(ผมเห็นนะว่าคุณมองมา /จ้อง…)

“บะ..บันนี่บอย!!?”

ตกใจลนลาน แต่ก็ยอมรับที่คาดผมหูกระต่ายมา
หายใจเข้าเฮือกใหญ่ ฮึ่บ!

“ในเมื่อทุกคนยอมใส่..ผมก็!!”
คาดผมแหมะลงที่หัว ฮึ่กๆภาพพจน์การเดบิ้วมอปลายของผมต้องเปิดด้วยไอ่หูกระต่ายนี่เหรอ

“ทำไมทุกคนดูชิลจังเลย…”
ภาพตรงหน้าคือแก๊งเด็กปีหนึ่งที่ใส่ที่คาดผมหูกระต่ายยืนจับกลุ่มกัน

Tojinbo | Free time #FKIRKM_01

หลังจากจับกลุ่มทำความรู้จักกันได้ไม่นานก็ได้รับแจ้งเตือนข้อความให้ไปที่ป้ายทางเข้า ณ ตรงนั้นมีหูกระต่ายจำนวนครบคนแถมกระดาษต้องสงสัย1ใบ..

“ทุกคนครับ เราต้องสวมหูกระต่ายนี่ตลอดการทัศนศึกษา..“
พูดเสียงเรียบเพราะช็อค🤯

(@rkm-homura-akari.bsky.social
→ @rkm-naoto.bsky.social →
@rkm-mima.bsky.social )

(ขอโทษค่ะเราสลับแอคมาผิดชั้นปี 🤣 ขออนุญาตสลายตัวออกไปก่อนค่ะ—-😭)

/ผมยังไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อย!!!?/

(ขอแจมหน่อยนะคับ)

หลังจากอาบน้ำเสร็จกะจะออกมาหานมขวดกินหลังอาบน้ำ สายตาก็กวาดไปเห็นคุณที่กำลังอ่านหนังสืออยู่จึงมองด้วยความสนใจ

คนนั้นอยู่มิฮานาดะเหมือนเราใช่ไหมนะเหมือนเคยเห็นผ่านๆ หนังสือนั่นน่าสนใจจัง..

ระหว่างที่คิดในหัวก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเยื้องๆนิดหน่อยหวังว่าจะได้เห็นหน้าปกหนังสือ..

จ้อง..
จ้อง.. (´・ω・)

“easyเหรอ? ไม่เห็นจะมีคำว่าอีซี่เลยสักนิดนะ”
ลองกดซ้าย-ขวา หาเลเวลอีซี่ตามอีกคนบอก
หรือเป็นเพราะอีกฝ่ายเวลสูง? เลยไม่มีอีซี่โหมด?

“ปรับตรงไหนเหรอ? แล้วก็มีเพลงแนะนำสำหรับมือใหม่ไหม?”
หันให้อีกฝ่ายช่วย

(ขอแวะหน่อยนะคับ)

มองหน้าเพื่อนร่วมชะตากรรม ส่งให้หนึ่งโป้ง👍
พร้อมผงกหัวทักทาย

(แวะหน่อย แบบเส้นมินิมัล)

หว๋า…อารมณ์แรงชะมัด

“ขอโทษครับ อยากเล่นด้วยครับ”
พยักหน้าเบาๆรับคำพูดอีกฝ่ายไป

“แต่ฉันไม่เคยเล่นมาก่อน..พอจะสอนได้ไหม?”
สลับสายตามองจอ มองอีกฝ่าย มองจอ มองอีกฝ่าย

"หืม...สนุกไหม?"

แทนที่จะถามคำถามทีเดียวให้อีกฝ่ายตอบให้จบๆ แต่กลับเลือกถามแบบค่อยๆถามทีละคำถาม
แถมก็ยังจ้องหน้าจออีกฝ่ายไม่เลิกอยู่ดี

(คุณเก็บไว้ใช้เถอะ)

หลังจากอ่านนิยายที่พกขึ้นรถมาจบก็ว่างซะจนไม่รู้จะทำอะไร
การหลับโดยที่มีเพื่อนผู้หญิงร่วมห้องนั่งข้างๆก็คงไม่น่าจะดีเท่าไหร่

ว่าแต่เธอก็เล่นเกมมาตั้งแต่ก่อนขึ้นรถแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่วางเลย...
จ้อง...
จ้องงงงงงง

"เกมอะไรน่ะ?"
หลังจากจ้องจอของอีกฝ่ายมาสักพักก็เอ่ยถามออกไป โดนไม่ได้สนใจหรอกว่าอีกฝ่ายจะรำคาญไหม ก็แค่อยากรู้มันไม่ผิดสักหน่อยเนอะ

[ ทัศนศึกษา | บนรถบัสทางไปฟุคุอิ | @kazuyukisatomi.bsky.social ]

.รู้สึกเหมือนถูกจับจ้องอยู่ตลอดเวลา
.จะหนีไปไหนก็หนีไม่ได้
.รำคาญแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

oO(น่าเบื่อชะมัด หมอนี่จะเลิกจ้องกี่โมง ถ้าไม่มาเล่นเกมด้วยก็ไม่ต้องจ้องขนาดนี้ได้มั้ย...) 💢

ทัศนศึกษา | Aquarium

ระหว่างที่เดินวนในอควาเลี่ยม ชื่นชมบรรยากาศและสัตว์ทะเลที่ว่ายไปมา
เจ้ากระเบนนั่นเคลื่อนที่ยังไงนะ ปลาในตู้นี้ก็สีสวยชะมัด...

ระหว่างที่เดินไปเรื่อยๆก็เข้าโซนแมวน้ำ! แถมยังเป็นเวลาที่เปิดกิจกรรมถ่ายรูปคู่กับแมวน้ำ
ต่อสู้กับเสียงในจิตใจของตัวเองสักพักก็อดใจไม่ได้แพ้เสียงในหัว
ไปต่อแถวถ่ายรูปกับเจ้าแมวน้ำมาจนได้...

ยืนมองรูปที่ได้อย่างปลื้มปริ่ม

(อันเดียวก็พอครับสองอันใช้ไม่หมด)

(ขอหนึ่งนะครับ..)

“ผมเอาหลอดเดียวก็พอแล้วครับ ขอบคุณในความใจดีครับ”
หยิบยาสีฟันหนึ่งหลอดจากมืออีกฝ่าย เหลืออีกหลอดค้างอยู่ที่มือ…

“ถือว่าแบ่งกันละกันนะครับ คุณจะได้มีไว้เผื่อเหลือเผื่อขาด”

“ขอบคุณมากครับ”
เอ่ยคำขอบคุณพร้อมผงกหัวเป็นมารยาทก่อนเดินไปซื้อของต่อ

เมืองนี้ก็มีคนแปลกๆเหมือนกันแฮะ…

#KengakuRKM

FUKUI TRIP THREAD (ปี 1)

เว็บไซต์ทริป
จองที่นั่งรถบัส
ห้องพักและรูมเมท

กิจกรรมของปี 1 จะใส่ในเธรดนี้ค่ะ

12.30 น. - 16.30 น. ถึง Echizen Matsushima Aquarium

Free time 4 ชั่วโมง เมื่อครบเวลาแล้วให้มาที่หน้าอควาเรียม

กิจกรรมจากทางคอมมู

ถ่ายรูปกับน้องแมวน้ำ !
สามารถรับลิงก์ psd ไปวาดเองได้ตามเว็บนี้
drive.google.com/file/d/1IFpi...

“เอ่อ หลอดเดียวก็พอแล้วครับ”
สับสนมากมาย ปกติซื้อของก็1อย่าง1อัน ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องซื้อเยอะเหมือนอีกคน

“ซื้อของเยอะจังเลยนะครับ คุณน่าจะเป็นฝ่ายเตรียมของสินะครับ“

มองลงไปที่รถเข็นที่เต็มไปด้วยของหลากหลายอย่างและหลายชิ้น เกินกว่าที่คนๆเดียวจะใช้ได้หมด

ออกมาซื้อของสำหรับทัศนศึกษาเหมือนกัน ก็สังเกตเห็นชายสวมแว่นกำลังกวดซื้อของอย่างล้นตะกร้า

ทัศนศึกษาของที่นี่จำเป็นต้องเอาไปเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ
ได้แต่คิดสงสัยอยู่ในใจ แต่ทันใดนั้นของที่อีกฝ่ายหยิบลงตระกร้านั้นเป็นยาสีฟันสองหลอดสุดท้ายที่อยากได้พอดี

"เอ่อ คุณครับพอดีผมก็อยากได้เจ้ายาสีฟันนั่นเหมือนกันช่วยแบ่งสักหลอดได้ไหมครับ"
เข้าไปอย่างน้อบน้อมหวังว่าจะเป็นคนที่พอจะคุยกันได้นะ

“รักษาตัวด้วยนะครับ“
โบกมือลาอีกฝ่าย ถึงจะบอกว่าเปียกจนไม่ต้องใช้ร่มแต่ก็ยังรับไปอยู่ดี

”หวังว่าจะไม่ป่วยตอนเปิดเรียนหรอกนะ..“

ยังคงยืนโบกมือส่งอีกฝ่ายจนลับตาไป

ว่าไปแล้ว…บ้านต้องกลับทางไหนนะ เด็กหนุ่มหนึ่งคน ร่มหนึ่งคัน ท่ามกลางสายฝน กำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อเปิแมพกลับบ้าน😅

(ขอบคุณสำหรับรูทนะคับ☺️🙏)

วิ่งไปมั่วๆจนเจอร้านสะดวกซื้อ ก็ซื้อร่มถูกๆมาสองคัน ระหว่างที่กำลังวิ่งกลับดันเจอกับอีกฝ่ายที่วิ่งตามมา

“เดี๋ยวสิครับทำไมไม่รอตรงที่เดิมล่ะ!?”

สภาพตัวเองตอนนี้ก็คือกางร่มแต่ตัวเปียกดูแล้วร่มก็ไม่จำเป็นเท่าไหร่แล้ว

“เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันไปหมดพอดี”
รีบกางร่มอีกคันที่ซื้อมาแล้วยื่นให้อีกฝ่าย

“เอ้า ทีนี้ก็น่าจะกลับบ้านได้โดยไม่เปียกมากแล้วล่ะนะ”
พูดแบบนั้นก่อนหัวเราะออกมา เพราะทั้งผมและคุณเปียกพอๆกัน

(😱)