🫥
เขานั่งนิ่ง ซักพักก็เอามือขึ้นมาปิดปากกลั้นขำ
🫥
เขานั่งนิ่ง ซักพักก็เอามือขึ้นมาปิดปากกลั้นขำ
เขาน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาแต่สีหน้าก็มีความกระวนกระวายอยู่
"อย่างน้อยก็ไปล้างด้วยน้ำสะอาดก่อน"
ว่าแล้วก็มองไปรอบๆ แถวๆชายหาดน่าจะมีก๊อกน้ำอยู่แน่ๆ
ทีแรกเขาคงจะหาคลีนิคใกล้ๆ... แต่เขาพึ่งย้ายมาเมืองนี้แน่นอนว่าไม่รู้สถานที่อะไรเลย
"เอ่อ.. ผมไม่ได้ยุ่งไป... ใช่ไหมครับ?"
เขาน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาแต่สีหน้าก็มีความกระวนกระวายอยู่
"อย่างน้อยก็ไปล้างด้วยน้ำสะอาดก่อน"
ว่าแล้วก็มองไปรอบๆ แถวๆชายหาดน่าจะมีก๊อกน้ำอยู่แน่ๆ
ทีแรกเขาคงจะหาคลีนิคใกล้ๆ... แต่เขาพึ่งย้ายมาเมืองนี้แน่นอนว่าไม่รู้สถานที่อะไรเลย
"เอ่อ.. ผมไม่ได้ยุ่งไป... ใช่ไหมครับ?"
เขายิ้มแห้ง พร้อมกับตบเสื้อให้รู้ว่าไม่เป็นอะไร
เมื่ออีกฝ่ายมองตนเองเขาก็มองไปที่อีกฝ่ายกลับบ้าง แน่นอนว่าเขาก็ต้องสังเกตเห็นรอยแผลที่ประทับอยู่เต็มตา
" เอ๊ะะ.. คือ เป็นอะไรรึเปล่าครับ ที่เข่านั่น "
กลายเป็นว่าที่ต้องห่วงมากกว่าจักยานคือเด็กสาวตรงหน้าเสียแล้ว
ยูกิโตะเดินเข้าไปใกล้ แต่ก็รักษารักษาระยะห่างไว้
เขายิ้มแห้ง พร้อมกับตบเสื้อให้รู้ว่าไม่เป็นอะไร
เมื่ออีกฝ่ายมองตนเองเขาก็มองไปที่อีกฝ่ายกลับบ้าง แน่นอนว่าเขาก็ต้องสังเกตเห็นรอยแผลที่ประทับอยู่เต็มตา
" เอ๊ะะ.. คือ เป็นอะไรรึเปล่าครับ ที่เข่านั่น "
กลายเป็นว่าที่ต้องห่วงมากกว่าจักยานคือเด็กสาวตรงหน้าเสียแล้ว
ยูกิโตะเดินเข้าไปใกล้ แต่ก็รักษารักษาระยะห่างไว้
เสียงดังขึ้นมาจากทางจักยานของคุณเมื่อหันไปมองมันก็ล้มลงอีกรอบ(?)เสียแล้ว ข้าง ๆ กันมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งหน้าตาเหวอหวา เดาได้ไม่ยากว่าเขานั่นแหละต้นเหตุ
"ขอโทษครับ คันนี้ของเธอใช่ไหมครับ?!"
เขาพูดเร็วพร้อมจับแฮนจักยานให้ขึ้นมาตั้งตรงอย่างเก้ๆกังๆ
"เสื้อผมน่าจะไปเกี่ยวเอง"
เตะขาตั้งให้กลับมายึดมั่น
เสียงดังขึ้นมาจากทางจักยานของคุณเมื่อหันไปมองมันก็ล้มลงอีกรอบ(?)เสียแล้ว ข้าง ๆ กันมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งหน้าตาเหวอหวา เดาได้ไม่ยากว่าเขานั่นแหละต้นเหตุ
"ขอโทษครับ คันนี้ของเธอใช่ไหมครับ?!"
เขาพูดเร็วพร้อมจับแฮนจักยานให้ขึ้นมาตั้งตรงอย่างเก้ๆกังๆ
"เสื้อผมน่าจะไปเกี่ยวเอง"
เตะขาตั้งให้กลับมายึดมั่น