Ik begrijp het wantrouwen hoor, maar welke belangen worden hier precies weggemoffeld? Gasunie is 100% staatsdeelneming, handelt niet in fossiel maar beheert alleen leidingen, en een commissaris is toezichthouder zonder persoonlijk financieel belang. Wat is concreet het vermeende conflict?

Las net dit: www.dewereldmorgen.be/artikel/2025...

Bij asielmigratie doe je dat uit morele plicht, niet omdat je denkt dat het je iets oplevert. Dat betekent niet dat je geen vragen mag stellen over of het niet te veel kost, maar erop sturen dat het winstgevend is is niet conform het principe waarop je asielopvang baseert.

Bij arbeidsmigratie is die legitimatie expliciet economisch. Daar mag je dan ook van verwachten dat het de maatschappij meer oplevert dan het kost (en dat blijkt in de praktijk niet het geval).
www.rijksoverheid.nl/documenten/k...

En dan die zin "alsof solidariteit met vluchtelingen gratis is". Niemand die zich serieus in dit thema verdiept gelooft dat. Natuurlijk kost het veel. Maar de legitimatie voor asielopvang is fundamenteel anders dan die voor arbeidsmigratie.

Dat concentreert zich nu extreem in bijv. de distributiehoofdsteden van Nederland zoals Waalwijk en Venlo. De lasten daarvan zijn daardoor extreem ongelijk verdeeld.

En dat spreidingsbeleid, in ieder geval voor statushouders, is vrij succesvol, waardoor de "lasten" van asielmigratie vrij eerlijk verdeeld worden in Nederland. Precies het tegenovergestelde is het geval bij arbeidsmigratie, waar geen enkele coördinatie of spreiding is.

Als dat echt zo zou zijn, dan zouden die mensen zich ook niet zo hard maken voor een prudent spreidingsbeleid; niet alleen voor statushouders maar ook voor mensen in afwachting van hun status. Daar pleiten ze voor, juist omdat ze die spanning heel goed zien.

Om dan te zeggen dat mensen die het een opgeblazen probleem vinden niet de spanning tussen nationale en internationale solidariteit willen zien vind ik goedkoop.

Daarbij "concurreren" mensen om een sociale huurwoning verhoudingsgewijs meer met andere groepen met urgentie. Denk aan mensen met een echtscheiding met jonge kinderen, mensen die uit een ggz-kliniek komen, mensen wiens oude woning wordt gesloopt, onderwijzers en verpleegkundigen.

En zoals hier duidelijk wordt uitgelegd, zorgt die verhouding slechts voor een vertraging van één maand voor mensen die op de wachtlijst staan voor een sociale huurwoning. www.nrc.nl/nieuws/2025/...

Want als het gaat om de bijdrage van asielmigratie als deel van de woningproblematiek "aan de onderkant van de woningmarkt", wijst men niet naar die 11% maar naar de verhouding van het aantal statushouders dat per jaar een woning zoekt vs. het aantal sociale huurwoningen dat jaarlijks vrijkomt.

Maar toch voel ik me wat aangevallen, want haar voorstelling over de posities in het asieldebat vind ik wel heel simplistisch. Ik vraag me een beetje af hoezeer ze zich nu zelf wilde inleven in het standpunt van mensen (zoals ik) die vinden dat het probleem extreem wordt opgeblazen.

Ik ben onderzoeksjournalistiek 😎

Zie ook dit lezenswaardige artikel: openurl.ebsco.com/EPDB%3Agcd%3...

Ik ga nog wat dieper in op de inhoud van dit betoog op mijn Substack👇