“เป็นคนครัว..หรอกเหรอ?”

ได้ยินแบบนั้นก็แอบผิดคาดนิดหน่อย เพราะเธอเองก็เชื่อว่าเพื่อนสาวคนนี้มีเสน่ห์ที่น่าจะขายออกอยู่แน่ๆ

“ถ้าเป็นริโอกะจังล่ะก็..”

“อืมมมม~มม”

พอโดนถามก็ยกมือกุมคางคิดอีกครั้ง

“ทรงตี๋ • ขี้เล่น ✨! ”

เธอตอบตามประสบการณ์ที่เคยเห็นพวกโฮสต์ในเมืองกรุงมาก่อน ด้วยสีหน้าจริงจัง

[ กิจกรรม ]

" หลังจากร่วมกิจกรรมอื่นๆจนเหนื่อยกันแล้ว ก็แวะมาเติมความสดชื่นกับชมรมว่ายน้ำกันต่อนะ "

「ชินดันสุ่มเครื่องดื่ม」
th.shindanmaker.com/1255268

“ อื้อ ขอบคุณนะ ”

เขาตอบนับเบาๆ ก่อนจะรับเปลือกหอยชิ้นงามมาใส่ไว้ในถังทรายที่มีแต่เปลือกหอยข้างกาย

“ อืมม— ”
“ นั่นสิน้า.. ผมยังไม่ได้คิดไว้เลย “

มิโนรุค่อยๆยืดตัวขึ้นยืนอีกครั้ง มือปัดๆทรายตรงขอบกางเกงออกก่อนจะยื่นมือให้อีกคน หวังเป็นหลักช่วยให้เธอลุก

” อามามิจังล่ะ? “
” อ้ะ ขอเดาว่าเป็นชมรมว่ายน้ำรึเปล่า “

ไม่ทันให้เธอได้ตอบก็เดาก่อนเลย

( มาปักนะคับ )

เจ้าของเรือนผมสีฟ้าหันกลับมาหก่อนาคนที่สะกิด คิดไว้ว่าคงเป็นเพื่อนตัวเอง แต่ดันไม่ใช่ สีหน้าตอนแรกเลยงงๆ

“ ไม่เป็นไรครับ ”

เสียงหัวเราะคลอคำกล่าวปลอบทั้งรอยยิ้ม พอรู้ว่าทักผิดก็โล่งใจที่ไม่ใช่คนที่เขารู้จัก หากเป็นคนที่เขารู้จักแล้วดันลืมคงน่าอายแย่

“ หารายชื่ออยู่รึเปล่า ให้ผมช่วยหามั้ยครับ ”

เขากล่าวเสนอทั้งรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร หากเธอเป็นนักเรียนใหม่คงหัวหมุนใช่ย่อย

ได้ยินเธอพูดก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ใช่เพราะเย้ยเธอแต่เพราะดีใจต่างหาก

“ อามามิจังเด็กดีนี่นา ”

พูดแล้วก็ก้มลงนั่งยองๆ มือค่อยๆเขี่ยเม็ดทรายหยิบเอาเปลือกหอยขึ้นมาตรวจดูสภาพความสมบูรณ์

“ ผมก็ด้วย ”
“ จะคอยสนับสนุนอามามิเหมือนกันนะ ”

เขากล่าวในขณะที่หันกลับมามองเธออีกครั้ง ฝ่ามือยื่นไปเทียบเปลือกหอยกับผมเธอ

กำลังจินตนาการว่ามันเป็นกิ๊บหนีบผมอยู่ล่ะ

“ เอ๋— ผมจำได้ว่าผมสูงกว่าเธอน้า ”

พูดไปก็หัวเราะคิกคัก แต่ไม่จริงหรอก ตอนเด็กเขาตัวเล็กจะตาย พึ่งจะมาสูงเอาหนักตอนขึ้นมัธยมนี้เอง

“ อืมม.. ”

เขาส่งเสียงครุ่นคิดพลางเงยหน้าขึ้น มองทอดไปยังทะเลดาว

“ ใจนึงก็อยากต่อมหาลัย แต่ก็ไม่อยากห่างเมืองนี้เลยน้า “

“ แต่ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากลองไปทำงานที่เขาดูแลสัตว์น้ำเหมือนกันนะ ”
“ แบบว่าดูแลน้องเพนกวิ้น? ”

ว่าแล้วก็ยิ้มหวาน^__^