( ไม่แน่ใจว่ามูจบรึยัง คิดว่าน่าจะไม่ได้แอคทีฟเซย์จิคุงแล้วครับ 😭🖐🏻 ด้วยปัญหาหลาย ๆ อย่างของทางนี้เอง ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่มาเล่นด้วยกันนะครับ

ใครสนใจแลกคอนแทคสามารถเฟบได้เลยนะครับ )

คนน้องชะโงกหน้ามองอย่างตื่นเต้น แม้จะพยายามกดเอาไว้ แต่มุมปากก็ยังยิ้มน้อย ๆ อยู่ดี

สายตาจับจ้องมองที่ขนมหวาน จนกระทั่งมันมาอยู่ในมือตน รูปกระต่ายด้วยน่ารักจัง

ยกมือขึ้นไปรับมันมา และกำลังชื่นชมมันเต็มที่เลย ในหัวคิดว่าจะมองอีกสักพักแล้วค่อยกิน

แต่พอรู้สึกตัวอีกทีหูของกระต่ายน้อยก็หายไปแล้ว เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆและเลื่อนสายตาขึ้นมองคุณ

“ . . . ”

ดูจะงอนอยู่นิดหน่อย

เจ้ากวางเม้มปากมองต่ำลงอย่างประหม่า ในใจสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ พอหายใจช้าๆให้ตนใจเย็นลง

เสียงหัวเราะเบาๆของคุณ ทำเขาเลื่อนสายตาขึ้นมามองด้วยความงุนงง

แต่ก็ยิ้มน้อยๆตอบกลับคุณ

“ งั้น…ถือว่าตกลงนะครับ ”

“ ไว้เจอกันในห้องนะครับ คุโรซาวะซัง ”

เจ้าตัวก้มศีรษะลงน้อยๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไป

( ตัดจบได้เลยนะครับ 🙌🏻 )

#SSR_Commu

[ 🦌 ]

“ ขอโทษ...ขอโทษนะครับ ช่วยอย่าเข้ามาได้มั้ยครับ.. ”

“ ผม.. กลัวคุณนิดหน่อย.. ขอโทษครับ ”

————————

時真 静司 — Tokisane Seiji
• 2 - A
• Sika deer

Doc : in bio
( โค / โรล / เวิ่น / จีบ > OK )

ยอมรับ.. ทั้งเสียงสัญญาณและกลุ่มควันทำให้เขาตื่นกลัว

จนอาจจะครองสติไว้ไม่อยู่ แค่ซ้อมสินะ.. ค่อยยังชั่ว ....

#SSR_Obon #SSR_โรลเปิด
วันที่ 13 | 21:37 น. | ป่าข้างศาลเจ้ามิซึนางิ

ภายในศาลเจ้ากำลังรื่นเริง ผู้คนเดินขวักไขว่กันเลือกซื้อของและชมการแสดง ตรงนี้ก็เสมือนเป็นขั้วตรงข้าม นั่งสงบเงียบ และโดดเดี่ยว

[ คุณ ] คงแค่เดินหลบผู้คนออกมา หรือไม่ก็แค่หลงทางเท่านั้น แล้ว [ คุณ ] ก็ได้พบกับใครบางคนเข้า ผู้ชายในชุดยูกาตะสีขาวสลับดำ พร้อมกับหน้ากากจิ้งจอกที่ปิดบังใบหน้า

#SSR_Event #SSR_Obon
ย้อนหลังวันสุดท้าย

“ ผมไม่ทราบว่าพวกท่านจะดีใจรึเปล่าที่ผมเกิดมา ”

” แต่อย่างน้อย.. ก็ได้โปรดช่วยอวยพรคุณแม่ด้วยครับ “

” ให้สายลม สายน้ำและแสงดาว ปกป้องคุณแม่.. “

อ เอ๋ เมื่อถูกทักเข้าก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง ดูตื่นไปไม่น้อย

“ อ อ่า ครับ ”

พอรู้ตัวอีกทีก็รับปากเล่นมาซะแล้ว มีปืนอยู่ในมือเรียบร้อยแล้วล่ะ ทำอะไรอยู่เนี่ย (⁠´⁠；⁠ω⁠；⁠｀⁠)

เจ้าตัวเม้มปากมองหน้ากากจิ้งจอกในมือด้วยความสับสน

กวางใส่หน้ากากจิ้งจอก... ประหลาดน่าดู

( แวะมาแปะเซย์สกินนักบวช )

( แอบมีไอเดียนึงที่ให้บ้านเจ้าเซย์จิเป็นศาลเจ้า แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างเลยตัดสินใจปัดไอเดียนี้ตกไป แอบเสียดายอยู่

แต่เจ้าเซย์เวอร์นี้อาจจะไม่ขี้กลัวเนี่ยสิ )

เจ้าตัวเม้มปากแน่น ถึงกับต้องกลืนคำขอโทษที่กำลังจะพูดเป็นรอบที่สามลงคอไป

“ พ พูดได้สิครับ.. ”

สายตาเลื่อนมองคุณผ่านเลนส์แว่น ขมวดคิ้วน้อยๆ มองคุณที่กำลังบีบแก้มตัวเองด้วยความสับสนจนลืมตกใจไปซะสนิท

พอรู้สึกตัวก็กำลังจะตกใจ แต่ก็ดันให้ความสนใจกับสิ่งที่คุณพูดมากกว่า

“ จริงนะครับ ”

“ อันใหญ่เลยใช่มั้ย ”

เขายกมือขึ้นวางแตะมือคุณ ถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

“ อ อ่า ได้สิครับ.. ”

“ ผมจะรอตอบนะครับ.. ”

คนพี่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าช้า หันกลับไปหาคุณด้วยท่าทางกระสับกระส่าย

“ ไม่เป็นไรครับ… เดี๋ยวนิมบี้จะกลับช้า… ”

คนพี่ส่ายหน้าปฏิเสธตอบช้าๆ แค่ยืนรอคนเดียวไม่ใช่ปัญหาหรอก…

#SSR_Event #SSR_Obon
#SSR_โรลเปิด
19:17 น. | ศาลเจ้ามิซึนางิ

เดิมทีเขามาที่นี่พร้อมกับผู้เป็นแม่ ตั้งใจจะดูงานเทศกาลด้วยกัน ทว่าคนแม่กลับบอกลูกชายว่าเดี๋ยวจะกลับมา

ทิ้งให้กวางน้อยยืนกระสับกระส่ายอยู่หน้าร้านแอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาล อยากจะทาน แต่ก็ไม่กล้าเข้าไป

ช ช่วยด้วย…

( เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ศึกชิงอูโน่ที่โหล่เมื่อวานคืนนี้(?) สรุปเจ้าบ้านรับจบ )

[ ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน ]

เสียงห่าฝนเทลงมาอย่างไม่เกรงใจ ปลายนิ้วเกี่ยวแว่นที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝนออกมาวางข้างกาย สายตามองตรงไปยังท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย

— เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ปรากฏหน้าจอที่เขียนว่า [ คุณแม่ ]

“ ฮัลโหลครับ.. คุณแม่ ”

เสียงจากปลายสาย เป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี…

ตั้งใจจะขอร้องให้ท่านมารับ แต่เมื่อรับทราบแล้วก็ไม่มีอะไรจะพูด..

หวังว่าคงจะไม่เป็นอะไร

[ ค.ศ. 2006 | โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในโตเกียว ]

“ ถ้ารักษากับทำกายภาพบำบัดก็มีโอกาสกลับมาเดินได้ครับ ”

“ แต่หมออยากให้คุณแม่ทำใจไว้ก่อน ”

“ เซย์จิคุงอาจจะเดินไม่ได้เหมือนปกติแล้วครับ ”

“ อีกเรื่องที่หมอห่วงคือเรื่องจิตใจ เซย์จิคุงค่อนข้างเปราะบางมาตั้งแตาก่อนหน้านี้แล้ว ”

“ คุณแม่ต้องใส่ใจเขาเป็นพิเศษนะครับ ”

เดิมทีก็เป็นคนที่ไม่สงบใจจะอยู่ท่ามกลางฝูงชนอยู่แล้ว สถานที่ที่เงียบสงบจึงเป็นเป้าหมายของตัวเขา

แม้จะเจอคุณอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่ได้มีความสนใจต่อกัน ดังนั้น.. ตรงนี้ก็ไม่แย่ เขาค่อยๆนั่งลงช้าๆไม่ให้รบกวน

แต่ล้มที่พัดแรงก็ทำเอาเขาสะดุ้งหลับตาปี๋(ถึงจะใส่แว่นก็เถอะ)

เฮือก — เจ้าตัวสะดุ้งโหยง มองคุณด้วยความสับสน และตื่นตระหนก

“ ข ขอบคุณครับ.. ”

( แอบไปปาดเซย์จิตอนเป็นเจ้าจิ๋วมาครับ ก่อนนอน )

เมื่อคุณก้มลงมาแล้ว เซย์จิก็ปล่อยมือที่ดึงอยู่ออก ยกมือขวาขึ้นดึงยางมัดผมบนศีรษะของคุณลงมาอย่างระมัดระวัง

“ ม ไม่ใช่ครับ ”

เขามือแบออก ให้เห็นยางมัดผมชิ้นนั้นที่อยู่บนมือ ขมวดคิ้วน้อยๆมองคุณสลับกับมัน

“ ของฮิมะจังใช่มั้ยครับ… ”

(เจ้าจิ๋วมาแล้วครับเซมไป😔✨ @ssr-aizen.bsky.social)

จะให้ทำแค่ตัวเองคนเดียวก็รู้สึกประหลาด สุดท้ายก็เลยออกมาเป็นตุ๊กตาจิ๋วเสือดาวกับกวางซะอย่างงั้น เซย์จิกัดด้ายให้ขาด และผูกปมเก็บให้เรียบร้อยสวยงาม

ทาด้า~

เจ้ากวางยิ้มน้อยๆออกมาชูผลงานของตนขึ้นดูอย่างภาคภูมิใจ เสร็จแล้ว ตุ๊กตาที่ทำให้แทนขอโทษ

แต่ทำเกินมาตัวนึง คงจะไม่เป็นไรล่ะมั้ง...

พรุ่งนี้.. เอาไปให้รุ่นพี่ก็แล้วกัน...

#SSR_โรลเปิด
ช่วงพักเที่ยง | หลังอาคารเก่าฝั่งสระบัว

เสียงสะอึกสะอื้นแผ่ว ดังจากที่ที่ไม่ควรมีผู้ใด เขานั่งอยู่ตรงนั้น หยดน้ำสีใสก่อตัวและร่วงหล่นลงตามแรงโน้มถ่วง

ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ ว่ามีใครมองอยู่ หรือไม่… เขาก็แค่เจ็บจนสนใจไม่ไหว

( ผมแอบไป🧍🏻‍♂️)

เกร็งชะมัด... ด้วยความที่ไม่ค่อยจะคุ้นเคยกับคุณเท่าไหร่นัก ทำให้เขาทำตัวไม่ถูกเท่าไหร่

เมื่อทิ้งตัวนั่งลงก็ยกมือขึ้นกุมกันและวางไว้อยู่บนโต๊ะ พอถูกเรียกก็ตกใจนิดหน่อย รีบเลื่อนสายตาขึ้นมองที่คุณ

“ อ อ่า ได้สิครับ ”

มือยื่นออกไปรับโทรศัพท์ของคุณมา อีกข้างก็หยิบโทรศัพท์ของตนออกมา จิ้มๆพิมพ์อีเมลของตนลงในเครื่องคุณแล้วกดส่งให้เตือนโทรศัพท์ตน

ก่อนจะส่งมันคืนให้คุณ

“ นี่ครับ ”

( ทำไมมันมีควันสีม่วงๆครับ )

เห็นคุณว่ามาแบบนั้น ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ และค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ ปกติเซย์จิไม่เคยเสนอตัวมาช่วยขนของ ด้วยข้อจำกัดของตน แต่คราวนี้คงมองผ่านไม่ได้

“ … ”

เอ๊ะ แจกเพื่อนหรอ สามารถพูดได้เลยว่าไม่มีคำนั้นอยู่ในหัวของเจ้าตัวเลยสักนิด ก็แค่จะเอามาให้เผื่อรบกวนใครเท่านั้นเอง…

“ อ อ่า ก ก็ ไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น.. ต แต่ถ้าคาโต้ซังอยากทาน… ”

( หึ ใส่แบบนี้ไงครับ554644674475 )

( ล้อเล่นคับ เดี๋ยวมาต่อดีๆ )

( ลองแล้วครับ น่าจะบังได้อยู่ ภารกิจสำเร็จ(?))