🐟 : ว่าไปนั่นครับ แต่ว่าแช่น้ำมันสบายจริง ๆ นะครับ uwu)

🐟 : เพราะผมเป็นปลาครับอาซาโตะคุง ผมขาดน้ำไม่ได้ครับ

" จริงด้วยนะครับ ช่วงนี้ก็เริ่มหนาวขึ้นจริง ๆ ด้วย.. " ซาบะพยังหน้าอย่างเข้าใจ พอหน้าหนาวขึ้นก็เริ่มจัดการอะไรลำบาก

" ฮะ ๆ ได้สิครับ "

" จะมาบ่อย ๆ ก็ได้นะครับ คุณพ่อเองก็ดีใจที่มีคนเพิ่มครับ " เขาหันไปสบตากับเพื่อนข้าง ๆ เพื่อยืนยันคำตอบ

" เย็นนี้คงจะครึกครื้นน่าดู "

จะว่าแบบนั้นก็ไม่ผิด ยิ่งมีคนเยอะเท่าไหร่ก็ยิ่งงานเบาลง ทางบ้านเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากด้วยเช่นกัน

(ลืมปักดอค Docs : shorturl.asia/z8afZ )

" แต่ถ้าอาซาโตะคุงรู้สึกไม่สบายต้องบอกนะครับ "

ซาบะเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเพื่อนร่วมห้อง เพราะถ้าไม่สบายเพราะออกไปจับปลากับเขาคงจะไม่ดี

" ฝั่งอาซาโตะคุงเป็นยังไงบ้างครับ "

ในระหว่างทางที่กำลังเดินไปที่หอประชุมก็ได้พูดคุยกับคนข้าง ๆ ไปเรื่อย ๆ เขาได้ฟังคำถามสารทุกข์สุกดิบจึงพยักหน้าให้อย่างไม่ลังเล

" เอ้ะ...หายดีแล้วจริง ๆ ใช่มั้ยครับ? " เขาใช้หลังมือวิสาสะทาบกับหน้าผาก พอเช็คว่าดีขึ้นแล้วจึงลดมือลง

" ดีเลยครับ คุณพ่อคงจะดีใจน่าดู " ในบางครั้งอาซาโตะจะแวะเวียนมาช่วยเหลือเขา

" จับปลาก็เก่งด้วย "

(+)