" เอาเป็นร้านซูชิดีกว่า แบบสั่งเป็นเซต ๆ ไป น่าจะดีนะ ปลาเนี่ย ถึงจะแล่บ่อยตอนทำงานพิเศษก็เถอะ แต่โอกาสได้กินน้อยสุด ๆ เลย อีกอย่าง "

" ให้เซยะกินปลาเข้าไปเยอะ ๆ จะได้ฉลาด ๆ ไง! "

แม้จะเป็นข้อเท็จจริง ก็เถอะ แต่เธอก็แค่พูดติดตลกเท่านั้นละนะ

(2-F)

เธอมือเอาที่ยังเหนียวเหนอะขึ้นจับคางและเอียงคอคิด เอาจริง ๆ ในห้างแบบนี้ไม่ว่าร้อนไหนสำหรับเธอก็เป็นมือพิเศษทั้งนั้น แต่ถ้าเป็นปลาก็คงดี เพราะเธอไม่ได้กินนานแล้วด้วย อีกอย่างถ้าสั่งแบบเซตมาแล้ว อร่อยมาก ๆ ก็ขอห่อกลับไปให้น้อง ๆ ได้กินของดี ๆ ด้วยเธอจึงเอากำปั้นทับฝ่่ามือแล้วบอกอีกฝ่่ายฅ

(2-3)

กลิ่นหอมที่มาจากอีกฝ่ายเธอก็พอได้กลิ่น แต่พอดีว่าไม่ใช่ผู้หญิงละเอียดอ่อนเรื่องพวกนี้นัก จึงไม่ได้ทักอะไรออกไป แต่ในใจก็แค่คิดว่าหอมดีเท่านั้น

" ถ้าถามว่าอยากกินอะไรงั้นหรอ. . ."

(2-2)

" อ่ะ ! เดียวเถอะ นี้นายเห็นฉันเป็นตัวเชื้อโรคหรือไงเนี่ย !"

พอมือถูกดึงไปกดแอลกอฮอล์จนล้ม เธอก็ทำท่าล่นลานเบา ๆ ก่อนจะต้องเอามืออีกข้างมาประคลองไม่ให้ แอลกอฮอล์นั้นหยดลงพื้นของห้าง พลางเงยหน้าขึ้นไปมองค้อนเซยะ และกล่าวกับอีกฝ่ายแบบเดือดปุด ๆ สองมือก็ถู ๆ เพื่อให้เจลแอลกอฮอล์ระเหยไปจนหมด แต่ก็คงความเหนียวเหนอไว้นิดหน่อย

(2-1)

วันนี้เธอก็มาที่ห่างพร้อมกับชุดตัวเก่ง ที่ค่อนข้างเก่านั้นแหละ เอาจริงชุดออกมาข้างนอกของอิจิกะนอกจาก ชุดนักเรียนที่ทับด้วยชุดพาร์ทไทม์ก็มีอยู่ไม่เกิน 5 ชุด แต่ธีมสีก็ใกล้ ๆ กันน้ำตาล ขาว หรือ ไม่ก็ สีครีม เธอใส่พวกมันสลับกันบ้าง เพื่อไม่ให้ดูจำเจเกินไป แต่สำหรับเพื่อบนโซเซียลมีเดีย อย่างเซยะยังไงก็คงจำได้นั้นแหละ

" แหม่ แต่งตัวมาเกินไปสำหรับการมากินข้าวหรือเปล่าเนี่ย "

(1-F)

เธอยืนอยู่ใกล้ ๆ ตอนที่สะกิดไหล่แล้วคนที่ การตอบสนองดีกว่าคนปกติอย่างเซยะคงรีบหันมาแน่ เธอก็เอานิ้วยกขึ้นเพื่อหยุดใบหน้าของอีกฝ่ายนั้นแหละ แต่มันจะกลายเป็นภาพเหมือนกับเธอเอามือจิ้มแก้มของอีกฝ่ายแทน

(1-2)

วันนี้อิจิกะ มาช้ากว่าที่ควรเป็นปกติแล้วเธอจะเป็นประเภทที่มาก่อนนัดประมาณ 15-30 นาทีเป็นอย่างต่ำแท้ ๆ แต่วันนี้เธอดันเสียเวลาก่อนกับการแต่งตัวมากไปสักหน่อย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้มีชุดให้เลือกใส่มากมายก็เถอะ เธอเดินมาเจอเข้ากับ เซยะที่กำลังยืนพึมพำ ๆ อะไรอยู่คนเดียวก็เลยเดินเข้าไปสะกิดเจ้าตัว

" พูดอะไรอยู่คนเดียวนะ พิลึกคน "

(1-1)

( โอ้ไม่นะ My baby ! 😭 )

(😨)

ของพวกเขาที่บางคนก็ดูตั้งอกตั้งใจเรียนกัน แม้บkงที่จะเห็นพวกเขาหลับและถูกบ่นกันบ้าง แต่ก็เป็นสีสันในชีวิตที่เขาได้เห็น..

ฮ่า

หนุ่มแว่นพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกได้ว่าเขาใช้เวลาจดจ่อกับการทำงานมากเกินไป จนเลือดกำเดาเผลอไหลออกมาจากจมูก

...และไม่รู้ตัวเลยว่ามีมือของหญิงสาวและชายหนุ่มจับไหล่ทั้งสองข้างของเขาเอาไว้

"ลืมกินยาอีกแล้วแฮ่ะ"

เธอเห็นอีกฝ่ายที่กำลังผูกเชือกรองเท้าก็เลยแวะหายใจก่อนจะแซวอีกฝ่ายกลับแล้ววิ่งไปที่เส้นชัย. . .

“ ฮ่ะ ! ต่อให้นายวิ่งเก่งแค่ไหนก็ดูเหมือนโชคจะยังเข้าข้างฉันนะ ค่อยดูเถอะ จะกินให้นายล้มละลายเลย ! ”

ชนะแล้วก็เอาใหญ่ยืนจังก้ารออีกฝ่ายที่เส้นชัย พลางเอามือถูจมูกอย่างภูมิใจ นอกจากการเรียนแล้ว ก็ได้มีเรื่องเพิ่มที่ชนะอีกฝ่ายแล้วสักที

(F)

เธอกำลังวิ่งนำอย่างสบายใจเฉิบราวกับนิทานกระต่ายกับเต่า แต่ที่วิ่งตามมานั้นหลังนั้นดันกลายเป็นเสือชีตาร์แทนที่จะเป็นเต่าเนี่ยสิ. . .พอแบบนั้นก็พยายามเร่งฝีเท้าขึ้น แต่ก็เท่านั้น กับเธอที่ไม่ได้วิ่งเป็นประจำแล้ว จะพยายามมากกว่านี้ไปก็มีแต่เจ็บตัวเปล่า. . .

“ เฮ้อ.. .เฮ้อ นะ. . .นี่ ฉัน. . . เตี้ย. . .กว่านาย. . .แค่ไม่เท่าไร. . .เอง. . .นะ ”
(2)

เธอวิ่งออกไปด้วยความโล่งใจ ทั้ง ๆ ที่รู้แก่ใจแท้ ๆ ว่าดูยังไงก็น่าจะไปโรงเรียนแน่ ๆ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังดีใจที่ในสถานการณ์แบบนี้เซยะก็ไม่ได้ พูดคำว่า ‘ยุ่งไม่เข้าเรื่อง’ กับเธอ แน่นอนว่าอิจิกะนั้นไม่ได้คิดจะยอมแพ้เรื่องของเซยะหรอก. . .เพราะเธอยังไม่เข้าใจอีกฝ่ายจริง ๆ เลย ว่าทำไมเขาถึงเป็นอย่างที่เป็นอยู่

“ หะ ห๋า !? ”

(1)

" เฮอะ. . .ถ้านายเป็นลูกผู้ชายตัวจริงคงจะต้องปล่อยให้ฉันออกตัวก่อนแล้วล่ะ "

ว่าแล้วก็ไม่รอคำตอบด้วยเธอออกตัววิ่งออกไปเลย. . .ตอนที่วิ่งออกไปเธอก็เผยรอยยิ้มออกมาด้วย
(F)