เมื่อชิโระมานั่งด้วยเป็นเพื่อน ก็ยิ้มดีอกดีใจยกใหญ่ แถมยังแอบดันจานคุกกี้ไปทางชิโระเล็กน้อย ก่อนจะหยิบมาทานหนึ่งชิ้น

“อือ~ ยังไงๆถ้าจะขนมหนาวก็ต้องร้านคุณย่าชิโระจังจริงๆนะ!” กินเสร็จก็ไม่ลืมที่จะกล่าวชมความอร่อยในฝีมือของคุณย่าคุณยาย

”ชิโระจังก็กินด้วยกันสิ^^“ เขาชวนชิโระอีกครั้ง

ก่อนจะกลับไปนั่งเงียบๆ แล้วกินคุกกี้ไปพลางๆแทน แต่สายตากลับค่อยๆมองไปที่ข้อเท้าขวาของตัวเองเล็กน้อย

" ย-อย่างที่คิโยทากะซังแจ้งนะ..ครับ"

"ก็..ข-ขอย้ำว่ารบกวน..ช่วยเช็คลิสต์ของเตรียมให้พร้อม ล-แล้วก็อย่านำของไม่จำเป็นมา..นะครับ"

"ห-หากใคร..มีปัญหาอะไรให้แจ้งก่อนเวลา 17:00 น-นะครับ"

"ข-ขอให้สนุกกับ..ค่ายครับ ล-และถ้าเกิดระหว่างกิจกรรม..จะไปที่ไหนก-ก็แจ้งก่อนด้วยนะครับ"

/ยังไม่ชินกับการคุยหน้าห้อง ไม่ได้มองตาใครเลย หลุบตามองต่ำอย่างเดียว

(/เดินมาต่อหลัง /สะกิดไหล่)

หลังจากที่สั่งเมนูที่จะทานเสร็จ ก็ได้แต่ยืนดูชิโระจัดคุกกี้เตรียมเสิร์ฟให้กับเขา แถมยังมีนมให้ด้วย …ทั้งๆที่เขาไม่ได้สั่งแท้ๆ^^?

พอชิโระเตรียมเสร็จ ก็เดินตามอีกฝ่ายไปที่โต๊ะ “ขอบคุณสำหรับนมนะชิโระจัง!“ และไม่ลืมกล่าวขอบคุณ ก่อนจะไปนั่งแข่งจ้องตากับคุกกี้และนมต่อหน้า

“…ชิโระจังสนใจมานั่งทานด้วยกันมั้ย?” อาจจะเป็นเพราะขี้เหงา เขาเลยเลือกที่จะหันไปเรียกหาอีกฝ่ายที่เคาน์เตอร์มานั่งทานด้วยกัน

(อุมิคาเซะจังเท่สุดๆไปเลยย)