Bu egemen tarih tezidir ve Türkiye’de sağdan sola bütün siyasal ve ideolojik akımlar içinde başat düzeyde etkiye sahiptir. Bu makale temelsiz bu tezi ampirik veriler ve teorik analiz ve yeni gelişmekte olan literatürden de aldığı güç ile sorguluyor ve Cumhuriyet’in ilk yıllarına odaklanıyor.”

Yani hâkim paradigmaya göre Türkiye’de toplumsal sınıflar yoktur. Peki ne vardır? Devlet ve yeknesak bir toplum. “Merkezde” siyasal seçkinler ve onların ideolojileri/kültürleri ile “çevrede” toplum.

Burjuvazi olmadığı ve eski düzene alternatif parlamenter bir düzen yaratmadığı için ya da modern sınıflar ve onlar arasında bir sınıf mücadelesi doğmadığı için demokrasi Türkiye’de gelişememiş, güdük kalmış, devlet dışında “gerçek” bir özne ortaya çıkamamış diye iddia edilegelmiştir.

Bu ana akım teoriye göre “hakiki” bir burjuva sınıfı olmadığı için kapitalizm de “olması gerektiği gibi” “normal” gelişmemiştir. Bunun sonucunda da modern bir işçi sınıfı, proletarya da oluşmamıştır.

“Türkiye üzerine tarihyazımının en büyük miti, toplumsal sınıfların, siyasal projeler çerçevesinde seçkinlerce yukarıdan aşağıya yaratıldığı iddiasıdır. Bunun en bariz örneği, Türkiye’de burjuva sınıfının 20. yüzyıl başında devlet tarafından ortaya çıkarıldığı, beslendiği ve büyütüldüğü tezidir.

Kayıtlar programın podcast sayfasında şurada birikiyor: apacikradyo.com.tr/program/2440...