อ่านแล้วรู้ว่ารักอ่ะ เห้อ คือนั่งเขียนบทความบอกรักโอดะซาคุอยู่สองอัน อันนึงลงมาได้ อีกอันเพื่อนอ่านก็เกินพอ เลยเข้าใจคนเขียนมาก ๆ อื้อ ก็รักไปแล้วนี่นา

โยนคำใบ้ให้แชท(...) (นิสัยไม่ดี อย่าทำ) ออกมาเป็นมิยาซาวะ เคนจิ เช็คแล้วน่าจะตรงกัน เลยไปหยิบ "ไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสฝน" (雨ニモマケズ) ของแกมาอ่านตอนขึ้นบีทีเอสกลับบ้าน ความรู้สึกที่มิยาซาวะถ่ายทอดออกมาก็แรงกล้าเหลือเกิน

"จะไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสฝน จะไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสลม จะเป็นหิมะหรือความร้อนในคิมหันต์ จะไม่มีวันพ่ายแพ้ไป"

เข้าใจแล้ว ว่าทำไมคุณถึงได้รักเขาขนาดนี้

มานั่งคิดได้ว่า อา อาจจะไม่ใช้นักเขียนญี่ปุ่นด้วยซ้ำ แค่เรื่องมันเป็นภาษาญี่ปุ่น

ชอบที่เขาเขียนน่ะ จดหมายนี่ดีนะ ไม่ว่าเวลาจะไหลผ่านไปแค่ไหน ก็ยังรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน อินน่ะ กำลังปั่นบทความเรื่อวโอดะซาคุอยู่

มาช่วยผมหานักเขียนหน่อย เจอในข้อสอบมาเป็นเอสเส

คนเขียนเล่าประมาณไปบ้านเกิดนักเขียน แกตายไปเมื่อหลายสิบปีแล้ว เมืองของแกเป็นเมืองสีเขียวที่งดงาม คนเขียนบ่น ๆ ว่าคนรอบตัวไม่อ่านงานแก? แล้วก็ไปพิพิธภัณฑ์แก อ่านพวกจดหมาย กลอนที่แกเคยเขียน มีเขียนถึงน้องสาวที่ตายไป

อยากรู้เฉย ๆ ว่านักเขียนคนไหน คาใจมาก คีย์เวิร์ดเขียนทั้งกลอน/นิยาย

(เมาอญุ่) ชอบบุงโกเพราะพออ่านงานแนวความเรียง แนวที่แบบตัวละครแทนตัวเองว่าฉันแล้วเห็นเป็นนักเขียนมาบ่นให้ฟัง แบบอาทิตย์สิ้นแสงดะไซคือเห็นภาพเด็กแดงบุงอัลมานั่งจีบปากจีบคอใส่ ตอนนี้อ่านอดซคอยู่ก็เหมือนเซนเซแกมาบ่นให้ฟัง

ก็มนุษย์ไม่ใช่หรือที่ค้นพบความงามของดอกไม้ และมนุษย์อีกนั่นแหละที่รู้จักรักดอกไม้ (นักเรียนหญิง: ดะไซ

นี่ชอบการนินทานักเขียน การแซะกันไปมาของวงการนักเขียนญปเก่า ๆ แบบดะไซกับชิกะมาก อย่างเอา
แต่ใครจะไปคิดว่าสักวันฉันต้องมาอยู่ในความวุ่นวายนี้เองวะ

(ไร้สาระ) นั่งร้องไห้ฟูมฟายไป เสิร์ชหาประโยคนี้เป็นญปไปเพราะคุ้น ๆ คำว่าฟั่นเฟือน/วิปลาส/เป็นบ้า อะไรเทือกนี้ ญปใช้ (物狂い：ものぐるい) ที่เคยเจอตอนทำพรีงาน สรุปใช้คำว่า (狂人：きょうじん)
และใช่ หยุดร้องได้เพราะนั่งเสิร์ชอะไรแบบนี้

จู่ ๆ คิดถึงประโยคมารดาผมเป็นคนบ้าของอาคุตะงาวะกับโอกาตะ

ในคาบมีเรื่องมิเมย์(未明)ที่แปลว่ารุ่งสาง แต่ความจริงคือช่วงเที่ยงคืน-ตีสาม
ตอนจบคาบเลยไปคุยกับอาจารย์ว่ามีนักเขียนใช้นามปากกานี้ด้วยนะ (โอกาวะ มิเมย์) แล้วเปิดอาโอโซระแนบคู่ระหว่างคุย เจอผลงานกว่า600ผลงาน

“เค้าปั่นงานถึงช่วงเวลานั้นแน่เลยค่ะ”

คือเคยแซวเรื่องอยู่บุงเกย์ มก็เก ต้องเรียนอะไรเก ๆ ป่ะ /จ้องหน้ากระดาษว่าง ๆ

คือมันบุงเกย์จริง แบบเกเสียงยาวเลยเป็นเกย์ หดหู่

มาเล่าด้วยละกัน อยู่ชมรมบุงเกย์ค่ะ มีประกวดงานเขียน แน่นอนว่าคนตรวจคือดิฉันและพี่ ๆ …
งานเขียนรอบนี้เป็นเรื่องผีค่ะ นี่เบลอ ๆ ก่อนนอนก็อ่านไป แล้วพึ่งนึกขึ้นได้ว่าอ่านเรื่องผีก่อนนอนจะหลับมั้ย .กดปิด

ชอบหนังสือไซส์B6จัง อยากทำหนังสือ รวมงานแปลตัวเองขึ้นมา แต่ไม่มีคอนเท้นลง

ช่วงนี้สติแตกบ่อยมาก ดีที่พกหนังสือไว้ พออ่านแล้วใจเย็นลง พอหยุดอ่าน สติแตกเหมือนเดิม

ได้เงินมาสักพักละ จะไปซื้อกดคมเวอร์ญป ฮิฮิ

แฟนผมพูดถูก คือผมว่า ด้อมปวศ. ควรเลิกดีเฟนว่าตัวเองไม่บ้ง และควรรับรู้ว่าไอ้ที่ติ่งอยู่มันบ้งและproblematicในสักแง่แน่นอน ดังนั้น เอาเวลาเถียง ไปแต่งฟิค

ไปนั่งฟังเรื่องแมวน้อยร้อยหมื่นชาติแล้วนึกถึงโอกาตะ

พึ่งมารี แต่เป็นปลาประจำวันเกิดผม แซลม่อน อร่อยเลยทีนี้

ปลาวันเกิด 3 ส.ค. "ปลาคิงแซลมอน"
8月3日 “マスノスケ(masunosuke)"
August3th "King salmon"

#Rattowith366days

อยากดูกดคมซี4เพื่อฟังคนพูดชื่อคิคุตะ ทั้งหมดทำวิจัยเสียงกร่อนในภาษาญี่ปุ่น (โม้)

แมวโซเซกิมีนักศึกษาจับแมวมากิน ห่านป่าโอไกมีนักศึกษาจับห่านป่ามาต้ม

มนุษย์ที่เจอนั้นเป็นนักศึกษา ซึ่งถือได้ว่าเป็นสายพันธุ์ที่ดุร้ายเลวทรามมากที่สุดในบรรดามนุษย์ทั้งหมด

ข้าพเจ้าได้เห็นสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์เป็นครั้งแรกที่นี่ แล้วยังได้มารู้ในภายหลังว่า