˚⊹♡
bsky.app/profile/umn-...

˚⊹♡
bsky.app/profile/umn-...

" ยัตต้า— !! ฉันรับกลีบดอกไม้ทันด้วยล่ะค่ะ ! "
" นั่นแปลว่าเป็นเรื่องดีสุด ๆ ไม่ใช่เหรอคะ !? "

ไม่ลืมเผื่อแผ่ความยินดีของตัวเองให้คนรอบตัวรับรู้ คงเป็นอีกวันที่ต่อให้เราไม่รู้จักกันเธอก็คงจะเริ่มบทสนทนาอันไร้ที่มานี่อยู่ดี

( มาย้อนหลัง.. แบบเลทมาก.. แต่.. มา.. นะ.. )

" เอ๊ เบสบอลทั้งทีเชียวนะ !? "

ไม่รู้ในความคิดมีพล็อตโชโจอะไรหรือเปล่าถึงได้ดูเสียดายแบบมีอารมณ์ร่วมขนาดนั้น มินามิเอื้อมมือตบบ่าเพื่อนร่วมชะตาชมรมที่รักไม่มีให้สมัคร

, แปะแปะ เธอยังมีฉันนะ

" แต่ว่า— แปลว่าเธอจะหาแนวร่วมชมรมหรือเปล่าคะ "

หรี่ตายกยิ้มเล็ก ๆ

" เธอเองก็เป็นคนจุดประกายได้นะ ! "

คำพูดคุ้นสุด ๆ เหมือนว่าใครบางคนพึ่งจะพูดไปหรือเปล่านะ ?

ตาปริบอีกครั้งกับคำพูด , เหมือนเพื่อนคนนี้เธอจะเป็นคนพูดจาได้น่าประทับใจไม่น้อย

" ฮะฮะ คำพูดเท่มาก ! "
ชูนิ้วโป้งให้ เจ๋งแจ๋วทิสุด

" ถ้ามีคนสนใจเยอะ ๆ ก็คงดีน้า "

วาดฝันถึงชมรมที่เพ้อถึง แม้ไม่รู้ก็ตามว่าอนาคตเธอจะไปอยู่ที่ชมรมที่ต้องการหรือไม่

บางทีไม่เกินวันนี้คงได้ชมรมแบบไม่ทันรู้ตัวก็ได้ ?

หรืออย่างเช่นไปตกลงเข้าชมรมกีฬาเข้า ? อีกไม่นานนักก็คงได้คำตอบในเรื่องนี้

+

" แต่มันก็— "
" ชมรมก่อตั้งใหม่อื่น ๆ ก็มีนี่คะ "

สายไหมแทบจะฟืดน้ำมูกได้ โชคดีไปที่มันยังไม่มีน้ำตาหรือน้ำมูกจริง ๆ ให้เสียภาพลักษณ์ตั้งแต่วันแรก ๆ

" .. "

เหมือนจะเห็นว่ายิ้มค้างตาปริบ ครุ่นคิดเล็กน้อยกับการเสนอ

" นั่นสินะคะ? "

อย่าบอกนะว่าไม่เคยคิดเรื่องนี้??
ยัยบ๊องจริงนี่นา

" ว่าแต่อาร์มินคุงมีชมรมที่สนใจหรือยัง? "

ไม่ลืมถามเพื่อนร่วมห้องเธอ หน้าตาดูดีขึ้นจากตอนงอแงนิดหน่อย

ภาพลักษณ์สาวน่ารักของฉันจะเหลือสักเท่าไหร่กันเชียวนะ ทั้งที่มีคนฟังเรื่องโชโจแท้ ๆ

ไม่สิ ในเวลาแบบนี้ก็ต้อง ..

" โชโจก็มีพล็อตแบบนี้ใช่มั้ยล่ะคะ "
" ช่วยแมวน่ะ ! "

ใช้ได้เลยมินามิ ! เวรี่กู้ด !
(หลอกตัวเอง)

" แต่น้องแมว "
" ไม่ต้องการฉัน "

เสียงเหมือนพร้อมจะร้องแงสุด ๆ

, เจ้านั่นหลอกฉัน

ถ้าความในใจถูกเปิดเผยความน่าเชื่อถือคงลดลงอีกเป็นกองเลยล่ะ

ครุ่นคิดถึงสิ่งที่จะทำจนลืมไปว่าสิ่งที่ควรทำก่อนคิดว่าจะไปสู้กับเจ้าตัวร้ายหรือร้องไห้ใส่มัน สิ่งแรกที่ควรทำคือการลงไปต่างหาก

และการคิดร้ายไม่เคยเป็นเรื่องดี

" เอ๊ะ "

การได้ยินนามสกุลที่คุ้นเคยแม้ไม่ใช่เสียงที่คุ้นเคยนักแต่ไม่นับว่าไม่รู้จักซะทีเดียว

" โยอิซา— โยจัง ! "

ความตั้งใจแรกก็ตั้งใจจะเรียกนามสกุล แต่หากเรียกเต็มยศคงไม่พ้นกัดลิ้นตัวเองแหง

ความล่กเป็นเหตุ ความอายยังคงเต็มร้อย

+

แต่ไม่ได้มีท่าทีกังวลอะไรนัก บางทีแล้วถ้าเธอไม่ได้ใส่ชุดที่มั่นใจ คงจะไม่ปีนขึ้นต้นไม้นี้แต่แรก

" ฉันกำลังจะช่วยแมวน่ะค่ะ "
" แต่มัน— "

เลื่อนสายตามองเจ้าตัวร้าย , ดูเป็นสายตาคาดโทษแปลก ๆ

" ลงไปแล้วน่ะ "
" ฮ่าฮ่าฮ่า "

คงเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายเห็นเธอในมุมแบบนีั ความอายเต็มร้อยเลยทำให้คนบ๊องกว่าเดิมโดยปริยาย

แต่เหมือนจะหน้าแดงนะ ? จะไหวมั้ยนั่น

" เอ๊ .. "

คงเพราะคุณชะงักและเจ้าแมวฟ้าเฉพาะกิจยังมูฟออนจากเหตุการณ์แมวออกไม่ได้ถึงไม่ได้สังเกตถึงคุณในทันทีเช่นกัน

จนกระทั่งคุณเริ่มบทสนทนา

" ... "

ตอบกลับด้วยสายตาว่างเปล่า

ทุกครั้งที่ฉันเจอคุณ , มักมีแต่เรื่องเสมอ มินามิเคยคิดเช่นนั้น— แต่ในตอนนี้เธอคงต้องคิดทบทวนใหม่

เช่นว่าคุณส่งต่อความโชคร้ายให้ฉัน

" .. ฉันใส่กางเกงขาสั้นไว้ค่ะ "

ลำดับความสำคัญแปลก ๆ

+

" สะดวกแลกอะไรดีคะ "
" ฉันน่าจะมีทุกแอคเคานต์เลยล่ะ "

เพิ่มความน่าเชื่อถือด้วยการชูหน้าจอโทรศัพท์ให้ดูแอพในนั้น , ต่อให้คุณตอบว่าอีเมลล์เธอก็คงตอบได้ล่ะมั้ง

" อ๊ะ จ่ายอันนี้รวมกันเลยนะคะ ! "

ไม่ลืมหันไปบอกคุณพนักงานก่อนจะเพิ่มผู้ประสบภัยการต่อคิวไปมากกว่านี้

" หุหุ ไม่ต้องเกรงใจเลยค่ะ ! "
" ไว้คืนเงินตอนเจอกันครั้งหน้าก็ได้ "

ถูกต้องอย่างที่คุณคิด , เพราะรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหนถึงได้กล้าพอจะเสนอตัวเช่นนั้น ลองไม่คืนสิ สาวน้อยคนนี้จะร้องไห้ให้ดู

" มินามิค่ะ , ชิโนโนเมะ มินามิ อยู่ย่านมุราซากิค่ะ "

" ได้เจอกันแบบนี้ก็บังเอิญดีนะคะ "

คิกคักตามประสา , แม้ไม่ใช่เรื่องพิเศษอะไรแต่ก็อยากพูดออกมาอยู่ดี

+

ถึงจะตัดสินใจได้ว่าจะกระโดดและให้อีกคนรับไว้ แต่ลึก ๆ ก็ไม่มั่นใจกับคำตอบตัวเองเท่าไหร่

และไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

" ฉัน— พรุ่งนี้ฉันเปิดเทอมค่ะ "
" ชิโนโนเมะ มินามิ '

" ม.ปลายปีหนึ่ง "

" โรงเรียนอุเมะโนะคิซากิ "

ดูเหมือนสั่งเสียแปลก ๆ หรือเปล่านะ ?

" ฝากด้วยนะคะ ! "

— และยอมรับชะตากรรมสักที (โดด)

ชีวิตม.ปลายวันแรกของเด็กสาวอยู่ในกำมือคุณ จะรับไว้ได้จริงมั้ยนะ !?

" ไฟต์ติ้งน้า "

ส่งโปเxม่อนไปสู้แทนตัวเองมั้ง

พอโดนทักเรื่องวิวก็กวาดสายตามองรอบข้าง ก่อนยิ้มว่างเปล่าจะปรากฏบนใบหน้าอีกครั้ง— น่ากลัวว่าถ้ายังปล่อยวางความอายไม่ได้เธอคงวูบตกต้นไม้เข้าจริง ๆ

" แปลกตาดีนะ ! "
" ริโอกะจังเคยนั่งดูวิวตรงนี้มั้ย "

ถึงจะถามแบบนั้น ผู้ถามก็ไม่มีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนหรอกนะ

..

" ฮึก "
ไม่รู้สะอื้นจริงหรือเปล่า (..)

" เอ่เอ๊น้าริโอกะจัง "
สถานการณ์อะไรล่ะนั่น

เจ้าแมวตัวนั้นไม่ได้เดินไปไหน ยังคงนอนสบายใจ ไม่ได้มีปลอกคออะไรและดูเชื่องกับคนพอตัว ? บางทีนะ ?

" เมี้ยว "

มินามิไม่ได้ตอบ , เป็นเจ้าแมวเหมียวที่ร้องเมี้ยวออกมา ไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นการให้คำตอบหรือท้าว่าแน่จริงก็หยุมพุงข้าสิเจ้านุ้ด

+