ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่รู้สึกว่าคุณประธานชมรมวิจัยสัตว์น้ำนี่ดูจะอู้เก่งเป็นพิเศษนะ

แอบขำคิกคักก่อนจะหันมาตอบ

"ของชมรมน่ะ"

"ห้ามแอบดูนะ—"

แกล้งทำน้ำเสียงดุหน่อยๆ แต่ก็ถือเป็นการเตือนแหละ

ถ้าดูจากสภาพห้องในตอนนี้ก็คงต้องทำอย่างนั้นล่ะนะ—

"อื้อ หวังว่าจะไม่มีคนเห็นนะ..."

พยักหน้าเห็นด้วยเรื่องที่อีกฝ่ายให้ทำตัวเนียนไปเลย

และดูเหมือนว่าห้อง3-A ดันกลายเป็นห้องที่โดนแมวยึดเป็นที่เรียบร้อยซะแล้วล่ะ—

พอได้ยินคำว่า 'เรา' เจ้าตัวก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ยากจะเข้าใจ

"..เรา"

"แค่ฉัน..กับคุณหัวหน้าหรอ?"

ปากเล็กๆเอ่ยขึ้นมาทั้งคิ้วที่ตกลงมาเล็กน้อย ดวงตาสีม่วงที่สบประสานกัน

ก็เพื่อแค่อยากให้แน่ใจว่าคำว่า 'เรา' ของเขากับเธอมันเหมือนกันรึเปล่า..

เห็นใบหน้ามึนๆของอีกฝ่ายก็ชะงักไปก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ

"นั่นสินะ.."

ไม่เห็นต้องขอโทษก็ได้ อีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ว่าอะไร

ไม่สิ..คงไม่ได้คิดอะไรเลยล่ะมั้ง

"ถ้างั้นช่วยไปเอาส้อมมาเพิ่มได้รึเปล่า?"

เธอยิ้มให้พร้อมชูส้อมในมือพยายามทำตัวให้เหมือนยามปกติ

💘เงื่อนไขการรับสแตมป์
เล่นกิจกรรม ” หัวใจของเธอ .. ฉันขอนะ ! ! ” เสร็จแล้วสามารถรับสแตมป์ไปได้เลย~!

🎀: drive.google.com/file/d/1jvTK...

🎀กิจกรรม "ดูเหมือนว่าฉัน..จะตกหลุมรักซะแล้วล่ะ!?"

ชินดันสุ่มสถานการณ์ปิ๊งๆ ❤︎ !

“ เอ๊ะ?! ระ-หรือว่าสถานการณ์แบบนี้มัน— doki doki ❤︎ ”

💞: th.shindanmaker.com/1255515

🎀ของรางวัลสำหรับคนที่เข้าร่วมกิจกรรม‪‪

” หัวใจของเธอ .. ฉันขอนะ ! ! ”

ยิงธนูให้เข้าเป้าแลกของรางวัลตามแต้มที่ได้รับ
ค่าเข้าร่วมกิจกรรมตอนนี้มีโปรโมชั่น "ลูกธนู 3 ดอก 500 เยน✨"

สามารถดูรายละเอียดกิจกรรมเพิ่มเติมได้ที่นี่
: bit.ly/4s1iwJs

ขณะที่กำลังขนพวกกล่องที่จะต้องใช้สำหรับชมรมอยู่ๆก็มีมือปริศนาเข้ามาช่วยยกกล่องที่อยู่ด้านบนไป

พลันได้ยินเสียงคุ้นเคยก็เลยรีบหันไปดูเป็นคุณหัวหน้าจริงๆด้วย..

"ขอบใจนะ"

เธอกล่าวขอบคุณอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ

"แต่ว่าคุณหัวหน้าน่าจะยุ่งอยู่นี่ มาช่วยฉันจะไม่เป็นไรหรอ?"

พูดในฐานะที่เธอเองก็เป็นประธานชมรมเหมือนกัน แถมยังมีงานห้องอีก

ถูกจู่โจมอย่างรวดเร็วทันทีที่คุณหัวหน้าเปิดหน้าต่าง โชคดีที่เธอรับเจ้าเหมียวเอาไว้ได้ทัน

สายตามองรอบๆห้องที่เต็มไปด้วยเจ้าเหมียวหลากหลายตัว

ดูเหมือนจะเป็นเรื่องแล้วล่ะสิ..

เจ้าตัวที่อยู่ในอ้อมแขนถูไถไปมาราวกับจะบอกว่าตัวเองไม่ผิด

จะเอายังไงดีล่ะทีนี้—

หันไปมองคุณหัวหน้าด้วยใบหน้าที่ดูทำตัวไม่ถูก

สายตาเหลือบมองคนที่ย่อตัวลงมาพร้อมรอยยิ้มที่ส่งมาให้เธออย่างอ่อนโยน

ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าตอบคำถามนั่นอย่างช้าๆ

แต่ผ่านไปไม่นานก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่ก็ยังมีความรู้สึกผิดอยู่

"อื้อ.."

"สวยสิ"

เห็นอีกคนยอมทำตามก็ยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ

"รับผิดชอบร่วมกันไง"

เธอว่าก่อนจะตักเค้กเข้าปากไปอีกครั้ง แต่ก็พึ่งมานึกได้ว่าเมื่อกี้เธอใช้ส้อมของตัวเองป้อนอีกฝ่ายไปนี่นา—

พอรู้สึกตัวก็พูดขอโทษออกมาทันที

"มะ-เมื่อกี้..ขอโทษทีนะ พอดีลืมตัวไปน่ะ"

สายตาเหลือบมองไปทางอื่นด้วยท่าทีขัดเขินอยู่หน่อยๆ