Ладна, жартую...

У выпадку з сонным паралічам мне прапанавалі паехаць да экзарцыста 🙃

...замест сапраўднай фразы ўбачыла на руцэ:
"Я сказала — дамоў!" 😁
Як гэта выглядала ў сне — глядзіце на фота)

Чамусьці, першае, пра што падумала, гэта — скарыстацца лятучым порахам і трапіць у Крывы Завулак 🪄👀

Як толькі з'яўляецца страх/хваляванне і г. д. — сцяна ўнутры робіцца гумовай, або з'яўляюцца цэглы там, дзе іх не было і ты за іх чапляешся 🤷‍♀️

Галоўнае — бачыла мелькам сям'ю Ўізлі 🧡

Фонам гучала музыка з Гары Потэра ❤️
Лічбы платформ былі трошкі размытымі. Ну, а сам працэс праходжання праз сцяну быў такі ж, як і ў фільме (калі не ўлічваць першую няўдалую спробу). Як і заўсёды — важны намер і кантроль эмоцый. Калі рухаешся упэўнена, як той самы цягнік 😄, то і перашкод няма.

Усё было амаль так, як запомніла з фільма.
Праходзіла таксама праз сцяну 🧱, але трапіць менавіта на 9 і 3/4 атрымалася толькі з другога разу (трошкі расхвалявалася 🙈)

Людзей было мала, цягнік толькі ад'ехаў, за ім стаяў наступны, але адправіцца ён павінен быў яшчэ не скора.

Апошняя песня пад гітару была напісана ў 2022-ім. З таго часу нічога не рыфмуецца, а гітара ў дэпрэсіі...

У кінастужцы была не "Crazy", а "I Don't Want to Miss a Thing" — таксама Aerosmith 😁

...для якіх мой сонны блог ёсць чымсьці важным, цікавым і вартым.
Толькі часам я забываю пра гэта ўспомніць...
Я так удзячна за тваю шчырасць і цеплыню, В. 🥹❤️‍🩹🫂