ระหว่างที่เดินก็ชวนคุยไปด้วย

“พูดถึงเรื่องขนมก่อนหน้านี้ ว่าแต่ยูซุกิจังชอบกินอะไรเหรอ ? ”

“พุดดิ้ง ? เค้ก ? หรือว่าคุกกี้ ?“

อีกไม่นานก็จะวาเลนไทน์แล้ว(??) เลยคิดล่วงหน้าว่าอยากจะนำขนมมาแจก เลยถามความชอบดูก่อน

“ฉันกำลังคิดว่าจะหัดทำขนมให้คล่อง เพื่อเอามาแจกทุกคนตอนวันวาเลนไทน์น่ะ”

“เลยอยากรู้ว่ายูซุกิจังชอบอะไรเหรอ”

“ไม่น่าเหมือนนะ เพราะปีนี้นายได้เจอฉันไง แหะๆ”

ยิ้มกว้าง พลังบวกแทบจะทำเอาแสบตา(..)

“อ้ะ จริงด้วย เกือบลืมเลย”

ไล่นิ้วไปพร้อมกับเขาด้วย ก่อนจะสังเกตเห็นว่าชื่ออยู่ในห้องเดียวกัน เจ้าตัวแววตาเป็นประกายระยิบระยับ ก่อนจะเอนตัวไปใกล้ให้ความสนใจ ชี้นิ้วไปที่บอร์ดเพื่อให้เขาเห็น

“ฉันก็อยู่ 3-C แหละ ! ”

“อะไรเนี่ย เราอยู่ห้องเดียวกันนี่นา เห็นมั้ยปีนี้ไม่เหมือนเดิมสักหน่อย”

(อาว งั้นไหว้พระเถอะโยม)

“จริงเหรอ งั้นไปด้วยกันนะ”

“ฉันคิโนชิตะ ซากุระ ปี 3-C”

ยิ้มด้วยแววตาเป็นประกาย ในที่สุดก็เจอคนที่ยังไม่มีกลุ่มสักที

“เราต้องไปรับภารกิจก่อนรึเปล่านะ”

“อยากจะสุ่มมั้ย ?”

ถามอีกคนด้วยท่าทีสบายๆ ในมือก็กระชับไฟฉายแน่น ระหว่างนี้ก็พยายามชวนเขาคุยเพื่อไม่ให้ตัวเองกลัวน่ะ(..)

ทั้งที่ตอนนี้ถ้ามีอะไรขยับนิดเดียวที่หางตาล่ะก็กรี้ดแน่ๆ(…)

“หือ ไอริจัง?”

หันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะเห็นว่าเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตา ยิ้มดีใจออกมาที่มีเพื่อนไปด้วยแล้ว

“เอ๋ ผูกผ้าไว้ด้วยกันเหรอ แอบลำบากนิดนึงแฮะ”

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ยอมยกแขนขึ้นรอให้เธอผูกผ้าให้

“ของฉันได้อันนี้น่ะ ง่ายสุดๆ”

“เรามาทำก่อนเข้าไปกันเถอะ ขืนถ่ายติดอะไรบางอย่างขึ้นมาคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฮ่าๆ”

หัวเราะแห้งๆ กำลังข่มความกลัวอยู่(…)

ทำหน้าดีใจเมื่ออีกคนยอมตกลงมา แต่ในขณะเดียวกันก็แอบรู้สึกผิดเล็กน้อย เลยอึกอัก เงียบไว้ก่อนละกัน(..)

“อยู่ 3-C น่ะ”

“ว่างๆก็แวะมาได้ตลอดเลยนะ”

ยิ้มให้พลางเอียงคอเล็กน้อยอย่างเป็นมิตรอย่างที่ชอบทำ

“ว่าแต่รู้ห้องรึยัง ให้ฉันพาไปมั้ย”

“หลงทางตั้งแต่วันแรกคงไม่ดีใช่มั้ยล่ะ ^_^”

ชูสองนิ้ว ประมาณว่าไว้ใจรุ่นพี่คนนี้ได้เลย ! ภูมิใจสุดๆที่ได้ทำตัวเป็นรุ่นพี่น่ะ(…)

ทำท่าปล่อยพลังใส่ ทำอย่างกับกำลังคุยกับเด็กๆ(..) ติดนิสัยน่ะ

“ว่าแต่ทำไมมอมแมมー หมายถึงดูไม่เรียบร้อยแบบนี้ล่ะ“

”มีรอยแผลแล้วก็แว่นร้าวด้วย หกล้มมาเหรอ“

ชี้ๆไปที่แก้มอีกคนที่เหมือนจะมีรอยถลอก นี่มาเรียนด้วยสถานการณ์แบบไหนกันเนี่ย รู้สึกเป็นห่วงจัง(…)

”มีแผลรึเปล่า อยากจะไปห้องพยาบาลไหม?“

ถามด้วยความเป็นห่วง พลางชะเง้อมองเพื่อดูว่าเขาเจ็บตรงไหนมั้ย

ที่ไม่ใช่เท้าน่ะ(..)

(ผปคเอนดุ6654445555 ตล่ก)

พยายามตั้งใจฟังว่าเขาจะพูดอะไรกันแน่ ทำไมท่าทีดูอึกๆอักๆ จนกระทั่งรู้ตัวว่าตัวเองเหยียบเท้าอีกคนซะเต็มแรงขนาดนี้(..)

“หวาー ข ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ”

“ไม่เจ็บมากใช่มั้ย”

ยกมือไหว้ขอโทษด้วยท่าทีลนลาน พลางรีบขยับตัวถอยออกมา

ที่แท้ก่อนหน้านี้ก็คือพยายามบอกอยู่หรอกเหรอว่าเหยียบเท้าเขาอยู่ น่าอายชะมัด

“เพี้ยง ความเจ็บจงหายไป”

+

(เราก้ไม่แน่ใจว่าแยกรูทได้มั้ย มีแพลนจะเปิดโรลเหมือนกันค่ะ ไว้มาจอยกันได้นะๆๆ เราขอถามสต๊าฟแปป><)

•กิจกรรม•

✨สกู๊ปสัมภาษณ์(สุด)พิเศษจากชมรมวารสาร✨

—-ขณะที่กำลังเดิน ๆ อยู่ สมาชิกชาวชมรมวารสารก็ตรงดิ่งมาที่ [คุณ] พร้อมเอาไมค์จ่อยิ่งถามคำถามให้ผู้โชคดี (เหยื่อ) ได้ตอบคำถามที่ทั้งมีสาระและไม่มี

[วิธีร่วมกิจกรรม]
สามารถทำการดาวน์โหลดเทมเพลตภายในลิงก์ด้านล่างเพื่อวาดภาพประกอบและรีแอคโรลในโควทได้ตามสะดวกเลยค่ะ✊✨💗

drive.google.com/drive/folder...

พออีกคนพูดมาแบบนั้นก็รู้สึกอึ้งปนประหลาดใจ น้องชายของเธอมีด้านที่เธอไม่รู้ด้วยเหรอเนี่ย แสดงว่าคงสนิทกันมากแน่เลย(??)

“พูดจาสุภาพอ่อนหวานด้วยเหรอ?? ขนาดกับฉันยังพูดห้วนๆเลย”

“คงสนิทกันน่าดูเลย”

ตาเป็นประกาย

“ไว้คราวหน้าก็มาเล่นที่บ้านฉันสิ เดี๋ยวจะอบขนมให้กินนะ !”

นอกจากน้องชายจะมีเพื่อนแล้วเธอก็ได้หนูทดลองกินขนมเถื่อน(?)มาอีกคน แบบนี้ถือว่าโชคดีสองเท่าเลยสิ !