Random Jlit Quotes in Thai
@jlitquotesinthai.bsky.social
34 followers 25 following 8.4K posts
🤖 บอทอัตโนมัติ (Auto Bot) ที่จะโพสต์ประโยคจากวรรณกรรมญี่ปุ่นแปลไทยทุก 2 ชั่วโมงแบบสุ่ม✨ 👉🏼 หากมีประโยคที่อยากให้เพิ่มในบอทสุ่มเป็นพิเศษ สามารถ DM มาได้ที่แอคนี้ หรือติดต่อ @ozakiaun.bsky.social
Posts Media Videos Starter Packs
แต่ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร (รถไฟสายทางช้างเผือก: มิยาซาวะ เคนจิ)
โอบอุ้มความละมุนของแสงอยู่ในตัวราวกับผิวอันนุ่มละไมของหิมะแรกตก (เยิรเงาสลัว: ทานิซากิ จุนอิจิโร)
ในขณะที่กระดาษของเราให้ความรู้สึกว่ามีแสงอิ่มอาบ
แม้กระทั่งสีขาวนั้นก็ยังไม่เหมือนกัน กระดาษแบบตะวันตกไม่ซึมซาบแสงสว่าง
ในขณะที่เนื้อกระดาษแบบจีนหรือแบบญี่ปุ่นให้ความรู้สึกอันสงบ อบอุ่น และละมุนละไม
กระดาษแบบตะวันตกนั้นไม่มีความหมายอะไรลึกซึ้งสำหรับเรานอกเหนือจากการเป็นวัสดุสำหรับใช้ในการขีดเขียน
ทั้งที่ความรู้สึกขณะนี้เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น (ตราบสายลม...ยังหายใจ: โฮริ ทัตสึโอะ)
แต่...ผมต้องทำอย่างไรหนอจึงจะมีความสุขดังที่เขียนในนวนิยาย
สุดปลายทางปราศจากสิ่งใดนอกจากเงามืดและแสงสว่างไม่สิ้นสุด (ใต้ป่าซากุระบานสะพรั่ง: ซาคากุจิ อังโกะ)
จากกลางคืนกลับเป็นกลางวัน เงามืดและแสงสว่างสลับกันเรื่อยไปไม่จบสิ้น ณ
นกตัวหนึ่งโผบินเป็นเส้นตรงตัดผ่านอากาศ ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนจากกลางวันเป็นกลางคืน
ผลงานของกระผมล้วนเป็นที่ถูกอกถูกใจผู้สั่งทำทั้งสิ้น (เก้าอี้คนเป็น: เอโดะงาวะ รัมโป)
กระผมเป็นช่างทำเก้าอี้ขอรับ ไม่ว่าลูกค้าต้องการเก้าอี้แบบพิสดารจุกจิกแค่ไหน
ระว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบประเพณีอย่างเคร่งครัด (ขัปปะ: อาคุตะงาวะ ริวโนะสุเกะ)
การดำรงชีวิตที่ฉลาดที่สุดก็คือเย้ยหยันขนบธรรมเนียมประเพณีร่วมสมัยไปพลาง
ช่างเป็นพระราชาที่น่าเอือมระอาเสียจริง จะปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ (วิ่ง! เมลอส วิ่ง!: ดะไซ โอซามุ)
นัตสึเมะ โซเซกิ)
ข้าพเจ้าเพิ่งตระหนักได้ว่าควรอยู่บนเรือดีกว่า แม้ไม่รู้ว่ามันจะพาไปสู่แห่งใดก็ตาม (ฝันสิบราตรี:
ลืมเลือน ได้แต่หลงคิดว่าตนมีรูปลักษณ์เช่นนี้มาตั้งแต่แรกกระมัง (ตำนานใต้แสงจันทร์: นากาจิมะ อัตสึชิ)
ไม่ว่าจะเป็นเดรัจฉานหรือมนุษย์ เดิมทีคงเคยเป็นตัวอะไรสักอย่างมาก่อน ช่วงแรกก็ยังจำได้ แต่แล้วค่อย ๆ
ซาคากุจิ อังโกะ)
แล้วหยิบบุหรี่มาสูบหนึ่งมวนพลางคิด อา…ถ้าลาออกจากงานก็คงไม่มีบุหรี่สูบแบบนี้แล้ว (เซ่อซ่าปัญญาอ่อน:
อิซาวะก็เริ่มง่วง ขณะสะลึมสะลือได้สักครู่ เสียงสัญญาณเตือนภัยแผดลั่น เขาผุดลุกขึ้นพันผ้าพันแข้ง
พลังสร้างสรรค์ของอิซาวะตายซากนานแล้ว เขาลืมตาตื่นตอนเช้า พอคิดว่าวันนี้ต้องไปทำงานอีกแล้วหรือ