น้ำเสียงนั้นทั้งเรียบนิ่งและไม่มีแม้แต่ความตื่นเต้นหรือกังวลใจ งานก็คืองาน การจะเฝ้ามองสิ่งต่าง ๆ แล้วเห็นมันประกายระยิบระยับได้คงมีแต่โชกิที่ทำได้ สำหรับเขาแล้วมันก็แค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้เขามีรายได้และมีเงินใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย
“หมดเวลาพักของผมแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”
ㅤ
น้ำเสียงนั้นทั้งเรียบนิ่งและไม่มีแม้แต่ความตื่นเต้นหรือกังวลใจ งานก็คืองาน การจะเฝ้ามองสิ่งต่าง ๆ แล้วเห็นมันประกายระยิบระยับได้คงมีแต่โชกิที่ทำได้ สำหรับเขาแล้วมันก็แค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้เขามีรายได้และมีเงินใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย
“หมดเวลาพักของผมแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”
ㅤ
สายตาที่มองใบหน้าของผู้เป็นเจ้านายนั้นไร้ซึ่งแววตาจะสื่อความใด ๆ นัยน์ตาสีอ่อนสะท้อนกับแสงไฟ ก่อนที่สายตาจะเหลือบหลบแล้วจึงค่อยเม้มปากหนึ่งหน
ริมฝีปากซึ่งเหนียวเหนอะจากลิปสติกที่ได้แต่งแต้ม ขยับเอ่ยต่อจากสิ่งที่ติดค้างจากก่อนหน้า
“ผมไม่กล้ารับปากกับสิ่งที่ไม่มีหลักประกันหรอกครับ”
ㅤ
สายตาที่มองใบหน้าของผู้เป็นเจ้านายนั้นไร้ซึ่งแววตาจะสื่อความใด ๆ นัยน์ตาสีอ่อนสะท้อนกับแสงไฟ ก่อนที่สายตาจะเหลือบหลบแล้วจึงค่อยเม้มปากหนึ่งหน
ริมฝีปากซึ่งเหนียวเหนอะจากลิปสติกที่ได้แต่งแต้ม ขยับเอ่ยต่อจากสิ่งที่ติดค้างจากก่อนหน้า
“ผมไม่กล้ารับปากกับสิ่งที่ไม่มีหลักประกันหรอกครับ”
ㅤ
“ฝากไว้ก็เป็นความหวังเปล่า ๆ ไหนจะความกดดันที่ตามมาโดยไม่จำเป็น“ รูบี้ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง อากาศที่เริ่มเย็นทำให้ริมฝีปากของเขาแห้งผากและเริ่มสัมผัสได้ถึงลิปติกที่หายไปจากริมฝีปาก เขาล้วงมือหยิบลิปสีดำเงาวาว ข้างฝาประดับด้วยตัวอักษรสีเงินเป็นแบรนด์หรูหรา ปาดทาด้วยความบรรจง
ㅤ
“ฝากไว้ก็เป็นความหวังเปล่า ๆ ไหนจะความกดดันที่ตามมาโดยไม่จำเป็น“ รูบี้ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง อากาศที่เริ่มเย็นทำให้ริมฝีปากของเขาแห้งผากและเริ่มสัมผัสได้ถึงลิปติกที่หายไปจากริมฝีปาก เขาล้วงมือหยิบลิปสีดำเงาวาว ข้างฝาประดับด้วยตัวอักษรสีเงินเป็นแบรนด์หรูหรา ปาดทาด้วยความบรรจง
ㅤ
“ที่จริงก็ตั้งใจจะกลับช้ากว่านี้นะครับ แต่คงเพราะรูบี้ซังปิดยอดประจำเดือนได้ตั้งแต่ไม่พ้นหัวเดือนดี ผมก็เลยหมดห่วงด้วยละมั้ง ขอบคุณที่ช่วยดูแลร้านให้อีกปีนะ“ ว่าพร้อมกับตบเข้าที่บ่าข้างอีกคน
”ปีหน้าผมก็ฝากด้วยล่ะ”
ㅤ
“ที่จริงก็ตั้งใจจะกลับช้ากว่านี้นะครับ แต่คงเพราะรูบี้ซังปิดยอดประจำเดือนได้ตั้งแต่ไม่พ้นหัวเดือนดี ผมก็เลยหมดห่วงด้วยละมั้ง ขอบคุณที่ช่วยดูแลร้านให้อีกปีนะ“ ว่าพร้อมกับตบเข้าที่บ่าข้างอีกคน
”ปีหน้าผมก็ฝากด้วยล่ะ”
ㅤ
”บอกไปแล้วล่ะ…แต่จำไม่ได้ว่าบอกกับใครเนี่ยสิ“ ทาคาระอิกล่าวติดตลกด้วยรอยยิ้ม
ช่วงวันศุกร์ลูกค้าที่จองผ่านระบบล้วนเต็มอยู่ตลอด อันดับสองอย่างรูบี้ก็ไม่เคยมีสัปดาห์ไหนปรากฏช่องเว้นว่าง แต่เพื่อไม่ให้พนักงานทำงานหนักเกินเลยจัดให้มีช่วงพักสั้น ๆ ที่โฮสต์ได้ออกมาสูบบุหรี่ที่หลังร้านและถึงแม้รูบี้จะไม่สูบบุหรี่ แต่กลิ่นหนักจมูกก็พอได้ถึงการทำไปเพื่อเอาอกเอาใจลูกค้าที่สูบบุหรี่จัดตามเนื้องาน
ㅤ
”บอกไปแล้วล่ะ…แต่จำไม่ได้ว่าบอกกับใครเนี่ยสิ“ ทาคาระอิกล่าวติดตลกด้วยรอยยิ้ม
ช่วงวันศุกร์ลูกค้าที่จองผ่านระบบล้วนเต็มอยู่ตลอด อันดับสองอย่างรูบี้ก็ไม่เคยมีสัปดาห์ไหนปรากฏช่องเว้นว่าง แต่เพื่อไม่ให้พนักงานทำงานหนักเกินเลยจัดให้มีช่วงพักสั้น ๆ ที่โฮสต์ได้ออกมาสูบบุหรี่ที่หลังร้านและถึงแม้รูบี้จะไม่สูบบุหรี่ แต่กลิ่นหนักจมูกก็พอได้ถึงการทำไปเพื่อเอาอกเอาใจลูกค้าที่สูบบุหรี่จัดตามเนื้องาน
ㅤ