“ อื้อ เอาสิลูอาจัง , เธอนำเลยนะ ”

“ จะดีหรอ เค้าเกรงใจ ”

เสือน้อยขี้เกรงใจทำตัวไม่ถูกเวลามีคนเลี้ยง ถึงจะเกรงใจมากแต่ในใจกลับดีใจสุด ๆ ไปเลยที่มีคนทำดีด้วย

วิฬาร์โซ้ยไอศกรีมอย่างรวดเร็วถึงแม้จะไม่กล้ากินเพราะมันน่ารักก็เถอะ แต่มันหิวนี่นา

“ ลูอาจังไม่ค้องรีบนะเค้ารออยู่ >:3 ”

พออุ้มแล้วเขาไม่รู้สึกหนักเลยจะว่าไปร่างนี้ก็ดีเหมือนกันไม่อยากกลับร่างเลยแฮะ

“ อ้อ จริงด้วยเหมือนเลย ”

คำว่าเว้ากับสิ่งที่เจ้าน้องพูด พอเคสที่สั่งมาถึงตาของวิฬาร์ก็ลุกวาว

“ น่าน่ารักจริงไม่กล้ากินจริง ๆ ”

“ เอ๋ จะดีหรอ , งั้นพี่ไม่เกรงใจแล้วน้า ”

ใช้ช้อนตักที่แก้มออกมาชิมคำนึง

“ งั้นริกุก็ชิมของพี่ด้วยสิ ”

ยื่นให้เจ้าน้องชิม

พอเดินมาถึงก็คิดอยู่ว่าจะเริ่มสั่งอะไรดี คิดสักพักก็ได้เมนู

“ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เลย งั้นเอา กระเพราเผ็ดมาก ส้มตำเผ็ดแซ่บซี้ด เนื้อย่าง เนื้อปิ้ง เนื้อทอด ยำอะไรก็ได้ ผัดเผ็ดเนื้อ แล้วก็ข้าว 3 จานค่ะ เอ้ย ครับ ”

“ แล้วพี่เคอร์ล่ะ จะสั่งอะไรเพิ่มไหมครับ ”

ืืื“ คิดไม่ออกเลยครับ งั้นกินบุฟเฟ่ต์กันไหม ”

คิดอยู่สักพักก็ได้คำตอบ แลมองคนตัวเล็กเอนตัวบนแขนขอบตน

“ อ้อ ๆ งั้นเปลี่ยนมากินร้านคุณป้าก็ได้ , ให้เยอะด้วยหรอ ดีจัง ”

“ อื้อ ๆ เค้าจะพยายามกินเยอะ ๆ เลย ”

ว่าจบก็เดินเข้าไปยังร้านป้ายเขียวที่อีกคนบอกด้วยความตื่นเต้ว

“ ดีเลย งั้นสั่งเซ็ตอาหารอาหารมั้ย พี่จะสั่งสเต็กมาด้วยผมก็ไม่ว่าหรอกนะ ”

เท้าคางมองหน้าแล้วยิ้มกวน ๆ

“ ผมเอาเซ็ตอาหารทะเลแล้วก็สเต็กที่หนึ่งครับ ”

วิฬาร์สั่งกับพนักงานแล้วหันไปถามอีกฝ่ายว่าจะเอาอะไรเพิ่มไหมเขาจะได้สั่งให้

“ เอาอะไรอีกไหม ”

ส่งสายตาที่บอกว่าจะสั่งอะไรก็สั่งได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจเพราะเขามีเงินพอจะเลี้ยงแน่นอนแค่ต้องกินให้หมด

“ น่ารักขนาดนี้เค้าถ่ายรูปคู่กันนะ ”

ขยับมือที่ถือไอศกรีมไปใกล้ ๆ ของลูอาแล้วหยิบกล้องคู่ใจออกมาถ่ายรูปความน่ารักนี้เอาไว้

“ ช่ายย , ได้เลย ไปกินอะไรดีนะ ”

“ ลำบากลูอาจังค้องแนะนำร้านอีกแล้ว แหะ ”

ปกติไม่ค่อยได้ไปไหนเลยไม่ค่อยรู้เรื่องสถานที่มากนักแต่ก็ชอบออกมาเดินเล่นพลุ่งพล่านไปมา

“ กินอะไรดีน้าา~ ”

เจ้าเหมียวนั่งคิดพลางตักไอศครีมเข้าปาก

07/05/xx [ 22:22 ]

วิฬาร์ฝันร้ายโรงทาน : ได้เลย ! จะรอรับแล้วจะเก็บไว้เป็นอย่างดีเลยยย🤲🏻

“ ริกุอยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ ”

“ ได้สิ เดี๋ยวพี่ชายจะซื้อให้เยอะ ๆ เลยย ดีมั้ย ”

วิฬาร์ยิ่งแพ้ความน่ารักอยู่แล้ว แล้วมาเจอเด็กน่ารักอีกยิ่งชอบตามใจเข้าไปใหญ่

เมื่อวิฬาร์เห็นเจ้าตัวน้อยชูแขนขึ้นแบบนั้นเลยจับอุ้มขึ้นมานั่งที่แขนเหมือนอุ้มเด็กน้อย เอ้ แต่ริกุก็เป็นเด็กน้อยนี่

“ ไปหาเครปกันเล้ยย ”

ว่าจบก็มุ่งหน้าหาร้านเครปจนมาเจอร้านเครปไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนั้น ร้านนี้มีหลายรสชาติแป้งราชาติแยมหรือเครื่องเยอะแยะ

[+]

“ ถือเป็นค่าเป็นนายแบบก็ได้ครับผม ”

ยิ่งขี้เกรงใจอยู่แล้ว ลากเขาไปนู่นนี่นั้นเยอะแล้วก็ขอเลี้ยงหน่อยแล้วกัน

ถึงจะแปลกไปบ้างแต่พอใช้ศัพท์แบบนี้ก็แปลกใหม่ดี แล้วเข้ากับตัวเขาในตอนนี้มากกว่า

“ แล้วพี่อยากกินอะไรไหมครับ ”

“ มีเมนูที่พี่ชอบไหม ตอนนี้ผมอยากกินอะไรไม่รู้แต่มันหิวมั่ก ”

พลิก ๆ ดูใบเมนูวนไปวนมาหลายรอบหาเมนูที่ใช่และอยากกิน

“ ลำบากพี่เคอร์แย่เลย แต่ก็ขอบคุณนะครับ ”

ถึงจะเกรงใจมาก ๆ แต่ถ้าได้คนมาเดินคุยเล่นด้วยสักคนก็คงดีเหมือนกันนะ

ก้มลงมาอุ้มร่างเล็กขึ้นมานั่งบนแขนเหมือนกำลังอุ้มเด็กเล็กอยู่

“ พี่อยากทานอะไรมั้ย ตอนนี้เค้าเริ่มหิวแล้วแต่คิดไม่ออกเลยว่าอยากทานอะไร ”

“ พี่มาร้านแนะนำหรือร้านโปรดไหมครับ ”

( เอ็รดู ริกุน้อยตัวเท่านี้ 🤏🏻 )

“ นั่นสินะ , แล้วริกุจังอยากทานอะไรล่ะ ”

วิฬาร์ลุกขึ้นแล้ววิ่งตามเจ้าตัวน้อยมา ดูเหมือนจะตื่นเต้นน่าดู น่ารักจังเลย ตัวเท่านี้ตลอดไปเลยได้ไหม

คิดเล่นไปเพลิน ๆ แต่ถ้าริกุตัวเท่านี้เขาก็ต้องร่างนี้ตลอดไปเลยเหมือนกัน ก็ดีอยู่ แต่กผ้อยากได้ตัวนุ่มนิ่มคืน

“ วิ่งแล้วระวังสดุดล้มนะ ให้พี่อุ้มมั้ย ”

04/05/xx [ 23:59 ]

วิฬาร์ฝันร้ายโรงทาน : ว้าวว ๆ ๆ สวยมากเลย วิฬาร์ต้องลองจัดตาบ้างแล้ว ! ⁠☆

“ แล้วลูอาหิวข้รวมั้ย ๆ กินของหวานก่อนกินข้าวจะเป็นอะไรใหม่นะ ”

เขี่ยไอศกรีมเล่นระหว่างคิดนิดหน่อย

“ เป็นงาย ๆ เค้าแต่งเป็นเราสองคนเลย เหมือนมั้ย ๆ ”

ดวงตาเจ้าแมวเปล่งประกายเมื่อได้รับคำชมหูก็กระดิก หางก็ส่ายไปมาเพราะเขามีความสุขมาก ๆ ที่ได้อยู่กับลูอาจัง

แล้วลูอาก็เรียกวิฬาร์ให้หันไปมองของอีกฝ่ายบ้าง พอหันไปเห็นแล้วก็รูัว่าน่ากินิ ไม่สิ น่ารักมากเลย

“ ไม่ตลกเลย ลูอาแต่งได้น่ารักจังเลย ไอเดียเจ๋งมากเยย ”

ชูนิ้วโป้งเพราะความน่ารักของไอศกรีม :D

คราวนี้เจ้าวิฬาร์ถือวิสาสะเอื้อมมือไปจับมือของอีกคนแล้วดึงไปหาที่เหมาะ ๆ ที่จะถ่ายรูป ถึงจะหายากหน่อยแต่สุดท้ายก็เจอะร้านอาหารแห่งหนึ่งที่แต่งธีมเป็นมหาสมุทรและโจรสลัดพอดี

ดีที่ร้านนี้เขาให้ถ่ายรูป โชคดีจริง ๆ แต่ก็ซื้ออาหารขิงทางร้านก่อนน่ะนะถึงจะถ่ายได้

“ พี่อเล็กซ์อยากกินอะไรไหม เดี๋ยววิฬาร์เลี้ยงเอง ! ”

เวลาผ่านไปซักพัก ในที่สุดพี่อเล็กซ์ก็ออกมาพร้อมใส่เสื้อผ้าที่เขาให้ไปเมื่อครู่เดินออกมาจากห้องน้ำ ดูดีมากเลยนะเนี่ย

“ ดูดีมากเลยย ”

อ้าปากค้างกับลุคที่ได้ออกมาเลยยกกล้องตัวโปรดออกมาถ่ายไม่ทันให้อีกคนได้ตั้งตัว ถึงจะไม่ใช่รูปที่ตั้งใจถ่ายแต่ก็ออกมาดูดีมาก

“ งั้นไปหาที่ถ่ายรูปที่อื่นกันเถอะ ! ”