“ครับๆ อร่อยครับ”

หัวเราะพอใจน่าดู มิยะเลียเม็ดขาวข้างมุมปากหน่อยๆ ทานหมดแล้วตาก็หยีโค้งพอใจ

มาแอบสำลักกับคำแซวอีกที

“มิยูน่ารักน่ะใช่ แต่ฉันเนี่ย…นายก็ขยันเรียกว่าน่ารักจริงๆนะ” ลูบๆใบหูขึ้นสีจางๆตัวเองหน่อยๆ

“ถึงฉันไม่ได้ไปหา นายก็มาหาฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ”

“แล้วนอกจากฉันแล้ว มีใครชวนนายไปดูดอกไม้รึยัง?”

คำถามนี้เลียบๆเคียงๆถามเสียมากกว่า

➤ สุ่มรับข้าวปั้นจากสมาชิกชมรม 🍙
th.shindanmaker.com/1255244

(สุ่มได้อะไรสามารถโควทรีแอคได้เลยนะครับ ขอบคุณที่แวะมาหาชมรมคหกรรมครับ🤍)

(หลังลงทะเบียนแล้วแนะนำให้เข้าดิสคอร์ดทางคอมมูเพื่อรับข่าวชมรมได้ไวหรือหากไม่สะดวกจริง ๆ ให้ติดต่องานผ่านผมนะครับ)

“อื้ม ยังนึกไม่ค่อยออกเลยแฮะ…เป็นข้าวปั้นแซลม่อนก็ดีนะ ถึงฉันจะทำข้าวปั้นไม่เก่งเท่านายก็เถอะ”

“อ่ะ อยากกินกุ้งทอดด้วย เดี๋ยวฉันเอากุ้งไปให้ งั้นวันเสาร์นี้ดีมั้ย? พ่อกับแม่ฉันเขาจะไปเดตกันสองคน เหงาจะแย่”

พอเป็นเรื่องวางแผนหากิจกรรมก็ดูจะร่าเริงเจื้อยแจ้วขึ้นมาเลย

หัวเราะพรืดเอ็นดูคนหน้ามุ่ย เวลาทำงอแงแบบนี้ก็น่าเอ็นดูดี

“ครับๆ ฉันดำน้ำเก่ง ส่วนมาคุงก็ทำไข่หวานดองเก่ง”

ยังอดแซวไม่ได้ มิยะวางข้าวปั้นแล้วหยิบขวดน้ำร้อนพกพามายื่นให้

“น้ำชามั้ย ยังอุ่นอยู่นะ”

“มิยูตื่นเช้าขนาดนั้นเชียว” นึกภาพเด็กน้อยปีนเก้าอี้หุงข้าวแล้วยิ้มขำๆ
+

🐟Miya: น่ารักน่ากินสุดๆเลย

(น่ากินจนผปค.หิวเลยฮะ😭😭😭)

“คนที่อยากอยู่ด้วยเหรอ?”

เลิกคิ้วหน่อยๆท้าวคางยิ้มๆ เรื่องวัยรุ่นนี่น่าสนใจจังน้า

“เพื่อนสนิทเหรอ?”

“อื้ม ถึงจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ถ้าเสียดายก็บ่นออกมาแล้วหารางวัลปลอบใจตัวเองก็ไม่แย่นะ”

“เก็บไว้ก็มีแต่จะอึดอัดใจเนอะ? บ่นให้ผมฟังก็ได้นา”

“ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวผมแวะไปแน่ๆ“

สายตาเขาเป็นประกายวิบวับขึ้นมาทันที หนังสือที่เขารอมานานในที่สุดเล่มต่อไปก็มาแล้ว!

“ว่าไปก็ไม่ได้อ่านนิตยสารมานานแล้วด้วย เดี๋ยวตอนแวะไปผมคงต้องลองหาเล่มเหมาะๆบ้างแล้วล่ะ”

หมากฝรั่งหย่อนใส่ถุงกระดาษใส่สินค้าแล้วจึงถูกวางยื่นให้

“เรียบร้อยครับ ยาคุชิจิซัง ขอบคุณที่ใช้บริการครับ เดี๋ยวเลิกงานผมแวะไปนะ”

แอบหย่อนลูกอมสินบนเพิ่มให้อีกเม็ด-