ก่อนเขาจะรู้สึกตัวสำรวมตัวเองเล็กน้อยและหันมาให้ความสนใจกับอีกฝ่ายแทน

" ยังไง ขอบคุณมากๆเลยนะครับ !! เพราะพี่เข้ามาช่วยเลย ช่วยชีวิตผมไว้ได้มากจริงๆ ! "

เห็นว่าอีกฝ่ายบอกว่าเรียกรุ่นพี่แล้วเขินๆ.. เลยแทนการเรียกสั้นลงว่าพี่ไปโดยปริยาย (?)

โยเฮย์โค้งตัวขอบคุณอีกฝ่ายอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นถามด้วยใบหน้าที่ใสซื่อ

" ว่าแต่.. พี่ชื่ออะไรหรอครับ ? "

ก่อนชะเง้อหน้าเข้าไปใกล้หรี่ตาเล็กน้อยเพื่อมองบนหน้าจอมือถือสีขาวที่อีกฝ่ายยื่นภาพถ่ายของอักษรชื่อให้ดู

โยเฮย์พยักหน้ารัวๆยืนยันทันทีพร้อมกับแววตาเปล่งประกาย

" ใช่ครับ !! นี่แหละครับชื่อผม !! "
" อยู่ห้องแรกสุดแบบนั้น – แสดงว่าผมได้อยู่ห้อง A สินะครับ !! "
" สำเร็จจจจจ – !! "

สองมือกำชูขึ้นอย่างลืมตัวเพราะความดีใจจนแพ้การยับยั้งตัวเอง เผลอพูดเสียงที่อยู่ในใจออกไปทันที..

พลันเมื่ออีกฝ่ายนั้นช่วยหารายชื่อบนบอร์ดที่เหมือนว่าตำแหน่งจะอยู่สูงกว่าที่ตัวเขาจะมองขึ้นไปไม่เห็น ก็ทำเพียงได้แต่ตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อและลุ้นหัวใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้นไปพลาง

' ปีนี้จะได้อยู่ห้องไหนกันนะ..แอบเริ่มตื่นเต้นแล้วสิ '

ไม่ทันไรที่พึ่งคิดคุยกับตัวเองไปไม่นาน ก็ได้รับคำตอบจากอีกคนที่เอ่ยขึ้น หลังจากที่พบเจอรายชื่อของเขาแล้ว

" โอ๊ะ - ! อยู่บนนั้นเลยหรอครับ !! "

+

เขาหายใจเข้าเบาๆประหนึ่งรวบรวมความกล้า

" แต่ว่า เพราะแบบนั้น "
" ม.ปลายนี้ ผมเลยตั้งใจอยากที่จะเป็นคนที่เท่ห์ขึ้นสักนิด "

นี่แหละ ปณิธานของตัวเขาในตอนนี้

" ยังไง.. 3 ปีในม.ปลายนี้ช่วยเฝ้ารอดูผมด้วยนะครับ ! "

อู้ย – ..

คำที่หญิงสาวกล่าวมานั้นแอบทำเขาโอดครวญในใจเบาๆเพราะเหมือนไปสะกิดกับแผลใจอดีตเก่าๆ.. แต่ถึงแบบนั้น เขาก็แอบดีใจอยู่เล็กๆกับคำว่า'ก็ไม่เลว' นั้นของอีกฝ่าย

ก่อนกลับสู่ความจริง

" ก็..จริงอย่างที่คุณอุเมมิยะว่าแหละครับ "

ไม่อาจปฎิเสธได้เลยว่านั่นก็เป็นหนึ่งในความจริงที่ตัวเขานั้นรู้ดีอยู่แก่ใจ

+

(น้องมาแล้วจ่ะพี่จ๋า..🥺💕)

ในขณะที่กำลังสับสนกับชีวิต แรงน้ำหนักของมือใครบางคนจากด้านหลังที่วางลงบนหัวของเขา ทำให้รู้สึกสงบใจและคุ้นชินอย่างน่าประหลาด

แต่ทันใดเมื่อเงยหน้าขึ้นและได้ยินเสียงทุ่มต่ำที่ตามมา..

เขากับถึงน้ำตารื้นประหนึ่งเหมือนเด็กหลงที่ได้เจอกับคนที่มักพึ่งพามาเสมอ

" พ พ พี่เทปเปย์ !!?"

สีหน้าที่ตอบอย่างค่อนข้างมั่นใจในตอนแรกตอนนี้เริ่มเลิกลั่ก

' เอ๊ะ..ร..ร หรือไม่ใช่.. แต่นอกจากคำตอบอื่นก็คิดไม่ออกแล้ว – '

' ฮึ้ยยยยย มีแต่ลูกฮึดเข้าสู้ คำตอบถูกไหมค่อยว่ากัน !! '

เขายกมือกำแน่นเม้มปากก่อนตัดสินใจตอบคำตอบเดิม

" ค - ค คามิเลียครับ !!! "

แต่เมื่อคนตรงหน้าเสนอที่จะช่วยหารายชื่อให้ เขาก็ยิ้มร่าและสดใสขึ้นมาทันที ก่อนโค้งตัวขอบคุณโดยอัตโนมัติ

" อะ – ถ้างั้น ขอรบกวนรุ่นพี่ด้วยนะครับ !! "
" มาโมรุ โยเฮย์ครับ !!✨ "
" อยู่ปีหนึ่ง ! "

(( เค้ายกธงขาวสงบศึกถอยทัพพถอยทัพพระ 😭😭😭🏳️🏳️🏳️ ))

แม้อีกฝ่ายจะใส่แมสสีดำที่ทำให้เดาสีหน้ายาก..แต่โยเฮย์ก็พอสังเกตท่าทีของอีกฝ่ายได้ว่ากำลังกังวลแทนเขาอยู่ เห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะอธิบายเพิ่ม

" อ่า– จริงๆ ผมน่าจะพกคอนแทคเลนส์มาอยู่ครับ! (แค่ยังไม่ได้เช็ค..) คิดว่าหลังจากดูชื่อบนบอร์ดแล้วน่าจะใส่ทันอยู่.. "

ทำท่าทางชี้ๆไปที่กระเป๋านักเรียนของตัวเอง เพื่อคลายความกังวลและให้เกียรติน้ำใจอีกฝ่ายที่อุตส่าห์เข้ามาช่วยเหลือกันในเวลานี้

+

(ดูสิครับทุกคน ผมช้อนแมวส้มมาได้คนนึงล่ะ)

((( กกกกกก็มันช่วยไม่ได้นี่นาาาา เด็กๆน่ารักกันขนาดนี้ฮื้อฮื่อออออออออออออออแต่ยอมแล้วววยกธงขาวแล้ววววววถอยทัพพพถอยทัพพพพพพ 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭🏳️🏳️🏳️🏳️🏳️🏳️🏳️💥💥💥💥💥 )))

( โบร๋ ฉันไม่ไหวแล้วโบร๋ 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭ฉ ฉ ฉันยกธงขาวแล้ว..ตอนนี้มีแต่ต้องถอยก่อน..ฟฟหกกหฟฟฟห )

"ทางชมรมมีกิจกรรมให้เล่นเล็กๆน้อยๆด้วยค่ะ"

"ร เรามาแต่งเติมBaseอันนี้ให้เป็นคุณสัตว์ต่างๆกันเถอะค่ะ!!

[🎨ไม่บังคับว่าจะต้องวาดเป็นหมาหรือแมวสามารถเป็นตัวอะไรก็ได้ เติมแต่งจินตนาการได้เต็มที่🎨]

[Base >>>>> ตัวอย่าง]

พอเห็นท่าทางเลิ่กลั่ก ก็ก่อให้เขาต้องค่อยเป็นห่วงตามกัน
แต่เมื่อเริ่มอธิบาย เขาก็เข้าใจสถานการณ์ของอีกคนทันที

โชคไม่ดีเลยแฮะ ..
"อ่าา .... แบบนั้นนี่เองสินะ

แต่ถ้ากลับไปเปลี่ยนตอนนี้ ก็มาสายกว่าเดิมรึเปล่านะ " แบบนั้นก็ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่แต่หลังจากตรงนี้็มีกิจจกรรมอื่นๆอีก

'แบบนี้ ก็คงจะไม่ดีทั้งวันไปเลยรึเปล่า'
พูดแล้วก็ถอนหายใจไปพลาง ตอนนี้ก็มีแต่ต้องไปต่อ

" งั้นทำยังไงดีล่ะทีนี้ "

+

อืมมมมมม....

คิดหนักจนหน้ายู่..เหมือนจะคิดออกแต่ไม่แน่ใจชื่อเท่าไหร่ เหมือนคำตอบมันติดอยู่ใต้ลิ้น คลับคล้ายคลับคลึงว่าขึ้นต้นด้วย 'คา'

คา.. คาโมมายล์?? คา.. คา..

อ่ะ !!

" ใช่ คามิเลียรึเปล่าครับ !!!? ✨ "