(ทำไม ไม่รักกันแล้วหรอ)

: อะไรนะ ! หมดเวลาลงทะเบียนวันที่ 10 งั้นหรอ !?

🎶 ไม่ต้องห่วงไป ! หากเลยวันที่ 10 ไปแล้วก็สามารถทักเข้ามาสมัครได้เสมอ

พวกเราไม่กัดแน่นอน! ไม่ต้องห่วง ทักมาได้เล๊ย!!! วงโยต้องการคุณณณ!!!!!!!!!

( สามารถทักที่แอคเคาท์นี้หรือที่ประธานได้ค่ะ ! @gorououmn.bsky.social พวกเราจะลงทะเบียนกับสต๊าฟให้🥺 )

“ แน่นอนครับแน่นอน คุณรุ่นพี่ที่ไม่ถือตัว ~ “

เขาเอียงคอเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่อ

“ เอ— แล้วแบบนี้เราควรแนะนำตัวกันไหมนะครับ ? หรือว่าจะให้ผมเรียกคุณรุ่นพี่ต่อไปดี ? “

แต่แบบนั้นอาจจะต้องเปลี่ยนที่คุยสักหน่อย หากยืนนานกว่านี้ พวกเราจะกลายเป็นคนที่ขวางทางแทนเอา

( ว้าว แล้วถ้าไม่ให้รุก😝 )

…

อะไร? มีปัญหารึไงกัน?

มาอิรุหันไปสบตากับอีกฝ่าย รอยยิ้มที่มอบให้ดูไม่จริงใจเลยแม้แต่น้อย

“ จ้องอะไรขนาดนั้นล่ะ ? ผมเขินแย่เลยนะเนี่ย ^^ “

ถามอย่างตรงไปตรงมา

พอทักเช่นนั้นก็มองดูตัวเอง เหมือนว่าที่ใส่มาจะไม่พอจริงๆ พลางเอามือบังจมูกไว้

“ คิก— เธอเป็นห่วงคนแปลกหน้าขนาดนั้นเชียว ? “ เขายิ้มกริ่ม

รู้สึกเหมือนจะไม่เคยเห็นอีกฝ่ายในโรงเรียน เด็กมัธยมต้นรึเปล่านะ? ฮ่ะๆ ว่าไปนั่น

“ ดื้อด้านจังน้า~ ..เพราะผมเป็นคนเห็นอกเห็นใจคนอื่นดังนั้นจะรับไว้ให้ก็ได้ ”

“ ชื่อล่ะ ? ถ้าไม่บอกระวังผมไม่เอามาคืนนะ “

” ก็ดี— ผมก็ไม่ได้อยากรู้จักเธอสักเท่าไหร่เหมือนกัน คุณหญิงเอาแต่ใจ “
ทำท่าสะบัดผมล้อเลียน

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมบอกชื่อ ก็เรียกตามใจชอบเอาซะเลย

ใครมาเห็นก็คงงงว่าทำอะไรกัน..

“ อ่อนแอขนาดนั้นต้องเป็นคนหรือกิ่งไม้ล่ะครับนั้น ฮ่ะๆ ”

ไม่ชอบจริงๆ การที่มีคนมาปกป้องอะไรแบบนี้

เขาวางมือที่แขนของอีกฝ่ายและกดลง เหมือนเป็นการบอกลางๆว่าตนไม่ต้องการ

“ เอ๋— แต่น่าเสียดายจัง ผมอยู่ปีสองล่ะ งั้น~ ฝากเอ็นดูรุ่นน้องแสนน่ารักคนนี้ด้วยนะครับ รุ่นพี่ “

ยังคงยิ้มให้ไม่ตก น่าหมั่นไส้เสียจริง

( นี่..ผมก็ไม่ได้ตัวหนักขนาดนั้น..

คำแปล: ไม่ปลิวค่ะ525255555 แต่ล้มได้นะ อิอิ หรือแกร่งยืนสู้ก็ได้ค่ะ เข้ามาได้หมดเล๊ย💪 )

“ หา—? ไม่ได้ด่าเธอสักหน่อย??? “
เขาด่าคนก่อนหน้าที่ชนเขา แต่เหมือนเธอจะอยู่ดีๆก็มาด่าเขาต่อซะงั้น

” ไม่สิ- แล้วทำไมผมต้องขอโทษด้วยล่ะ! “

ชี้หน้าแว้ดต่ออีกคน

“ เธอ..เธอ…. ……ใครนะ ”

คุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก รุ่นพี่?หรอ

“ นึกว่าใครซะอีก ~ รุ่นพี่คนดีคนเดิมนี่เอง ~ ” แม้ปากยิ้มแต่คิ้วกระตุกไปแล้ว

“ ที่ผมชนเนี่ย มันเป็นเพราะผม..หรือคนที่ยืนขวางทางกันนะ? “

เหมือนจะไม่มีใครยอมใคร แต่ใจจริงตัวเขาก็ไม่อยากให้บทสนทนานี้ยืดเยื้อเท่าไหร่

” ..แต่ผมก็เข้าใจได้นะครับ แบบว่าพิธีมันน่าเบื่อนี่นา จะยืนง่วงก็ไม่แปลก ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร ~ “

เขาส่ายมือไปมา น่าหมั่นไส้เหลือเกิน

ใครหลับ? ผม?

“ ฮ่ะๆ นั่นสินะ~ อีกทั้งยังมีคนยืนขวางทางด้วยละเนอะ— ^^ “
ไม่เป็นความจริง อีกฝ่ายไม่ได้ขวางทางเลยแม้แต่น้อย

เขาเงยหน้ามอง ได้แต่แอบตะหงิดกับส่วนสูงเล็กๆในใจ

“ รุ่นพี่..ใช่ไหมนะ ..ครับ? ”

ตัวเขาที่อยู่ปีสอง เหมือนจะเคยเห็นอีกฝ่ายมาก่อนในภาคเรียนก่อนหน้า ยังพูดสุภาพทันอยู่รึเปล่านะ?

( ขออภัยที่ตอบช้านะคะ กลับมาแน้วค่ะTT )

“ ฮ่ะๆ เพราะเห็นรุ่นพี่เลยหนีไปรึเปล่าครับเนี่ย ~ ฮ่ะๆ— ล้อเล่นนะครับบ ~ ”

แมว.. คงจะหมายถึงเจ้าแมวดำที่ป้วนเปี้ยนแถวนี้บ่อยๆละมั้ง? แต่จะว่าไปตอนนี้ก็ไม่เห็นเหมือนกีน

“ งั้นเก็บไว้กินทีหลังไหมครับ? ”

“ หมายถึงให้แมวน่ะ แต่ถ้ารุ่นพี่อยากกินผมก็ไม่ติดหรอกนะ ”

กอดอกพยักหน้า ทำเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง

(ขออภับที่ตอบช้านะคะTT!)

” อะไรล่ะนั่น? “

“ เพราะความสงสารรึไง? ผมไม่เอาหรอก ”

ปฎิเสธน้ำใจของอีกฝ่ายเสียงแข็ง

…

“ ..เอามาให้แบบนี้เธอจะใส่อะไรล่ะ? คิดบ้างสิ “

ดูเหมือนว่าเขาจะตอบกลับน้ำใจไร้ที่มาไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ มันจึงออกมาดูเสียมารยาทไปเช่นนั้น