"พอดีตื่นเต้นไปหน่อยน่ะ"

เขาส่งเสียงหัวเราะใรลำคอเบาๆเพื่อกลบเกลื่อนความอายที่เผลอแร็ปใส่อีกฝ่าย

"จริงๆเคยไปแค่รอบเดียวเองครับ ตอนไปทัศนศึกษาตอนประถม"

"จริงๆก็อยากไปบ่อยๆแต่ผมต้องอยู่ช่วยงานที่บ้านกับทำงานพาร์ทไทม์น่ะครับ"

!!

ยูเซย์เองก็มองลุ้นว่าอีกฝ่ายจะสุ่มได้อะไร และพแเปิดออกมาได้เพนกวินก็เก็บสีหน้าไม่อยู่ไปครู่หนึ่ง

"งั้น มาแลกกันมั้ยครับ"

เขายอมแลกปลา 3ตัวกับกระเบนอีก 1 ให้กับอีกฝ่ายเพื่อแลกกับเพนกวินเพียงตัวเดียว

"มันก็คงจะดีแหละครับ..ยิ่งถ้าเป็นตู้ที่เป็นแต่เพนกวิน"

เขาได้แต่คิดว่าถ้ามีจริงๆ เขาจะไปกดบ่อยๆเลย

"อ้อ เจ้าปลานี่น่ะหรอ.."

"เป็นปลาโบราณชื่อปลาซาคาบัมบาสปิสครับ อาศัยอยู่ช่วงประมาณ 460 ล้านปีก่อน"

(ขอโทษที่มาช้านะคะTT)

เขาตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูดแล้านำกลับมาคิด

"มันก็จริงอย่างที่คุณว่านั่นแหละนะ"

"ยืนคุยกันมาตั้งนานยังไม่ได้ถามชื่อคุณเลย"

เขาพูดพลางจัดทรงเสื้อของตัวเองเล็กน้อย

"ผมมินาเสะ ยูเซย์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"

ก้มหัวเล็กน้อย ยอมให้อีกฝ่ายลูบหัวดีๆถึงตะรู้สึกอายนิดหน่อย

"ยูซังเนี่ยใจดีจังนะครับ"

"ผมต้องหาโอกาสมาตอบแทนแล้วล่ะครับ"

"อ่า ชอบครับ"

เขาพยักหน้าคิบระหว่างที่แกะพลาสเตอร์แล้วแปะไปบนหัวเข่าข้างที่ถลอกของคนตรงหน้า

"เรียบร้อยครับ กลับบ้านไปอย่าลืมไปล้างแผลด้วยน้ำเกลือด้วยนะครับ ถ้าดีก็มาเบตาดีนด้วย"

มอบคำแนะนำให้กับอีกฝ่าย เพราะจะให้ล้างแผลกันกลางย่านการค้าก็อะไรอยู่