รักสายผลิตทุกคน😭💓🫶
เป็นครั้งแรกที่อิซางิได้ยินบะโรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความจริงจังขนาดนี้ และพอพูดจบแล้ว บะโรก็เดินออกจากห้องตามรินไป โดยที่ทิ้งให้อิซางินั่งตกตะกอนความคิดอยู่แค่คนเดียว (367)
เป็นครั้งแรกที่อิซางิได้ยินบะโรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความจริงจังขนาดนี้ และพอพูดจบแล้ว บะโรก็เดินออกจากห้องตามรินไป โดยที่ทิ้งให้อิซางินั่งตกตะกอนความคิดอยู่แค่คนเดียว (367)
ABO Verse ผมเป็นแค่เบต้าธรรมดาครับ
ps.ผมอยากลงเผื่อตัวเองขยัน
ในโลกที่มีทั้งอัลฟ่า โอเมก้า และอื่นๆนั้น
ปัจเจกบุคคลนามอิซางิ โยอิจิ เป็นเพียงแค่เบต้าธรรมดาเพียงเท่านั้น ซึ่งนับเป็นประชากรราว 70% ของโลก
แล้วทำไม บลูล็อคในตอนนี้จึงมีเพียงแค่ตัวเขากับอีก 2-3 คนเป็นเบต้าวะ?
เบต้าคนอื่นไม่ค่อยผ่านสเตจ 2 ของเฟส 1 เหรอวะ? เอาจริงดิ?(1)
ABO Verse ผมเป็นแค่เบต้าธรรมดาครับ
ps.ผมอยากลงเผื่อตัวเองขยัน
ในโลกที่มีทั้งอัลฟ่า โอเมก้า และอื่นๆนั้น
ปัจเจกบุคคลนามอิซางิ โยอิจิ เป็นเพียงแค่เบต้าธรรมดาเพียงเท่านั้น ซึ่งนับเป็นประชากรราว 70% ของโลก
แล้วทำไม บลูล็อคในตอนนี้จึงมีเพียงแค่ตัวเขากับอีก 2-3 คนเป็นเบต้าวะ?
เบต้าคนอื่นไม่ค่อยผ่านสเตจ 2 ของเฟส 1 เหรอวะ? เอาจริงดิ?(1)
อิซางิในวัย 11 ปีนั่งมองข่าวของ อิโตชิ ซาเอะ ที่อยู่ในทีวีด้วยแววตาชื่นชม
'เก่งจัง เท่มากเลย...' (1)
#ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา
อิซางิในวัย 11 ปีนั่งมองข่าวของ อิโตชิ ซาเอะ ที่อยู่ในทีวีด้วยแววตาชื่นชม
'เก่งจัง เท่มากเลย...' (1)
#ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา
ไคเซอร์ยืนมองอิซางิที่กำลังกอดรูปโพลาลอยด์โนอาพร้อมลายเซ็นสดอยู่ในมือด้วยสายตาที่เอ็นดู
พออิซางิกอดจนหนำใจแล้ว เจ้าตัวจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับไคเซอร์ แล้วกวักมือเรียกให้ไคเซอร์โน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ก่อนที่จะพูดออกไปว่า
"พี่จ๋าขอบคุณนะ" (107)
ไคเซอร์ยืนมองอิซางิที่กำลังกอดรูปโพลาลอยด์โนอาพร้อมลายเซ็นสดอยู่ในมือด้วยสายตาที่เอ็นดู
พออิซางิกอดจนหนำใจแล้ว เจ้าตัวจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับไคเซอร์ แล้วกวักมือเรียกให้ไคเซอร์โน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ก่อนที่จะพูดออกไปว่า
"พี่จ๋าขอบคุณนะ" (107)
ซาเอะที่คิดว่ารินคงเบื่อการเล่นแบบนี้แล้ว เจ้าตัวจึงไม่ได้คิดอะไรมาก แล้วปล่อยตัวรินลงพื้นไป
"รินรินอยากเล่นอะไรต่อเหรอ เราให้เลือก" เพราะอิซางิรู้สึกได้ว่ารินกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่างอยู่ (46)
ซาเอะที่คิดว่ารินคงเบื่อการเล่นแบบนี้แล้ว เจ้าตัวจึงไม่ได้คิดอะไรมาก แล้วปล่อยตัวรินลงพื้นไป
"รินรินอยากเล่นอะไรต่อเหรอ เราให้เลือก" เพราะอิซางิรู้สึกได้ว่ารินกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่างอยู่ (46)
"โยจัง! ตื่นมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย!" รินหันไปถามอิซางิขึ้นมาอย่างตกใจ
ส่วนซาเอะที่รู้มาสักพักแล้วว่าอิซางิแกล้งหลับ เพื่ออ้อนขอให้ซาเอะแบกกลับมาส่งบ้านให้ เจ้าตัวก็เผยรอยยิ้มขึ้นมาแบบเอ็นดู (62)
"โยจัง! ตื่นมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย!" รินหันไปถามอิซางิขึ้นมาอย่างตกใจ
ส่วนซาเอะที่รู้มาสักพักแล้วว่าอิซางิแกล้งหลับ เพื่ออ้อนขอให้ซาเอะแบกกลับมาส่งบ้านให้ เจ้าตัวก็เผยรอยยิ้มขึ้นมาแบบเอ็นดู (62)
แล้วอีกอย่างความทรงจำที่เกี่ยวกับเด็กคนนั้น มันก็เริ่มชัดเจนขึ้นมาเรื่อย ๆ
ผมอยากจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเด็กคนนั้นได้จริง ๆ ครับโค้ช" (44)
แล้วอีกอย่างความทรงจำที่เกี่ยวกับเด็กคนนั้น มันก็เริ่มชัดเจนขึ้นมาเรื่อย ๆ
ผมอยากจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเด็กคนนั้นได้จริง ๆ ครับโค้ช" (44)
"ขอบคุณนะเนส มาช่วยได้ทันเวลาพอดีเลย ให้ตายเถอะ นี่ถ้าเมื่อกี้นี้โยอิจิมันร้องไห้ออกมาจริง ๆ นะ ฉันคงทำไรต่อไม่ถูกแน่ ๆ เลย" (290)
"ขอบคุณนะเนส มาช่วยได้ทันเวลาพอดีเลย ให้ตายเถอะ นี่ถ้าเมื่อกี้นี้โยอิจิมันร้องไห้ออกมาจริง ๆ นะ ฉันคงทำไรต่อไม่ถูกแน่ ๆ เลย" (290)
'ให้ตายเถอะ ลืมเรื่องที่เราจะต้องแข่งกับโยอิจิในสนามไปได้ยังไงเนี่ย แล้วแบบนี้จะบอกโยอิจิยังไงดีวะ ปวดหัวโว้ย!' (276)
'ให้ตายเถอะ ลืมเรื่องที่เราจะต้องแข่งกับโยอิจิในสนามไปได้ยังไงเนี่ย แล้วแบบนี้จะบอกโยอิจิยังไงดีวะ ปวดหัวโว้ย!' (276)
เพราะภาพที่ไกเซอร์เห็นนั้น ก็คือภาพที่อิซางิกำลังนอนหลับสนิทอยู่อย่างมีความสุข ไกเซอร์ถึงได้ตัดสินใจปล่อยให้อิซางินอนต่อไปอีกสักพัก (243)
เพราะภาพที่ไกเซอร์เห็นนั้น ก็คือภาพที่อิซางิกำลังนอนหลับสนิทอยู่อย่างมีความสุข ไกเซอร์ถึงได้ตัดสินใจปล่อยให้อิซางินอนต่อไปอีกสักพัก (243)
"เฮ้อ ไอ้เด็กอ้วนนี่มันจริง ๆ เลย" ไกเซอร์พูดบ่นขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินตรงไปที่เตียงฝั่งที่อิซางินอนอยู่ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้อีกฝ่ายดี ๆ
"ฝันดีนะไอ้เด็กอ้วน ฉันสัญญาว่าอนาคตของแกจะต้องเหมือนเดิม" (234)
"เฮ้อ ไอ้เด็กอ้วนนี่มันจริง ๆ เลย" ไกเซอร์พูดบ่นขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินตรงไปที่เตียงฝั่งที่อิซางินอนอยู่ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้อีกฝ่ายดี ๆ
"ฝันดีนะไอ้เด็กอ้วน ฉันสัญญาว่าอนาคตของแกจะต้องเหมือนเดิม" (234)
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ" เนสตอบออกไป โดยที่สายตาของเจ้าตัวจ้องมองไปทางไกเซอร์กับอิซางิแบบจับผิด
'แปลก ๆ เหมือนมันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้องเลย' (223)
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ" เนสตอบออกไป โดยที่สายตาของเจ้าตัวจ้องมองไปทางไกเซอร์กับอิซางิแบบจับผิด
'แปลก ๆ เหมือนมันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้องเลย' (223)
ส่วนไกเซอร์ก็ยังคงยืนปลอบอิซางิไปแบบนั้น โดยที่อิซางิเองก็เอาแต่พูดตัดพ้อออกมาไม่หยุดเหมือนกัน... (212)
ส่วนไกเซอร์ก็ยังคงยืนปลอบอิซางิไปแบบนั้น โดยที่อิซางิเองก็เอาแต่พูดตัดพ้อออกมาไม่หยุดเหมือนกัน... (212)
"เอาน่า คิดซะว่าตัวเองจะได้เป็นฮีโร่กอบกู้อนาคตแล้วกันเนอะ!" ไกเซอร์เอื้อมมือไปตบไหล่ทั้ง 2 คนเบา ๆ ก่อนที่จะเริ่มเล่าอนาคตที่ตัวเองรู้ทั้งหมดออกมา (204)
"เอาน่า คิดซะว่าตัวเองจะได้เป็นฮีโร่กอบกู้อนาคตแล้วกันเนอะ!" ไกเซอร์เอื้อมมือไปตบไหล่ทั้ง 2 คนเบา ๆ ก่อนที่จะเริ่มเล่าอนาคตที่ตัวเองรู้ทั้งหมดออกมา (204)
เพราะฉะนั้น...
ไปคุยกับมันดี ๆ ได้แล้วไกเซอร์ อย่าให้มันมาซึมเพราะแกอีก ส่วนเรื่องอนาคตอะไรนั่น ฉันกับฮิโอริขอรู้แค่นี้พอ แกไม่ต้องเล่าอะไรออกมาต่อแล้ว" (201)
เพราะฉะนั้น...
ไปคุยกับมันดี ๆ ได้แล้วไกเซอร์ อย่าให้มันมาซึมเพราะแกอีก ส่วนเรื่องอนาคตอะไรนั่น ฉันกับฮิโอริขอรู้แค่นี้พอ แกไม่ต้องเล่าอะไรออกมาต่อแล้ว" (201)
'ขอร้องล่ะ อย่าเป็นอะไรมากเลยนะโยอิจิ ฉันสัญญาว่าถ้าแกฟื้นขึ้นมาเป็นปกติ ฉันจะไม่ใจร้ายกับแกอีกแล้ว ฉันขอโทษ' ไกเซอร์คิดแบบนี้ขึ้นมาซ้ำ ๆ ไปตลอดทั้งทาง (188)
'ขอร้องล่ะ อย่าเป็นอะไรมากเลยนะโยอิจิ ฉันสัญญาว่าถ้าแกฟื้นขึ้นมาเป็นปกติ ฉันจะไม่ใจร้ายกับแกอีกแล้ว ฉันขอโทษ' ไกเซอร์คิดแบบนี้ขึ้นมาซ้ำ ๆ ไปตลอดทั้งทาง (188)
อิซางิเริ่มสูญเสียการมองเห็นไปทีละนิด ยิ่งวิเคราะห์เกมส์นานเท่าไหร่ ยิ่งใช้อีโก้อีสมากเท่าไหร่ การมองเห็นก็จะยิ่งแย่ลงมากขึ้นเท่านั้น ไม่มีใครเคยสังเกตเห็นและอิซางิก็เก็บมันเป็นความลับมาตลอด จนกระทั่งสายตาแย่ลงจนมองเริ่มเห็นทุกอย่างเลือนรางไปหมด สุดท้ายอิซางิจึงตัดสินใจเข้าไปพูดคุยกับเอโกะ อย่างจริงจัง
อิซางิเริ่มสูญเสียการมองเห็นไปทีละนิด ยิ่งวิเคราะห์เกมส์นานเท่าไหร่ ยิ่งใช้อีโก้อีสมากเท่าไหร่ การมองเห็นก็จะยิ่งแย่ลงมากขึ้นเท่านั้น ไม่มีใครเคยสังเกตเห็นและอิซางิก็เก็บมันเป็นความลับมาตลอด จนกระทั่งสายตาแย่ลงจนมองเริ่มเห็นทุกอย่างเลือนรางไปหมด สุดท้ายอิซางิจึงตัดสินใจเข้าไปพูดคุยกับเอโกะ อย่างจริงจัง
"ฉันขอพูดตรง ๆ เลยแล้วกัน ว่าถ้าแกรักฉันให้ได้แค่เสี้ยวเดียวที่ครอบครัวของไอ้เด็กอ้วนนั่นรักฉัน
สภาพของแกมันก็คงจะไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ ฉันไปก่อนล่ะ เดี๋ยวคนดูแลแกก็จะมาถึงแล้ว" (136)
"ฉันขอพูดตรง ๆ เลยแล้วกัน ว่าถ้าแกรักฉันให้ได้แค่เสี้ยวเดียวที่ครอบครัวของไอ้เด็กอ้วนนั่นรักฉัน
สภาพของแกมันก็คงจะไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ ฉันไปก่อนล่ะ เดี๋ยวคนดูแลแกก็จะมาถึงแล้ว" (136)
'...แต่ยังไงก็ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะโยอิจิ ฉันสัญญาเลยว่าอนาคตของแกจะต้องเหมือนเดิม แล้วชีวิตของแกก็จะต้องมีแต่ความสุขเท่านั้นโยอิจิ' (121)
'...แต่ยังไงก็ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะโยอิจิ ฉันสัญญาเลยว่าอนาคตของแกจะต้องเหมือนเดิม แล้วชีวิตของแกก็จะต้องมีแต่ความสุขเท่านั้นโยอิจิ' (121)
เพราะฉะนั้นเพื่อที่ฉันจะได้อยู่กับแกอย่างปลอดภัย จนกว่าที่จะถึงเวลานั้น
แกก็ช่วยกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงไปก่อนนะ ทำตัวให้มันว่าง่ายเข้าไว้ล่ะ เพราะคราวนี้ฉันจะไม่ใช่เหยื่อของแกอีกต่อไป" (98)
เพราะฉะนั้นเพื่อที่ฉันจะได้อยู่กับแกอย่างปลอดภัย จนกว่าที่จะถึงเวลานั้น
แกก็ช่วยกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงไปก่อนนะ ทำตัวให้มันว่าง่ายเข้าไว้ล่ะ เพราะคราวนี้ฉันจะไม่ใช่เหยื่อของแกอีกต่อไป" (98)
"พูดมาเลยว่าจะเอาอะไร?" ไกเซอร์ถามย้ำออกไปอีกครั้ง และในครั้งนี้อิซางิก็ยอมตอบออกมา
"ยจจังอยากเตะบอลกับนี่จังครับ..." (79)
"พูดมาเลยว่าจะเอาอะไร?" ไกเซอร์ถามย้ำออกไปอีกครั้ง และในครั้งนี้อิซางิก็ยอมตอบออกมา
"ยจจังอยากเตะบอลกับนี่จังครับ..." (79)
แต่เมื่อพนักงานเอาไอศกรีมที่พ่ออิซางิสั่งไปมาเสิร์ฟแล้ว ไกเซอร์ก็แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
เพราะไอศกรีมทุกรสที่ร้านมีได้มาอยู่ตรงหน้าของไกเซอร์เรียบร้อยแล้ว... (69)
แต่เมื่อพนักงานเอาไอศกรีมที่พ่ออิซางิสั่งไปมาเสิร์ฟแล้ว ไกเซอร์ก็แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
เพราะไอศกรีมทุกรสที่ร้านมีได้มาอยู่ตรงหน้าของไกเซอร์เรียบร้อยแล้ว... (69)