เขาแทบจะเอามือลูบหน้าเมื่อเห็นสถานที่ที่รุ่นพี่ตรงหน้าชี้ตรงนู้นที ตรงนี้ที มันมีแต่ที่สยองขวัญไม่ใช่หรือไง!?

"เอ่อ อื้ม..." โอจิตอบเสียงนิ่ง แต่เขาอยากจะเดินหนีแทนแล้ว

แต่ไม่หาบัตรให้เจอ ...ก็ขนลุกซู่เมื่อคิดถึงคำขู่

"บางที..คงไม่อยู่ในป่าหรอก" เขาพึมพำกันไว้โดนลากเข้าป่า

(ไหว้)

ถึงอีกฝ่ายจะบอกเช่นนั้น แต่เขามองกี่ทีก็ไม่เห็นน่ะสิ โอจิหน้าขมวดยิ่งกว่าเดิมยกมือสางผมตัวเองก่อนจะเดินไปจับอีกฝ่ายดึงคอเสื้อ

"เอ่อ งั้นรีบมา" เขาดึงอีกฝ่ายให้เดินตามมาแทนจะได้ไม่ต้องใช้ตามอง คงเป็นสิ่งลี้ับประเภทติดตาน่ะสิแบบนี้

"คิดว่าบัตรจะอยู่ที่ไหน ยูโตะ" เขาเดินจังหวะช้ากว่าปกติ นำคนหัวฟ้าตามโถงทางเดิน

"คงแบบนั้น"

เขาตอบอีกฝ่ายน้ำเสียงห้าวตามปกติ มือก็รับบัตรตัวเองที่กลับมาปกติแล้ว ก่อนจะกำลังเก็บก็ชะงักค้างไปเมือ่ได้ยินคำเตือน

เขาขยับนิ้วประหม่าก่อนจะมองอีกฝ่ายปิดตาไม่ยอมลืมตา

ข้างหลังมีอะไร เขาไม่ได้ยินอะไรเลยนะ

โอจิค่อยๆหันไปมองก่อนจะพบว่าไม่มีอะไรตรงนั้น ก่อนจะแอบถอนหายใจโล่งอก

"ไม่มีอะไรนี่ แกเห็นอะไร?"

เขาแปลกใจเล็กน้อยที่อีกฝ่ายดันมีบัตรของเขาในมือ เขาขมวดคิ้วลงมากกว่าเดิมดูเหมือนไม่พอใจ แต่ความจริงแล้วเขากำลังใช้ความคิด

"ไม่"

ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินเสียงเสียดหูจนต้องใส่หูฟัง ก็เป็นเหตุการณ์นั้นเองหรอเนี่ย เขาแค่คิดถึงเสียงนั้นก็ขนลุกซู่แล้ว

เขาล้วงมือในกระเป๋ากางเกงก่อนจะชะงักเมื่อจับได้บัตรคนอื่นมาแปลกประหลาด ไม่ใช่ของคนตรงหน้า

"ไม่มีของแก ยูโตะ" เขาพลิกบัตรดูไม่รู้ว่าใคร

เขาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะกระซิบทำไม เขาเอียงหูฟังสงสัย สายตาก็เหลือบมองชายหัวฟ้าเขม็ง

เขาผละออกมาเลิกคิ้วก่อนจะลองค้นดูในกระเป๋าตัง

ก่อนจะพบว่ามัน ว่างเปล่า

"...อื้ม" เขากดคิ้วลงอีกก่อนจะมองเพื่อนชาย

"อ่า แล้วไง" เขาไม่ค่อยสนใจเท่าไร เดินไปหาไปเดี๋ยวก็คงเจอเองล่ะมั้ง

โอจิที่กำลังนั่งฟังเพลงเงียบงันในห้อง ก็เงยหน้าขึ้นเมื่อมีคนเรียก เขาเป็นคนที่หูดีเกินคาด พอเห็นว่าเป็น'คน'เรียกก็โล่งอก ก่อนจะลุกขึ้นยืนไปหาเพื่อนสมัยม.ต้น

"มีอะไร ถึงเวลานัดทานข้าวแล้วหรือไง" เขามองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าบึ้งตึงตามปกติ

ถึงหญิงสาวตรงหน้าจะทำท่าเหมือนคุยกับอากาศ แต่เขาดันได้ยินเสียงแปลกประหลาดจริงๆน่ะสิ มองก็ไม่เห็นทำให้ไม่กล้าขยับเลยตัว

เขากัดฟันมองคนตรงหน้าก่อนจะยอมแพ้ พยักหน้าช้าๆ ยังคงมีสติอยู่ตอนนี้

"เอ่อ อะไรก็ได้.."