"....."
ขยับมือยกขึ้นป้องปาก ก้มหน้าลง (ขำ)

ไม่นานก็ลดมือลง

" โทษที "​
ครั้งนี้ปรับโทนเสียงกลับมาเป็นปกติ ออร่าความไม่เป็นมิตรหายไปแล้วล่ะ

" แต่..ช่วยสื่อสาร ? "
" —นายก็คุยได้ปกติดีนี่ ? " หรือตอนนี้กำลังกล้ำกลืน​ฝืนใจอยู่

ลอบผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ แล้วแสดงสีหน้าสบาย ๆ ผ่านความเรียบนิ่ง

เอาเถอะ

" ถ้าว่าแบบนั้นก็คงแบบนั้น " แต่ออร่าจับขนาดนี้มีหรือที่คนในห้องจะไม่รู้จักน่อ

และถึงจะหยุดชะงักกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน

"....."
" พูดอย่างกับเป็นผู้ปกครองมาส่งเด็กเข้าเรียน " ศอกสะกิดเบา

" ไม่ต้องห่วงหรอก ชิล "

กำมือหยุดค้างไว้ในอากาศ

" แต่ก็ "
" ปีนี้ฝากตัวด้วย?"

ชนมือกัน 🤜?

"นี่ก็เกินพอแล้ว"
"ขอบคุณครับ"

รับกล่องลูกอมรสชาเขียวมาถือเอาไว้

สีหน้าของเขาจะไม่บ่งบอกความรู้สึกใดเป็นพิเศษ แต่ในน้ำเสียงก็แฝงความยินดีไว้ไม่มากก็น้อย

ละสายตามาเหลือบมองบริเวณโดยรอบ รับรู้ว่านักเรียนทั้งใหม่และเก่าต่างก็มาตามหาห้องตัวเองกันพอสมควร

"ถ้ายังไงก็เดินระวังด้วย" หันกลับมาบอก

"...."
"เดินไปที่ห้อง.. ได้นะ ?" ถามเพื่อความมั่นใจ

อารันเก็บมือกลับมาพร้อมกับถอยออกจากบริเวณกระดานเล็กน้อย ด้วยเหตุผลด้านส่วนสูงอย่างที่คุณสังเกตได้

เงียบฟัง และผงกให้

"ตาสีเหลืองครับ"
"แต่รุ่นพี่จะมองหาคนผิวเข้มเอาก็ได้เหมือนกัน" คนที่โทนสีผิวนี้ในโรงเรียนน่าจะมีไม่มาก

ก่อนที่จะค้อมตอบ ลดตัวลงมาอยู่ในระดับสายตาพอดี

เลือกที่จะไม่ว่าอะไรกับการหลงลืมสิ่งของบางอย่างเอาไว้ ก็แน่ละ คนเราก็ต้องมีบ้างที่จะลืมอะไรสักครั้งต่อปี

|

Arar: อ่า เหมือนมากเลยครับ ขอให้ขายดีนะ

Arar: ห๊ะ

Arar: น่าทานมากครับ ว่าแต่—ปลาทองนั่น?