Sanat açlıktır! İnsanın yeni fikirlere, hayallere, ufuklara olan açlığı. Peki önümüze bir anda serilen bunca kusursuz fastfood varken ne yapacağız?
Zihinlerimizin obez mandalar gibi su birikintilerinde yayılmasına razı mıyız?
Bir makinenin bizim yerimize hayal kurmasına hazır mıyız?

Zihnimde açığa çıkmak için beni kışkırtan fikri, tek tıklamayla benden iyi anlatan bir eser varken ben neden o sancıları çekeyim?
E ama, bir sancı yoksa doğum da olmaz!

Teknolojik gelişme iyi güzel ama insan zihninin yüz bin yıllık gelişimini durduracak mıyız? Artık ruhundaki cinneti dışa vurmak için yıllarca emek veren o nadir insanlara ihtiyacımız yok mu?

Şunu çiz diyorsun Ai mükemmel resimler çiziyor. Saniyeler içinde hazır manzaralar, natürmortlar, portreler, kara kalemler.
"Sanat, sanat için mi, toplum için mi" derken geldiğimiz noktaya bak.
Edebiyat, sinema, resim, fotoğraf hatta heykel sanatlarının yeni ve aşılmaz sanatçısı Ai...

Sadece konuyu veriyorsun Ai onu sinema filmi olarak veriyor. Oyunculuklar, sahneler çok gerçekçi.
Ben onu da izlemek istemiyorum. Gerçek aktörlerin, gerçek sahnelerde oynadığı filmleri izlemek istiyorum.

Tüh, 84'le kaybettim :(

Haklı bir talep

Eylem yeri olarak şehrin en kalabalık çarşı merkezini seçiyoruz. Polis orayı ablukaya alınca bütün çarşı esnafı dükkanın önünde boş boş bekliyor. Siftah yok, kime sövecek? Bize değil tabi ki, biz yokuz ki orada ;))

Çocuğun en küçük sorununda dünyayı yakan annelerden değildi. Meseleye göz ucuyla bakar, evladının bunu kendi başına çözeceğine inanırsa sırtımdan iterdi.
Belki babam yok diye beni tek başına hayata hazırlamaya çalışıyordu. Kendi kendimin rol modeli olmak zorundaydım.

Çocuktum, okulda bir çocuktan dayak yiyip eve geldim, bir tokat da annem attı "Ben seni zorbalara boyun eğ diye mi doğurdum" dedi.
Hayat dersi budur. Bir daha kimseden dayak yemedim.

bildirildi, engellendi

z'nin z olmadığını bilerek favladım :)

Kendimden değil, bizden. Şu an bu ülkede, aramızda 20'li yaşlarda binlerce Atatürk olduğuna eminim.