฝ่ายไม่พูดแถมพยายามส่งสัญญาณแทบตายขนาดนั้นเลยเข้าใจไปแบบนั้น/

ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็...../เอามือล้วงกระเป๋าเสื้อเบลเซอร์ของตัวเองก่อนจะย่อตัวเล็กน้อยแล้วยื่นกล่องเหล็กเล็กๆบางอย่างให้/

เอานี่ไปอมสิครับ