満島 由佳 — Mitsushima Yuka AKA YuKaRIN⭐ | Y.2 | Umenokisaki Gakkou #UMN_Commu
Doc : http://bit.ly/48d3bMK
"อ๊ะ นั่นสินะ!"
เจ้าของเสียงใสเจือแววทุ้มเปร่งหูพิกลพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะวางอันหนึ่งลงกับเคาน์เตอร์ แล้วหันมามองคนที่ตนเองเป็นคนลากเข้ามาตาวาววับ ( ╹▽╹ )✨
เหมือนจะมีประโยค
'ขอลองหน่อย ขอลองหน่อย! ยื่นแขนมา' ปรากฏในแววตาสีอ่อนกลมโตอย่างไรอย่างนั้น
"อ๊ะ นั่นสินะ!"
เจ้าของเสียงใสเจือแววทุ้มเปร่งหูพิกลพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะวางอันหนึ่งลงกับเคาน์เตอร์ แล้วหันมามองคนที่ตนเองเป็นคนลากเข้ามาตาวาววับ ( ╹▽╹ )✨
เหมือนจะมีประโยค
'ขอลองหน่อย ขอลองหน่อย! ยื่นแขนมา' ปรากฏในแววตาสีอ่อนกลมโตอย่างไรอย่างนั้น
ได้ยินดังนั้นเขาก็มุ่นคิ้วแล้วยื่นสองสีไปประชิดตรงหน้าของเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งพร้อมบอก
"ดูดีๆ สิ ต่างกันจะตายไป อีกอันเป็นราสป์เบอร์รี่ อีกอันเป็นไลฟ์ลี่นะ!"
ยูกะส่ายหน้าพร้อมจุปาก
ไม่ไหวเลยเด็กผู้ชายสมัยนี้ ไม่มีความละเอียดอ่อนเอาซะเลย
เจ้าตัวคิดเหมือนลืมว่าตัวเองก็เป็นเด็กผู้ชาย
ได้ยินดังนั้นเขาก็มุ่นคิ้วแล้วยื่นสองสีไปประชิดตรงหน้าของเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งพร้อมบอก
"ดูดีๆ สิ ต่างกันจะตายไป อีกอันเป็นราสป์เบอร์รี่ อีกอันเป็นไลฟ์ลี่นะ!"
ยูกะส่ายหน้าพร้อมจุปาก
ไม่ไหวเลยเด็กผู้ชายสมัยนี้ ไม่มีความละเอียดอ่อนเอาซะเลย
เจ้าตัวคิดเหมือนลืมว่าตัวเองก็เป็นเด็กผู้ชาย
พอคนที่เผอิญสุ่มหยิบ—(?) มาได้เป็นสาวน้อยน่ารักที่ท่าทางจะคอเดียวกันเสียด้วย ยูกะก็ยิ้มแย้มร่าเริงขึ้นมา
"ใช่ม้า~ แต่ว่าน้า พอคิดว่า อ๊ะ—! อาจจะมีโอกาสใช้อีกอันหนึ่งด้วยก็ได้มันก็ลังเลขึ้นมานี่นา"
น่าเสียดายที่ค่าขนมและจิตสำนึกการใช้เงินในตัวของเขาอนุมัติให้เลือกได้แค่หนึ่งแท่งต่อหนึ่งเดือน
"เป็นช่วงเวลาที่ยากพอๆ กับการเลือกระหว่างเค้กรสช็อกโกแลตกับสตรอเบอรี่เลยนะเนี่ย"
พอคนที่เผอิญสุ่มหยิบ—(?) มาได้เป็นสาวน้อยน่ารักที่ท่าทางจะคอเดียวกันเสียด้วย ยูกะก็ยิ้มแย้มร่าเริงขึ้นมา
"ใช่ม้า~ แต่ว่าน้า พอคิดว่า อ๊ะ—! อาจจะมีโอกาสใช้อีกอันหนึ่งด้วยก็ได้มันก็ลังเลขึ้นมานี่นา"
น่าเสียดายที่ค่าขนมและจิตสำนึกการใช้เงินในตัวของเขาอนุมัติให้เลือกได้แค่หนึ่งแท่งต่อหนึ่งเดือน
"เป็นช่วงเวลาที่ยากพอๆ กับการเลือกระหว่างเค้กรสช็อกโกแลตกับสตรอเบอรี่เลยนะเนี่ย"
"อื้ม—! ลิป"
เธอ—หรือเขา? เอียงคอพยักหน้าพลางทวนคำอีกฝ่ายเสียงใสที่มีแววทุ้มแทรกอย่างประหลาด ยกมือซ้ายทีขวาทีให้เห็นชัดๆ
แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่
กระนั้นพอได้ยินคำแนะนำคนที่ภายนอกเหมือนผู้หญิงแทบไม่ผิดเพี้ยนก็ร้องฮืมในลำคออย่างครุ่นคิด
"งั้นขอยืมแขนเธอได้รึเปล่า อย่างที่เห็น เสื้อผ้าฉันมันเกะกะจะตายไป (*・~・*)"
"อื้ม—! ลิป"
เธอ—หรือเขา? เอียงคอพยักหน้าพลางทวนคำอีกฝ่ายเสียงใสที่มีแววทุ้มแทรกอย่างประหลาด ยกมือซ้ายทีขวาทีให้เห็นชัดๆ
แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่
กระนั้นพอได้ยินคำแนะนำคนที่ภายนอกเหมือนผู้หญิงแทบไม่ผิดเพี้ยนก็ร้องฮืมในลำคออย่างครุ่นคิด
"งั้นขอยืมแขนเธอได้รึเปล่า อย่างที่เห็น เสื้อผ้าฉันมันเกะกะจะตายไป (*・~・*)"
ยูกะที่ตอนแรกให้ความสนอกสนใจลิปสติกในมือมากกว่า ตอนนี้ก็เริ่มหันมาพินิจพิเคราะห์ประชาชนแบบสุ่มที่เขาจับจูงมา
อ้าว—เป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าตาบึ้งตึงจัง!
เด็กหนุ่มผู้แต่งกายคล้ายผู้หญิงอย่างไม่มีผิดเพี้ยนคิด , ไม่ได้การล่ะแบบนี้
ก่อนที่เขาจะคลี่ยิ้มทะเล้น
"เอ๊ะ จริงเหรอ~? ขวาดีกว่าเหรอ ทำไมล่ะ"
เขาถามจี้ด้วยเสียงร่าเริง
ยูกะที่ตอนแรกให้ความสนอกสนใจลิปสติกในมือมากกว่า ตอนนี้ก็เริ่มหันมาพินิจพิเคราะห์ประชาชนแบบสุ่มที่เขาจับจูงมา
อ้าว—เป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าตาบึ้งตึงจัง!
เด็กหนุ่มผู้แต่งกายคล้ายผู้หญิงอย่างไม่มีผิดเพี้ยนคิด , ไม่ได้การล่ะแบบนี้
ก่อนที่เขาจะคลี่ยิ้มทะเล้น
"เอ๊ะ จริงเหรอ~? ขวาดีกว่าเหรอ ทำไมล่ะ"
เขาถามจี้ด้วยเสียงร่าเริง