จิอากิมองหน้าคนตรงหน้า สีหน้าเริ่มจริงจังก่อนจะหลบสายตามองไปทางอื่น

“คือว่านะ.. ช่วงนี้น่ะ..”

“รู้สึกว่าแฟนหนุ่มของฉันน่ารักมากๆ เลยน่ะสิ น่ารักจนฉันอดใจไม่ไหวเลย”

พูดแล้วก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา หน้าเริ่มแดงป่อง

(หมั่นไส้)

/เห็นอีกคนเชื้อเชิญก็เลยลองดูสักตั้ง!
/เริ่มแกว่งๆตาม

”ไม่เห็นจะได้เลยนี่นา..“

“หาแรงบันดาลใจหรอ.. น่าสนุกจังเลยนะ“

ได้ยินคำอธิบายของแฟนหนุ่มเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

”ถ้าอย่างนั้นฉันขอลองปรึกษาด้วยได้ไหม?“

พูดพร้อมกระพริบตาอ้อนปริบๆ

/มองด้วยความอึ้ง
/ยอมไม่ได้!

“นาย! เล่นแบบนั้นได้ยังไง!”

จิอากิหันไปมองตามต้นเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นคนหน้าคุ้นอย่างแฟนหนุ่มของเธอเข้าก็มีอันต้องเดินเข้าไปทักทาย

“ยูคุง ทำอะไรอยู่หรอ”

ถามพลางมองป้าย 500เยน รับปรึกษาปัญหา..?

“งานพิเศษหรอ”

☀️ 学期が始まる・・・
ฤดูกาลเปิดเทอมใหม่

ข้อมูลในเว็บไซต์

- Story สำหรับวันเปิดเทอม
- Shindan สุ่มเหตุการณ์ในวันเปิดเทอม
- Club ข้อมูลการรับสมัคร

WEBSITE

"เดี๋ยวนี้เอ็มคุงสู้กลับแล้วหรอครับ!?" เอ่อ จริงๆก็ไม่รู้หรอกว่าเมื่อก่อนเอ็มคุงสู้คนรึเปล่า

"แต่ผมไม่ยอมหรอกนะ! อย่าหวังจะหัวโล่งออกจากตรงนี้ไปได้ง่ายๆ!!"

ว่าแล้วก็แปะสตอเบอรี่บนหัวเอ็มคุง และอื่นๆตามมา

(แวะมาหย่อนหัวค่ะ เอาไปเติมผลไม้ได้เลยนะคะ)

เจ้าบ้านชิงเปิดก่อน ใช้ซ้อมตักออมเลทคำเล็กๆ ออกมาแล้วหม่ำเข้าปาก

รสชาติ.. เหมือนไข่เจียวเลยเนอะ!!

“ได้อยู่นะคะ เท็นโกะจังทานเร็ว”

(ช่วยด้วยค่ะ เราถึงไหนแล้ว😭)

(ปีนี้ซากุระสวยเป็นพิเศษ 🌸 (✿⁎U‿U⁎)
@rkmchiaki.bsky.social @leon-rkm.bsky.social )

(ไม่เป็นนะคะ พวกเราเน้นตอบช้าแต่ตอบนะ🥳)

เธอหยักหน้าหงึกๆ ไปด้วยขณะที่ฟังอีกฝ่ายอธิบายอย่างเห็นด้วย

“นั่นสินะคะ! ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ดีทั้งนั้นเลยล่ะค่ะ!“

ของฟรีนี่นะ ╰(*´︶`*)╯

ระหว่างทางเดินก็เหมือนจะมีอะไรดึงดูดสายตาวัยรุ่นพอดี ม-มีแมวเดินอยู่บนกำแพง!!

“คุณฟุโระคะ!”

เรียกให้อีกฝ่ายดูแมวก่อนจะรีบวิ่งตามเจ้าเหมียวไป แต่แมวอยู่บนกำแพง จิอากิจึงได้แค่ยื่นมือไปแบบสู้ชีวิต…

「21.03 お誕生日おめでとう恵くん🎂✨
幸せになりますように！！」

(วันเกิดเมกุมิคุงล่ะค่ะ เลยแวะมาลงรูปเก็บเอาไว้หน่อย🥺✨)

(ตีก้นยกร.เลยค่ะ ฮือๆๆๆ)

จิอากิมองช้อนตรงหน้าสลับกับใบหน้าของยูโกโร่ รีบสวบเข้าอย่างไวแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่นแทน หยิบทิชชู่มาซับน้ำตาของตัวเองก่อน

“ขอโทษนะยูคุง..”

”หลังจากนี้ฉันขอป้อนนายแค่คนเดียวได้ไหม“

เพราะดาเมจความน่ารักของนายมันรุนแรงนี่นา โดนไปมากกว่านี้ต้องทนไม่ไหวแน่ๆ

“…ความรู้สึกทั้งหมดนี้…ก็คือเหตุผลที่ฉันชวนเธอมาเดตวันนี้”

เธอสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง ก่อนจะพูดประโยคที่สำคัญที่สุดออกมา

“เพราะว่าฉัน…กำลังคิดว่าตัวเองชอบไคโตะอยู่น่ะ”

เว้นระยะกันพูดไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะเอ่ยออกมากับมองเขาอย่างลุ้น ๆ แล้วเอียงคอถามเบา ๆ

“…เธอจะเชื่อฉันรึเปล่าล่ะ?”

ครั้งที่เธอป้อนอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร แต่พออีกฝ่สยป้อนกลับดูเหมือนจะเสียอาการขึ้นมา

ทั้งโมเอะโมเอะ..
ทั้งการพูดอ้ามอย่างสุภาพนั่น..

แฟนหนุ่มผู้น่ารักมาทำแบบนี้ใส่ใครจะไปทนไหวกัน!?

จิอากิผู้ทนดาเมจไม่ไหว น้ำตาไหลเปาะแปะลงบนแก้ม

ไม่ไหว.. ถ้ากินเข้าไปฉันต้องตายแน่เลย..

จิอากิหยิบช้อนตักส่วนของวิปครีมด้านบน ก่อนจะมองไปทางยูโกโร่

ต้องพูดอะไรหวานๆ อะไรหวานๆ..

รู้สึกเกร็งขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาของคุณพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ

”อ-อ้าม—“

ทั้งสีหน้า ทั้งน้ำเสียง เกร็งๆ อากาศหนาวแต่เหงื่อก็ไหลออกได้ในสถานการณ์นี้ เรียกได้ว่าเกร็งจนหาความหวานจากสถานการณ์นี้ไม่เจอ

“ค-คงไม่เป็นไรหรอก ยูคุง แค่ป้อนกันเอ—“

พูดยังไม่ทันจบ คุณพนักงานก็นำของหวานมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว

’เชิญเลยค่ะคุณลูกค้า ป้อนกันพร้อมพูดอะไรหวานๆ เพื่อรับเครื่องดื่มฟรีได้เลยค่ะ (≧∀≦)‘

เธอคงไม่มีปัญหาอะไรกับการป้อนอีกฝ่ายเฉยๆ แต่ว่า.. แต่ว่า.. คุณพนักงานกำลังจับตามองสุดๆเลยนี่นา!!?

แต่ว่าเพื่อของฟรี.. ท่องไว้เพื่อของฟรี..

(2ค่ะ)

จิอากิมองโต๊ะอื่นตามบ้าง เห็นว่าพาร์เฟต์ดูน่าทานดีจึงขี้ให้ยูโกโร่ดู

“พาร์เฟต์แบบโต๊ะนั้นก็น่าสนใจนะยูคุง”

คุณพนักงานได้ยินคีย์เวิร์ดสำคัญจึงทำการขายต่อ

‘สำหรับลูกค้าที่สั่งพาร์เฟ่ต์ สามารถรับเครื่องดื่มฟรีจากทานร้านถ้าทำการป้อนกันอย่างหวานแหววเหมือนขนมที่ทานกันด้วยนะคะ^^’

ช็อค อ้าปากค้าง

ข-ของฟรี! อยากได้จัง! ต-แต่ว่า..

.หันไปมองยูโกโร่

ต้องป้อนกันจริงๆหรอเนี่ย..!

ด้วยความที่เขินหน่อยๆ จิอากิจึงยกใบเมนูที่กลับหัวกลับหางอยู่มาบังหน้าตัวเอง

“ยู.. ”

“ยูคุงอยากกินอะไรหรอ”

คุณพนักงานเห็นพวกนายจับมือกันมาตั้งแต่สามกิโลที่แล้ว แต่ที่ต้องพูดเพราะโดนบรีฟมา

จิอากิยกมือขึ้นมาโชว์คุณพนักงานให้เห็นว่าพวกเราจับมือกันอยู่ล่ะ คุณพนักงานเห็นแบบนั้นจึงพาเข้าไปด้านในร้าน

ในร้านตกแต่งไปด้วยหัวใจสีชมพูแถมเต็มไปด้วยคู่รักอีก ทำเอาเธอแอบเกร็งหน่อยๆ ตอนนี้ทั้งสองต้องนั่งหันหน้าเข้ากันทำให้จิอากิมองเห็นใบหน้าของยูโกโร่อย่างชัดเจน

(29ค่ะ)

“อ๊ะ.. เท็นโกะจังอยากทานอันนั้นหรอคะ”

เจ้าตัวรู้สึกไม่ค่อยคุ้นตาเท่าไหร่จึงเช็ควันหมดอายุให้เรียบร้อยก่อน เห็นว่าปลอดภัยดีจึงส่งคืนให้อีกฝ่าย

“เหมือนว่าจะยังไม่หมดอายุนะคะ เท็นโกะจังอยากได้อะไรอีกไหมคะก่อนที่พวกเราจะกลับกัน”

ทางเจ้าบ้านเองก็ไม่ลืมที่จะหยิบซอสมะเขือเทศของตัวเองติดไม้ติดมือมาด้วย

Special Event (ไม่บังคับ)
🍁 #RKMxHomework 2 : Animal Cross(ing)word

รูปแบบกิจกรรม : คอมมิค / อิลลัส / แดรบเบิ้ล

ระยะเวลา : 8 มีนาคม - ไม่จำกัดเวลา

อย่าลืมขอบคุณอาจารย์กันล่ะ !

[รายละเอียดและวิธีการเล่นเพิ่มเติม]
- docs.google.com/document/d/1...

เมื่อมาถึงคาเฟ่ที่ว่า คุณพนักงานสาวโสดที่ต้องมาทำงานในช่วงเทศกาลแบบนี้ก็ออกมาต้อนรับทั้งสองคน

‘สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ตอนนี้ทางร้านเรามีโปรโมชั่นสำหรับคู่รักอยู่! เพียงแค่แสดงหลักฐานว่าเป็นคู่กันก็สามารถเข้าไปในร้านได้เลยค่า’

ทุกอย่างเหมือนจะดูดี แต่จิอากิที่ตอนนี้ก็จับมืออยู่หันไปส่งสายตาเลิ่กลั่กใส่ยูโกโร่

ค-แค่จับมือนี่ยังไม่พอหรอคะ <-ไม่กล้าถามออกไป จึงหันไปมองคนข้างๆแทนว่าจะทำไงต่อดี

“ของรางวัลงั้นหรอคะ”

พอได้ยินคำถามของอีกฝ่ายเธอก็ทำท่านึกคิดสักครู่

“ถ้าเป็นพวกคูปองส่วนลดก็น่าสนใจนะคะ แต่ฉันไม่มีอะไรอยากได้เป็นพิเศษขนาดนั้น ไม่ว่าจะได้อะไรมาฉันว่าก็คงดีหมดเลยค่ะ!”

“แล้วคุณฟุโระล่ะคะ?”

“นั่นสินะคะ..”

พูดแล้วก็ดูเหมือนจะเสียดาย แต่อยู่มาด้วยกันทั้งวันแล้ว แยกกันเถอะนะ

“ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ไว้มีโอกาสพวกเราไปเที่ยวเล่นด้วยกันใหม่นะคะเท็นโกะจัง”

โบกมือลาอีกฝ่ายเบาๆ ถึงเวลาที่ต้องแยกจากกันของจริงแล้วสินะ

(จบเลยมั้ยคะๆ)

“มายองเนส? กับออมเลทหรอคะ?“

ระหว่างเดินก็เผลอชะงักหันไปมองหน้าเธอ แบบ หืม? ไม่ใช่หืมธรรมดาแต่เป็นหืมมมม?

แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรออกไป เพียงแค่ประหลาดใจเพราะปกติเธอกินแค่กับซอสมะเขือเทศ

ใช้เวลาย่างเท้าไม่กี่ก้าวก็มาถึงจุดหมาย เจ้าบ้านที่ดีจึงเปิดโอกาสให้แขกได้เลือกสรรของ

(d10
1-3:มีทุกอย่างที่ต้องการเลย!
4-8:ซอสที่เท็นโกะต้องการหมด
9-10:เหลือแต่โชยุในตู้)