" รุ่นพี่ !!! จ่าฝูง !! "

คำเชิญชวนที่คาดไม่ถึงของคนที่ชื่นชม!! คำเชือเชิญนี่สำหรับเฟนริลไม่ต่างไรกับ ไอดอล มาชวนให้ไปหา รอยยิ้มพุดขึ้นมาบนใบหน้านิ่ง หางส่ายจนเกิดเสียงพึบพับ

" เข้าใจแล้ว ห้ามรั่งท้าย และก็ปรับเวลา "

เฟนริลดีใจจนอกไม่ได้ที่จะยื่นหน้าไปใกล้ๆ รุ่นพี่และทวนคำสั่งที่ให้อย่างตื่นเต้น

ถึงแม้จะมาพร้อมกับคำสั่งที่ห้ามวิ่งกลางคืนแต่กระนั้น เจ้าหม้าตนนี่กลับไม่ได้สนใจคำบอกเล่าเท่าไร

" รู้ เพราะต้องการเหนี่ยวรั้งความสามารถของผู้แข็งแกร่ง "

เธอตอบหน้าตาย เพราะเชื่อแบบนั้นจริงๆ ยิ่งฝึกเยอะยิ่งแข็งแกร่งนั้นก็เรื่องปกติไม่ใช่หรอ

" เวลานอน ? ก็เที่ยง ไม่ก็ช่วงเช้า ....ส่วนใหญ่จะเที่ยง "

ช่วงเช้า มีเรียนแปลว่าเธอหลับในห้องเรียนเสมอนั้น สิ่งเหล่านี่ควรจะปกติและไม่ผิดแปลกสิ รุ่นพี่ต่างหากที่แปลกคน แต่พอรุ่นพี่แบบนี่รุ่นพี่ที่ไม่ได้ทำแบบนี่และแกร่งยิ่งน่าชื่นชมไปอีก

+

รุ่นน้องพูดไปพร้อมกับท่าทางของมือประกอบ มือกางออกกว้างพอๆช่วงอก
เหมือนเธอพยายามสื่อถึงช่วงเวลาที่ ประมาณนี่ แต่หากเป็นคนทั่วไปวิธีการใช่มือคล้ายกับการบอกขนาดของวัตถุ พวก ปลาใหญ่เท่านี่ นกใหญ่เท่านี่

แต่แค่เฟนริลเอามาใช่บอกเวลาเท่านี่ !!

" พอแสงส่อง...อากาศเริ่มร้อน..ก็กลับประมาณนี่ ! "

น้ำเสียงและท่าทางดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อสักครู่ ราวกับเธอได้หลงลืมไปแล้ว

แม้รุ่นพี่จะพูดแบบนั้น สีหน้าท่าทางก็ยังไม่เปลี่ยนแต่ หากสังเกตในช่วงที่เดินและหางจะแข็งทื่อไปแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับมาขยับตามเดิม

" ซ้อมวิ่ง ? "

บรรยากาศอึดอัดหายไปพร้อมกับคำถามใหม่ ซึ้งไม่เลวเพราะเข้าทางนางแต่แรก สบายบรื้อ

" ซ้อมตลอด รุ่นพี่อยากมาซ้อมด้วยไหม ? "

" ช่วงหลังหอปิดได้สัก สัก สัก นี่ !! "

+

#โรลปิด #โกงเวลา #โรลเปิดรับเข้าทีมHorizon
————————-
หลังจบพิธีปฐมนิเทศ

มิโอะได้เดินเล่นผ่านไปทางหอพักนักเรียนพลางสังเกตเหล่านักเรียนที่ทยอยกลับหอกันมสบางส่วน

”…หืม?นั่นมัน…ไม่เลวเลยนี่”

สายตาตาสีอำพันมองไปยังสาวม้ารายหนึ่งด้วยความสนใจ ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้อย่างแนบเนียน

“นี่เธอน่ะ กำลังหาทีมอยู่รึเปล่า?“

”ไม่สิ…จะไม่พูดยาวละกัน สนใจมาอยู่ทีมฉันรึเปล่า?“

เฟนริลพยายามแสดงความอันตรายที่ตนพอจะนึกออกมา แม้น้ำเสียงที่ใครๆก็ดูออกว่ามันคือการ ' แถ ' สุดๆ

แต่ด้วยโปกเกอเฟคสุดภาคภูมิใจ ภายในใจเลยภูมิใจสุดๆ กับเรื่องที่ตนยกมาพูด จนหางม้ายาวส่ายไปตีต้นขาของ รุ่นพี่ดังคู่ไปกับเสียงฝน

ทุกสิ่งเพื่อเป้าหมาย ที่จะผู้แข็งแกร่ง จะมิยอมเป็นคนอ่อนแอ

คำถามและคำตอบของรุ่นพี่ไม่ต่างไรกับการ ตอกตะปูติดฝาโลง

" ....... "

แววตาฟรุบมองพื้นอย่างจนตรอก เสียงฝ่าเท้ากระทบกับพื้นแฉะ และเสียงฝนกระทบกับร่ม สองเสียงประสานกันอย่างเป็นจังหวะ แต่ทำไม ? เสียงหัวใจถึงดังกว่าละ ?

แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ไม่ยอมแพ้

" ไม่..ลื่นมันอันตราย..รุ่นพี่..เช่น..หากลื่นล้ม..ทำให้ไปกินข้าวช้า "

" ร่ม ? ของแบบนั้นเป็นตัวถ่วง..มันช้า "

+

#MKG_Commu
แจ้งปฏิทินประจำภาคเรียนที่ 1
[ช่วงเดือนตุลาคม-พฤศจิกายน]

ขออภัยในความล่าช้าและไม่สะดวกต่อลูกมูทุกคนด้วยค่ะ

" รุ่นพี่ก็กลัวลื่นด้วยถูกไหม ? "

ยามปกติตนนั้นก็มักจะมอง หาทางกลับก่อนที่จะฝนตกเสมอ หรือไม่ก็ถ้าฝนตกก็จะนั้งรอจนฝนหยุด ส่วนเรื่องร่ม ? ของแบบนั้นไม่พกมาหรอก

และการที่รุ่นพี่ถือร่มแปลว่า ก็กลัวเปียกด้วยเปล่า ?

" ...... "

รุ่นน้องที่ตื่นเต้น นิ่งเงียบกับคำถามที่รุ่นพี่ถาม ซึ้งไม่ใช่วิสัยที่ควรต่อผู้ใต้บริวารที่ควรแต่น้อย แต่กระนั้นหางก็ยิ่งอยู่ไม่สุขกับคำถาม ที่อาจจะเปิดเผยขุดอ่อนของตนเพิ่ม และยิ่งต้องมาให้รุ่นพี่รู้เรื่องอ่อนแอของตนเพิ่มยิ่งไม่ควร-

" แบบ..ว่าก็..ลื่น ? มันอันตราย "

แววตากรอกไปซ้ายทีขวาทีราวกับ พยายามตอบเรื่องที่หัวพอจะคิดได้

กระนั้นแววตาก็เงยมองร่มที่รุ่นพี่ถือมา

+

ในยามแรก เธอทำได้แค่เอียงคอราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่พูด แต่เพราะการเร่งเร้าของลูน่าทำให้ เฟนริลรีบเขย่งเท้าเบา ๆ เหมือนจะย่นระยะระหว่างกันให้มากที่สุด ก่อนจะโดดหย่อง ๆ เข้าไปใต้ร่มเดียวกันในที่สุด

" ....... "

พอเข้ามาเจ้าตัวกลับนิ่งเงียบมองไปเส้นทางเบื้องหน้า เสียงหัวใจดังโครมครม

แต่ไม่นานนักหางฟูที่ไม่ยอมอยู่นิ่งกลับส่ายแรงจนไปฟาดเข้ากับต้นขาของรุ่นพี่ดัง แปะ แปะ เบา ๆ

( ขอบคุณมากค่าสนุกมากเลย )

" ......... "

หากการใช้ชีวิตบนทุ่งหิมะ ที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายตลอดเวลา บนเส้นของชีวิตที่ประมาทแต่น้อยเท่ากับความผิดพลาดใหญ่หลวง

บัดนี้สิ่งกล่าวมา ร่างใหญ่ของม้าสาวนั้นได้ผ่านพ้นมาหมดแล้ว แต่ว่า ตอนนี่ เธอทำได้แค่ยืนมองสีหน้า และช็อกโกแลตในมือ และแผ่นหลังเล็กที่ค่อยๆเล็กลงไปเลยๆ จนสุดท้ายก็หายไป

เฟนริลสะบัดหัวเรียกสติ ก่อนจะหันไปแกะของกินที่ได้มากินทันที

" อร่อย "

แววตาเอ่ยยกมองไปที่ร่มอย่างสงสัย และคิดในใจทำนองว่า คนอย่างรุ่นพี่คงอยากให้ไปทำไรให้ เห็นกางร่มให้ แต่จะให้ไปในสภาพแบบนี้หรอ-

หางที่ส่ายไปมาเพราะได้เจอคนที่เขารพ เปลี่ยนกลับไปลู่ลงแน่นิ่งเหมือนก่อนหน้าที่จะเจอรุ่นพี่

"ละ—รุ่นพี่..."

น้ำเสียงที่ปกติทุ้มมั่นกลับสะดุดเล็กน้อย และยิ่งตกใจไปใหญ่เมื่อได้ยินเสียงกางร่มของลูน่า

" ไม่....ค่อยรอฝนหยุด " หางที่เปียกชื้นขยับไปมาเหมือนจะหาที่วางไม่ถูก เธอพยายามรักษาท่าทีสงบ

แววตากดลงต่ำมองหัวไหล่ที่เปียกน้ำและชายกระโปรงที่เลอะนิดหน่อย เธอไม่ได้ห่วงรูปลักษณ์ แต่แค่รำคาญเสื้อผ้าที่เปียกเท่านั้น

" รุ่นพี่อยากให้ออกไปซื้อไรหรอ ? "

+

แววตาและท่าทางของคนตรงหน้าคล้ายกับ ตัวเองในตอนนี่กำลังโดนงูมัดทางหนีและทางออกไรอยู่อย่างงั้น แม้ใบหน้าของเฟนริลจะนิ่งเฉย แต่ใจใจกลับกู้ร้องให้ระวัง เด็กสาวคนนี้

" ......ก็แค่- "

ในช่วงอึดใจ ที่ม้าสาวกำลังกลั้นใจพยายามที่จะโกหกเพราะระแวง แต่แล้ว-

' ร้านใหม่กลางเมือง '

" เราชอบขนมหวาน และก็กลัวผีนิดหน่อย และก็เล่นกีฬาเก่งด้วย "

แววตามุ่งมั่น และ น้ำลายยืด

#โรลปิด #โกงเวลา @lunamkg.bsky.social

สายฝนยามเย็นเทกระหน่ำลงมาจากฟ้าจนเป็นม่านสีเทา เสียงหยดน้ำกระทบหลังคาดังก้องเป็นจังหวะ

ลมหอบละอองฝนปลิวมาต้องผิวจนเส้นผมสีเทาหม่นของเธอเปียกชื้นเกาะข้างแก้ม หางที่ปกติแกว่งอย่างมีชีวิตชีวากลับลู่ลงแนบขา ราวกับสะท้อนความขุ่นใจในใจเจ้าตัว

" เกลียดน้ำ- " เสียงบ่นพึมพำถูกกลืนไปกับเสียงฝน เสื้อตรงบ่าเปียกจนแนบตัวเล็กน้อย

" .........แปลกคน "

ร่างใหญ่บ่นเสียงเบากับท่าทางที่ดูสบายๆของเจ้าหล่อนและ เมื่ออีกฝ่ายยื่นข้อเสนอมา ก็รีบตัดสินใจทันที

" งั้น...เอาทำอาหาร.. "

แต่แล้วแววตาก็หรี่เล็กอีกครา บรรยากาศที่พาไปและท่าทางที่สบายๆทำให้เกือบไหลไปตามที่อีกฝ่ายพูด เพราะในข้อเสนอนั้น-

" ทำไมถึงจะแลกกับช่องของหวาน...เรายังไม่ได้บอกเลยว่าชอบ ? "

ร่างใหญ่สะดุดหายใจทันที หางแกว่งแรงจนเกิดเสียงฟาดลม แววตายกขึ้นสีหน้าเรียบนิ่งมาตลอด แสดงอาการไม่พอใจเป็นครั้งแรก-

" ...ของ..ของ..ของแบบนั้น..ไร้สาระ "

แต่เมื่อต้องตอบท่าทางก็พลันอ่อนลง พร้อมกับแววตา ที่มองไปทางอื่น ซึ้งผิดวิสัยต่อตัวเธอตั้งแต่ตน

" เฟนริล "

คำตอบของคำถาม ที่เอ่ยพร้อมๆกับการปลีกตัวออกมายื่นคุยกันตามปกติ กระนั้นแววตาก็หรี่ดล้กเมื่อรู้ว่า ส่วนนี่จะไม่ได้รางวัลพร้อมกับหางที่ลู่ลงเพราะเสียใจ

" ......อันเดียว ? "

และเมื่อทราบว่าเลือกได้ช่องเดียวก็ยิ่งตกใจ จนแสดงออกทางหางที่ลุกตั้งไปชั่วครู่ก่อนจะกลับมาส่ายปกติ

" แปลว่าต้องเลือกสิ่งที่มองว่าสำคัญ- "

แววตากรอกซ้ายขวาไปมา

" โฮจิ..ทาเกะ..กลัวผีไหม "

และสุดท้าย

" เธอชื่อไร ? ขึ้นตนด้วยตัว A หรือ อ ? ไหมอืม.... A กับ อ งั้นหรอ ? "

เสียงหายใจลดต้นคอ ดังขึ้นเบาๆ กลิ่นอุ่นคล้ายแสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่าง คล้ายพวกเตาผิงไฟในบ้านที่อบอุ่น แต่ก็ไม่แววซ้อนความร้อนที่รอวันปะทุจากแรงกระตุ้นที่เรียกว่า หัวใจ

" ...กลิ่นแดดจางๆ ส่วนผมไม่ "

การกระทำที่ไร้การจออนุญาต่อเจ้าตัวยังคงดำเนินอย่างหน้าตาเฉย ไม่ว่าจะเอามือมาทาบกับช่วงอกตัวเอง เพื่อวัดๆส่วนสูง หรือจับๆผมตัวเองเพื่อดูว่าสั้นพอกันไหมและสุดท้าย

( + )

" ...... "

ร่างใหญ่พยักหน้ารับรู้และรับทราบใรสิ่งที่สาวน้อยเบื้องหน้าบอก

กระนั้นข้อเสนอเรื่องของหวานก็แสนจะยั่วใจจนน้ำลายไหลเล้กน้อย แต่ก็ซูดกับมาได้ด้วยใบหน้าที่นิ่งๆไม่มีแววตุกติกเลย

" หากทำตามเจ้าใบนี่จะได้สิ่งนั้นงั้นหรอ ? "

ใบบิงโกในกำมือ ถูกยกขึ้นมาอ่านทวนข้อความและเงื่อนไขแต่ละข้อ อย่างตั้งใจหวัง

" ผมสองสี ? "

ร่างใหญ่รุกหน้าเข้าไปใกล้ๆเส้นผมบางๆ

(+)

#MKG_Commu

"เรื่องอื่นดิฉันไม่รู้หรอกนะคะ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าตายังไงดิฉันก็ต้องเป็นที่ 1 อย่างแน่นอนค่ะ "

"คำว่าทะเยอทะยานในชื่อดิฉันไม่ได้มีไว้แค่ประดับนะคะ อย่าลืมล่ะ"

放寺谷 志永 | Houjitani Shie | ปี1
นักเรียนแผนกวิทย์-กีฬา | 168/55

———————————

Doc : url.in.th/PnPEc
โค,โรล,เวิ่น ---->DMได้ตามสะดวก24/7✉️
แอคทีพแรนด้อมตามเวลาว่าง

เมื่อเสียงเรียกแรกที่เต็มไปด้วยแรงร้อนคล้ายพระอาทิตย์ยามรุ่งดังขึ้น

ร่างใหญ่มีรึจะไม่หันไปสนใจเจ้าของเสียงนั้น

" .....บิงโก ? "

อ่าใช่สิ เจ้าแผ่นนี่มันแจกมาให้นี่นะ แต่เมื่อสักครู่เธอคนนี่บอกว่ารางวัลหรอ ?

ร่างใหญ่เคลื่อนตัวไปใกล้ๆ จนเงาแถบจะบดบังร่างเล็กๆตรงหน้า

" ของรางวัล ? .....ต้องทำไง "

เสียงทุ่มต่ำ แววตากดลงมาหรี่เล็กราวกับมองเหยื่อหาใช่ ดูยังไงก็ไม่เป็นมิตร