สารภาพจากใจเลยนะคะ เราตอนนี้ลืมสิ้นไปหมดแล้วค่ะว่าตอนนั้นเขียนอะไรไป 555555

เพื่อแฟมิลี่ที่สงบสุขและปรองดองกันค่ะ 555555

ใช่ค่ะ 555555 อิรูมิคงแบบร้องทำไม ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย

อิรูมิคือหาทางอยู่กับน้องอารุกะได้ดีมาก ๆ เลย 😭😭😭

เริ่มเปิดใจให้น้องมากขึ้นจริง ๆ 😭

เหตุการณ์กลับมาสงบนิ่งทันที 55555

ได้ผลแบบทันตาเห็นเลยค่ะ 55555

5555555 โวยวายกันตาย

ทุกปัญหาหมดไปทันที 555555

ถ้าไม่เชื่อ รุ่นที่ 4 น่าจะหว่านล้อมอีกนานเลยค่ะ

พุ่งแบบพุ่งไปไกลเลย 555555

แบบนี้คือทรมานกว่าจริง ๆ ค่ะ

เขาได้แสงสว่างของเขาคืนมาแล้วจริง ๆ 😭😭😭

เอามาเลี้ยงอย่างดีเลยค่ะ 😭

แงงง ขอบคุณมาก ๆ เลยค่า

เดี๋ยวลองอ่านซ้ำอีกรอบสิ๊ เผื่อจะเข้าใจมากขึ้น

หลังจากที่เอาเรื่องล่องหนลงในรอร.ไป เราก็ได้ค้นพบว่า นี่ตอนนั้นกุทำอะไรลงไป 5555555 ไม่เข้าใจเลยสักนิด

ล่ะคือการที่นี่จะไปเขียนต่อได้ นี่ก็ต้องเก้ทก่อนว่าตอนนั้นเขียนอะไรไป แต่อ่านซ้ำมา 3 รอบล่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด 5555555555

มาลง อาทิตย์อัสดง ให้ต่อแล้วค่า

"เด็กโง่ ที่ไม่อยากให้ล้ม ก็เพราะว่าไม่อยากให้เธอเจ็บ แล้วถ้าเธอล้มไปจริง ๆ ฉันก็คงรีบอุ้มเธอไปหาหมอ

ใครจะบ้าทิ้งน้องตัวเองเอาไว้เพียงเพราะแค่ล้มกัน"

อิรูมิไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคำตอบที่ตัวเองได้พูดออกมานั้น มันจะสามารถทำให้อารุกะรู้สึกอบอุ่นไปทั่วทั้งตัว จนร้องไห้ออกมาเลย (64)

ต่อให้เป็นงานฆ่าที่ยากสักแค่ไหน อิรูมิก็สามารถหาทางออกที่จะทำงานนั้นได้สำเร็จอยู่เสมอ แต่ ณ ตอนนี้อิรูมิกลับหาคำตอบที่จะพูดออกมาให้อารุกะฟังไม่ได้เลยสักนิด

'ยากจัง ทำไมคิลถึงหาทางรับมือกับอารุกะได้ง่ายจัง' อิรูมินึกบ่นขึ้นมาอยู่ภายในใจ แล้วเจ้าตัวก็ตัดสินใจย่อตัวลงมาให้ระดับสายตาตรงกันกับน้องคนเล็ก (63)

"หยุดกระโดดได้แล้ว ถ้าล้มไป ฉันก็ไม่มานั่งโอ๋เธอเหมือนคิลหรอกนะ" และคำพูดคำจาของอิรูมิก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี อารุกะจึงถามสวนกลับไปอย่างสงสัยว่า

"แล้วถ้าหนูล้ม คุณอิรูมิจะทิ้งหนูไว้ใช่ไหม"

อิรูมิยอมรับว่าตัวเองไม่เคยรู้สึกไปไม่เป็นแบบนี้มาก่อนเลยจริง ๆ (62)

แล้วขนมมากมายหลากหลายชนิดก็โผล่ขึ้นมาในกระเป๋าของอารุกะจนเต็ม แต่สิ่งที่ทำให้อิรูมิรู้สึกประหลาดใจมากที่สุดเลยก็คือ ในกระเป๋ากางเกงของเจ้าตัวกลับมีลูกอมที่อิรูมิชอบโผล่ขึ้นมาอีก 3-4 แผง

พอนานิกะหายไปแล้ว อารุกะก็กลับเข้ามาเหมือนเดิม เด็กน้อยกระโดดโลดเต้นไปตามทางใหญ่อย่างดีใจที่ในกระเป๋าสะพายข้างของเธอ มีแต่ขนมที่เธอชอบอยู่ทั้งนั้นเลย (61)

เจ้าตัวถึงได้ใช้การกระทำเป็นการสื่อสารระหว่างตัวเองกับอารุกะไปก่อนชั่วคราว

พออิรูมิทำตามคำขอของอารุกะจนครบ 3 ครั้ง นานิกะก็ออกมาแทนที่เลยทันที...

"ขอขนมให้อารุกะเยอะ ๆ หน่อยนานิกะ" อิรูมิพูดออกไป โดยที่เจ้าตัวจงใจเรียกชื่อของนานิกะขึ้นมา เพราะอยากทำให้นานิกะรู้ว่านอกจากคิรัวร์แล้ว เธอก็ยังมีตัวตนอยู่ในสายตาของอิรูมิด้วยเช่นกัน (60)

อิรูมิไม่ได้ตอบรับอะไรออกไป เพราะเจ้าตัวก็ได้ก้าวเท้าเดินเข้าร้านสายไหมไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง

ขนมสายไหมรูปกระต่ายตัวโตที่กำลังเกาะพระจันทร์อยู่ ถูกยื่นมาทางอารุกะโดยไร้บทสนทนา

มันไม่ได้เป็นเพราะว่าอิรูมิไม่อยากพูด แต่ตัวอิรูมิไม่รู้จะพูดอะไรออกมา (59)

ในตอนแรกตัวเธอเองก็รู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อยเลยจริง ๆ ว่าการมีอยู่ของเธอนั้น มันจะทำให้อิรูมิรู้สึกรำคาญขึ้นมาบ้างหรือเปล่า

แต่ตลอดระยะเวลา 7 วันนี้ มันก็เพียงพอที่จะทำให้เด็กน้อยรู้แล้วว่าอิรูมิไม่เคยรำคาญเธอเลยจริง ๆ

"คุณอิรูมิ หนูอยากกินขนมอันนั้น" แล้วอารุกะก็ชี้ไปทางร้านขนมสายไหมข้างทาง (58)