🐙 : มินิสเกิร์ต!?!?!? อื้อ! ฉันไม่เคยได้ลองใส่มันแบบจริงจังเลยยกเว้นชุดนักเรียนน่ะ… มันน่ารักมากเลยล่ะ ขอบคุณมากเลยนะ!

🐙 : ฉันไปซื้อมาเมื่อวานแล้วตามคําแนะนํา.. มันช่วยได้มากเลยล่ะค่ะ! ตอนนี้ดูเหมือนชุดของฉันที่ว่างๆจะดูน่ารักขึ้นเยอะเลยเเหะ!💕

🐙 : หื้อออ ก็ดูเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว! ฉันถูกแนะนําด้วยตัวเลือกนี้มามากเลยล่ะค่ะ!

🐙 : โห๊ะ!?!?! เเล้วถ้ามันไม่ใช่ของที่จบสวยล่ะคะ TT

“ ซื้อ แล้ว ค่า ! ” เธอกระซิบพูด

นัตสึมิยกถุงของชําเล็กน้อยขึ้นมาให้ชายหนุ่มดูพร้อมรอยยิ้มร่าอีกแล้ว เอ้ะ แต่ไอ้เดินไปส่งนี่มันแอบไม่คาดฝันแหะ?!

“ เดิน?? เดินไปส่ง! ”
“ ค่ะๆๆๆ ได้ค่ะ ดีมากเลย ! ”

หล่อนรีบอมไม้ไอติมจนเรียบ ลุกขึ้นอย่างฉับไวเพื่อวิ่งไปทิ้งขยะทิ้งหมดก่อนจะวิ่งดลับมาปัดกางเกงที่เปื้อนฝุ่น

“ ไปกันค่ะรุ่นพี่! มันเริ่มหนาวหน่อยๆแล้วด้วย หิหิ ” เธอพูด

เธอก้มหัวอีกสักสองสามที เด็กสาวยิ้มอ่อนๆ เธอโบกมือให้เขาเป็นการจากลา มือเล็กค่อยๆปิดประตูไม้ให้ดังที่สุด นี่คงเป็นอีกคืนที่อบอุ่นสินะ..

[ ตัดจบเลยค่ะ! ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันสั้นๆนะคะ เเหะๆ ]

[ เราต่อรวมเลยนะคะอาจารย์ ]

ทันใดนั้นที่เธอเห็นเขาทําสัญญาณ นัตนึมิสะดุ้งโหยงด้วยความละอายใจ เธอก้มหัวขอโทษเขาอย่างอ่อนโยนก่อนจะวางกีตาร์ลง

“ ขอโทษค่ะ!.. ” หล่อนตะเบ็งเสียงแบบเบาๆ พอให้มันดังไปถึงชายหนุ่ม

เธอซาบซึ้งกับคําอวยพรของเขามาก ก็พอจะรู้ว่าคุณเพื่อนบ้านเป็นคุณครูของทางโรงเรียน ต้องดีเเน่ๆถ้าสนอทกันไว้ เธอไม่อยากทําให้เสียขวัญไปมากกว่านี้

“ ชา..มะลิค่ะ ! ”

เธอตอบอย่างกระอักกระอ่วน ไม่คิดเลยว่าเขาจะซื้อให้จริงๆ นัตสึมิชี้นิ้วไปยังตู้แช่นํ้าด้านหลังก่อนจะกระพริบตาเป็นสัญญาณให้คนตรงหน้า

“ พอจะได้ไหมคะ? คือว่ายี่ห้อที่ฉันชอบมัน..ค่อนข้างเเพงน่ะ เเหะๆ ”

…ไม่เกรงใจคนอื่นเอาเสียเลย

“ ลองไปหาแถวๆกระจกดีไหมคะ ? ”

เธอพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมใบหน้าที่กลั้นขําสุดขีด นัตสึมิเอามือปิดปากแน่นก่อนเดินไปตรงริมของมาร์ทที่เป็นหน้ากระจกใส พอสะท้อนให้เห็นได้

“ ถ้าหาจากการก้มดูวันนี้ไม่เจอหรอกค่ะ.. ”

“ แต่ว่าฉันช่วยหาแล้ว เลี้ยงนํ้าทีนะคะ! ”

อะไรของหล่อนนั่น ยังไม่ทัรได้หาเจอก็ทวงบุญคุณสะแล้ว

“ ฉัน? ฉันหรอคะ? อ่ออ่อ! มาซื้อบะหมี่ให้คุณพ่อกับคุณแม่น่ะ ”

“ ถึงจะแอบเดินไกลเพราะสาขาแถวบ้านหมดเกลี้ยงเถอะ ”

เธอเกาหัวแกรกๆ นัตสึมิยิ้มแห้ง พูดตามตรงก็เหนื่อยพอตัว แต่ก็นับว่าเป็นการออกกําลังกายยามดึกก็ได้

ยังไงก็ได้กินไอติมของรุ่นพี่ ช่วยเติมพลังได้ไม่น้อย

หางตาเหลือบไปมองเห็นชายหนุ่มท่าทางอบอุ่นกําลังมองเธออยู่ใกล้ๆ นัตสึมิหรี่ตาลงเพื่อปรับความชัด เธอหยุดเล่นกีตาร์

“ สวัสดีค่า!! ”

เธอลุกขึ้นโบกมือให้เขา พร้อมตะโกนดังลั่น เอาจริงๆแล้วทุกคนในย่านเกือบจะชิน ที่ยัยหนูนี่มันเสียงดังตลอดเวลา..แต่จะไปว่าก็ไม่ได้เพราะนัตสึมิสนิทไปทั่วนี่นะ