ขยับเข้าไปใกล้ ๆ กับอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยปากขออนุญาต

"ถ้าอย่างนั้น ผมขออนุญาตทำภารกิจของตัวเองตอนนี้เลยนะครับ"

รอจนอีกฝ่ายให้คำอนุญาต ก่อนจะส่งไฟฉายไว้ให้อาซาโตะถือเรียบร้อย ถึงได้ช่วยพาอีกคนขึ้นมาจากพื้น ด้วยการอุ้มท่าเจ้าสาวตามที่ภภารกิจของเขาได้ระบุเอาไว้

...เบาจังแหะ

"อาซาโตะซังนี่— อุ้มง่ายนะครับ"

ไม่ทันไรคนในผ้าคลุมสีขาวก็กระโจนใส่พวกเขาทั้งคู่ ยังดีที่เขายังพอเตรียมใจไว้บ้างถึงสะดุ้งเพียงเล็กน้อย

แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้เป็นแบบนั้น

"...สุดยอดไปเลยนะครับ"

ไม่เพียงชื่นชมสภานักเรียน แต่ยังหมายถึงอีกคนด้วยที่ถึงจะลงไปนั่งกับพื้นด้วยความตกใจและเสียงสั่น ๆ อยู่แบบนั้นก็ยังคงทำภารกิจได้อย่างต่อเนื่อง

"ภารกิจ..."

สึยุพึมพัมเบา ๆ พลางนึกถึงภารกิจของตนที่ยังไม่ได้ทำบ้าง

"นั่นสิครับ สงสัยคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน"

ลืมสถานการณ์ที่ดูคล้ายภาพยนตร์ระทึกขวัญเมื่อครู่ไปก่อนจะย่อตัวลงไปนั่งยองกับพื้น หวังจะสัมผัสแมวขาวตัวนั้น

แต่ยังไม่ได้จะทันได้แตะกลุ่มขนของแมวตรงหน้า เจ้าเหมียวก็วิ่งหนีไปซะก่อน ทิ้งไว้เพียงความเสียดายเล็ก ๆ ในแววตาของสึยุเท่านั้น

เงยหน้าขึ้นมองตามที่อีกคนบอกว่าได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง

เริ่มแล้วสินะ

สึยุคิดในใจ

เสียงวิ่งก็มาหยุดลงด้านหน้าของพวกเขาทั้งคู่ ที่เป็นพุ่มไม้

พุ่มไม้ในความมืดสั่นไหวหน่อย ๆ แม้จะไม่มีลมพัด ก่อนที่จะขยับแรงขึ้น และปรากฎร่างของสิ่งสิ่งหนึ่ง

"!!"

สึยุตาโตด้วยความประหลาดใจน้อย ๆ ขณะจ้องมองไปที่สิ่งที่ปรากฎตัวออกมาจากหลังพุ่มไม้นั่น

...แมวสีขาว ?

เพราะเงาที่เห็นนั้นไม่ได้ดูชัดเจนนัก ถึงไม่ได้ตัดสินไปว่าเป็นผีหรือคนที่หลอกว่าเป็นผีกันแน่ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ยังเดินต่อไปตามที่อีกคนบอก

เสียงที่ดูเหมือนว่าเงานั้นกำลังวิ่งตามทำให้สึยุพยายามก้าวเดินให้ไวขึ้น

เหลือบมองคนที่มาด้วยกันที่ดูเหมือนจะกลัว ? แต่ก็ยังคงทำภารกิจได้ดี

"อาซาโตะซัง ?"

เรียกชื่อของอีกฝ่ายเพื่อให้แน่ใจว่าจะยังโอเคดี แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ

คิ้วขมวดลงอย่างเคร่งเครียดประหนึ่งกำลังจริงจังอยู่กับการทดสอบความกล้านี้

ทั้งที่ความจริงกำลังกลั้นยิ้มอยู่

ภารกิจนี้ก็ดูเข้ากับอีกฝ่ายจริง ๆ นั่นแหละ

สึยุกระแอมไอน้อย ๆ เมื่ออีกคนเอ่ยขอโทษขึ้นมาในตอนที่เหยียบกิ่งไม้

เขาไม่ทันได้ยินด้วยซ้ำเพราะมัวแต่พยายามรักษาสีหน้าให้เรียบนิ่ง

"ผมไม่เป็นไรครับ"

ฉายไฟฉายไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดอยู่กับเงาของอะไรบางอย่าง

"...ตรงนั้น"

พยายามหรี่ตามอง

"ผมเฉย ๆ กับพวกผีน่ะครับ"

ตอบออกไปตามตรง แต่ถ้ามีโผล่มาแบบไม่ให้ทันตั้งตัวก็คงจะพอทำให้สะดุ้งได้อยู่บ้าง

"อ่า...นั่นสินะครับ แต่คงไม่เป็นอะไรหรอก"

บอกตามนั้นไปเมื่ออีกฝ่ายถามเกี่ยวกับการมองเห็น

มือจับไฟฉายไว้มั่นก่อนจะก้าวเดินเข้าไปด้านในป่า จนกระทั่งได้ยินเสียงอีกฝ่ายพูดขึ้นมาพร้อมกับภารกิจของเจ้าตัว

สึยุได้แต่ยกมือข้างที่ไม่ได้จับไฟฉายเอาไว้ขึ้นมาปิดปากของตน

เดินเข้าไปด้านในจุดเริ่มต้นพร้อม ๆ กับอีกฝ่าย พร้อมกับไฟฉายที่ถูกเปิดออก แม้จะมีแสงไฟเป็นตัวช่วยแต่ก็ยังคงมืดอยู่ดี

"อาซาโตะซังกลัวอะไรแบบนี้ไหมครับ"

เอ่ยถามด้วยท่าทีสบาย ๆ ขณะหันไปมองคนข้างตัว แม้เขาจะไม่ใช่คนกลัวผี

แต่ในฐานะคนสายตาสั้นที่ไม่ได้ใส่แว่นน่ะ— ก็ออกจะกังวลอยู่หน่อย ๆ เหมือนกัน

แม้จะมืดเพราะเป็นช่วงเวลากลางคืน แต่เพราะระยะห่างแค่นั้น สึยุถึงได้ลอบเห็นใบหูที่ขึ้นสีแดงของอีกฝ่าย แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากสักเท่าไหร่

ก็ดูภารกิจที่ได้เข้าสิ—

สนใจภารกิจของที่อาซาโตะจับได้ ก่อนจะตาเป็นประกายด้วยความสนใจ แม้อีกคนจะไม่เห็นเพราะมองทางอื่นอยู่ก็ตาม

"งั้นหรอครับ"

"ภารกิจนี้ก็ดู..." เข้ากับอาซาโตะซังดี

อยากจะพูดออกไปแต่ก็โดนเรียกให้เข้าไปทดสอบความกล้าก่อน

"นากามิเนะ สึยุ ปี 1 ห้อง C ครับ"

ค้อมหัวน้อย ๆ หลังจากแนะนำตัวอย่างสุภาพ เห็นว่าอีกฝ่ายมีไฟฉายในมือแล้ว จึงไม่ได้เดินไปรับเพิ่มหรืออย่างใด

พากันเดินไปยังจุดสุ่มภารกิจ เมื่อเห็นรุ่นพี่ว่าอย่างนั้น เขาถึงได้พยักหน้าขึ้นลง

"งั้น ขออนุญาตนะครับ"

ว่าแบบนั้นก่อนจะหยิบภารกิจขึ้นมา อ่านคร่าว ๆ ด้วยสายตาก่อนจะยื่นให้คู่หูในตอนนี้ดู

"น่าสนุกดีนะครับ"

"...หรือรุ่นพี่อยากล้วงกล่องเองไหมครับ"

อ่านจบก็พับกระดาษไว้เหมือนเดิมก่อนจะหันไปมองคนข้างตัวเพื่อสังเกตท่าที

เขาน่ะไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่อีกคนจะสะดวกให้อุ้มหรือเปล่านี่สิ

"แล้ว— อาซาโตะซังได้ภารกิจอะไรหรอครับ"

ถือโอกาสถามกลับไปบ้างเมื่อเห็นกระดาษในมือของอีกฝ่าย

เดินตามอีกฝ่ายไปรับไฟฉายและรอเช็คแบตเตอร์รี พอถูกถามแบบนั้นเข้าถึงนึกได้ว่ามีภารกิจให้ทำ

"สักครู่นะครั— "

กล่าวออกไปแบบนั้นพลางเปิดกระดาษที่เขียนภารกิจเอาไว้ในมือออก แต่ทันทีที่เห็นข้อความที่เขียนอยู่ในนั้น เจ้าตัวก็ชะงักไป

เหลือบมองคู่หูที่จะต้องทำภารกิจคู่กันเล็กน้อย กระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะอ่านข้อความบนนั้นให้อีกฝ่ายฟัง

"ต้องอุ้มคู่หูในท่าเจ้าหญิงและถ่ายเซลฟี่น่ะครับ"

สึยุได้แต่ถือใบภารกิจที่ได้มาไว้ในมือ เขายังไม่ได้เปิดออกดูว่าภารกิจที่ต้องทำคืออะไรเพราะยังหาคู่ไม่ได้

แฝดที่เป็นเสมือนเพื่อนสนิทของชีวิตนี้ก็ดันไม่ยอมมาเล่นด้วยกัน ถึงได้มองไปรอบ ๆ เหมือนลูกหมาโดนทิ้งอยู่อย่างนั้น จนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทักขึ้นมา

"อาซาโตะซัง-"

ไม่ทันรู้ตัว ดูเหมือนว่าเสียงของเขาจะติดตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย

"เอาสิครับ มาคู่กันเถอะ"

เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ

“ นากามิเนะ สึยุครับ ”

“ แต่เรียกสึยุได้ ”

ค้อมหัวลงเล็กน้อยอย่างสุภาพ ทั้งเอ่ยปากให้อีกฝ่ายสามารถเรียกชื่อต้นของตนเองได้เลย

“ ถ้างั้น ไปกันเถอะครับ ”

ว่าแบบนั้นก่อนจะเริ่มเดินไปยังทางเข้า

“ ว่าแต่ เหมือนว่าเราจะต้องทำภารกิจด้วยใช่ไหมครับ ? “

เขาหันไปมองตามแรงสะกิด ก่อนจะเจอเข้ากับคนตัวเล็กกว่า

สึยุตั้งใจจะเข้าไปสอบถามว่าสามารถเข้าไปคนเดียวได้หรือไม่ แต่ก็ถูกทักเข้าเสียก่อน

“ ผม ? ไม่มีคู่ครับ ”

ตอบคำถามออกไป ก่อนที่จะพยักหน้าขึ้นลงหน่อย ๆ เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยชวน

“ ได้ครับ ไปด้วยกันได้นะครับ ”

แม้สีหน้าจะเรียบนิ่ง แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะสัมผัสได้ถึงความเป็นมิตรในน้ำเสียงนะ

“ ที่โรงเรียนเดิมของเซริซาวะซัง— ต่างจากที่นี่มากไหมครับ ”

เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะสำหรับเขา ที่นี่ค่อนข้างแตกต่างจากโรงเรียนช่วงม.ต้นของตนเองมาก

สึยุได้แต่เดินตามอีกฝ่ายต่อไปเรื่อย ๆ จนมาถึงหน้าตึกเรียนหลัก

“ ไม่ทันรู้ตัวเลยครับว่าจะพาหลง ”

หรือเพราะเป็นเขาเองที่หลงทางจนชินกันนะ

“ เหนื่อย…ไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ “

ตอบออกไปแบบนั้นตามความจริง เพราะได้เดินเพลิน ๆ และได้โดนแสงแดดที่ตนเองชื่นชอบเป็นช่วง ๆ ถึงได้ไม่รู้สึกเหนื่อยแต่อย่างใด

“ ??? ”

เขาเอียงคอน้อย ๆ ก่อนจะหันไปมองรอบตัว เมื่อแน่ใจว่าเป็นตัวเองถึงได้หันกลับไปตอบอีกฝ่าย

“ ไม่มีหรอกครับ ”

“ ไปทดสอบความกล้าด้วยกันไหมครับ ? ”

ถามคำถามต่อในทันที เมื่อคิดและสรุปเองในหัวไปแล้วว่าอีกฝ่ายคงกำลังหาคนเข้าไปทดสอบความกล้าเหมือนกัน