İngiltere’nin Devon kentindeki bir plajda, dinozorlardan önce yaşamış küçük bir sürüngenin fosili bulundu. Fosil, 240 milyon yıldan fazla bir süredir var olan lepidosaurların en eski örneklerinden biri olarak kayda geçti. Yeni tür, Agriodontosaurus helsbypetrae olarak adlandırıldı. Fosil, neredeyse tamamlanmış kafatası ve iskelet yapısıyla incelenerek Rhynchocephalian grubuna dahil edildi; bu grup, günümüzde yalnızca Yeni Zelanda’da yaşayan tuatarayı içeriyor. Bristol Üniversitesinden paleontolog Michael Benton, fosilin büyük üçgen dişlerinin böcek avlamak için kullanıldığını belirterek, “Tuatara’nın yaptığı gibi, böceklerin sert dış iskeletlerini delip kesmek için bu dişleri kullanıyordu” dedi. Araştırmacılar, fosilin bazı anatomik özelliklerinin daha önceki lepidosaur bulgularıyla uyuşmadığını vurguluyor. Bristol Üniversitesi’nden Dan Marke, “Bu fosil şimdiye kadar keşfedilen hiçbir şeye benzemiyor ve lepidosaurların evrimini yeniden düşünmemize neden oldu” ifadelerini kullandı. Agriodontosaurus’un kafatasında dişsiz damağı ve menteşe izlerinin olmaması, aynı zamanda dişlerinin beklenenden büyük olması, bilim insanları için büyük sürpriz oluşturdu. Bu örnek, tuatara’nın yalnızca yaşayan bir fosil olmadığını, zengin bir evrimsel geçmişe sahip olduğunu ortaya koyuyor. Araştırma, Nature dergisinde yayımlandı.

Boston Bilim Müzesi’nde ilginç bir kamera arkası videosu, çöl kertenkelelerinin sıra dışı hayatta kalma yöntemini ortaya koydu. Müze çalışanları, Rocky the chuckwalla isimli kertenkeleyi, muhafazasının camından tuzlu burun salgısını temizlerken görüntüledi. Beyaz renkteki bu madde, sıradan mukus değil; içinde potasyum ve sodyum bikarbonat kristalleri taşıyor ve kertenkeleler tarafından fazla tuzu dışarı atmak için kullanılıyor. Chuckwalla, çöl bitkileriyle besleniyor ve nadiren su içiyor; bu yüzden hidrasyonunu yiyeceklerinden sağlıyor. Büyük kertenkeleler, vücutlarındaki fazla tuzu burun bezleri aracılığıyla dışarı atarak dehidrasyonu önlüyor. Bu adaptasyon, Galapagos deniz iguanaları veya mangrov monitör kertenkelelerinde de görülen benzer bir davranışa işaret ediyor. Chuckwalla, Ölüm Vadisi gibi dünyanın en sıcak çöl bölgelerinde yaşamına devam ediyor. Yazın gündüz sıcaklıkları 49 °C’ye ulaşsa da kertenkele kış aylarında kış uykusuna yatıyor. Yırtıcı tehlikelerle karşılaştığında ciğerlerini boşaltarak vücudunu düzleştiriyor ve küçük yarıklara girerek güvenliğini sağlıyor. Her tuzlu hapşırık, çöl kertenkeleleri için hayatta kalmayı sağlayan hayati bir mekanizma. Müze çalışanları için uğraştırıcı olsa da, bu sıra dışı adaptasyon doğanın mükemmel bir örneği olarak öne çıkıyor.

CHP İçişleri Bakanlığından Sorumlu Genel Başkan Yardımcısı ve İzmir Milletvekili Murat Bakan, sosyal medyadan yaptığı paylaşımda Muş'ta düzenlenen Malazgirt Zaferi törenlerinde dağıtılan kumanyadan 34...