ยังคงเบะปากอยู่กระทั่งเขาคีบลูกชิ้นกุ้งมาให้

ก็จริงอย่างว่า ว่าถ้าคิดมากไปจะเที่ยวไม่สนุกเอา มาเที่ยวแท้ ๆ เลยนี่นา
อุส่าห์มีโอกาสแบบนี้ทั้งที

"ง่ำ"
ค้อมตัวไปงับลูกชิ้นมาโดยไม่ให้ริมฝีปากสัมผัสโดนปลายตะเกียบ

"ตังเพื่อน.. อร่อยจัง"
มีเสียงหัวเราะรอดออกมาเบา ๆ

"อื้มม"
อ้าปากไปงับมากอีกคำก่อนจะปิดปากหัวเราะอย่างสุขใจ

"อือ ๆ ให้นายเป็นที่หนึ่งเลย"
ยอมแล้ว เดี๋ยวนายจะไม่อิ่มเอา

"กินเองบ้างสิ เอ้า-"
คีบเต้าหู้ในถ้วยตัวเองไปหาบ้าง

"แลกกัน ชอบกินเต้าหู้ไหม?"

ทั้งฟิลเตอร์โชโจ ทั้งเสียงเพลงของร้านสะดวกซื้อ
-เรียกได้ว่าไม่ได้มีอะไรเข้ากันเลย

แต่อย่างงน้อยรอยยิ้มนั้นก็เป็นของจริง

"ให้ เก้า คะแนน!"
"ลูกชิ้นกุ้ง 9"
"ให้ซากุระ 1"

ยังคงเบะปากอยู่กระทั่งเขาคีบลูกชิ้นกุ้งมาให้

ก็จริงอย่างว่า ว่าถ้าคิดมากไปจะเที่ยวไม่สนุกเอา มาเที่ยวแท้ ๆ เลยนี่นา
อุส่าห์มีโอกาสแบบนี้ทั้งที

"ง่ำ"
ค้อมตัวไปงับลูกชิ้นมาโดยไม่ให้ริมฝีปากสัมผัสโดนปลายตะเกียบ

"ตังเพื่อน.. อร่อยจัง"
มีเสียงหัวเราะรอดออกมาเบา ๆ

แตะตักชิองจังหน่อยปนหัวเราะไป

"เวลาของทุกคนเดินไม่เท่ากัน
ไว้ชิองจังเจอเขาอีกหลาย ๆ ทีจนมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองจนสามารถตอบคำถามในใจได้โดยไม่ต้องขอคำปรึกษาคนอื่นแล้ว

ก็อยากให้รีบบอกออกเขาไปนะ"
โทโมโยะคงหวังให้ชิองจะไม่เป็นเหมือนกับตนในอดีต

" จนกระทั่งเธอคนนั้นย้ายไปที่อื่น "
"ความรักครั้งแรกของฉันจบลงแบบนั้นล่ะ กว่าฉันจะมาตระหนักได้ว่าโอกาสมันจะสำเร็จได้ ก็ต่อเมื่อต้องลงมือทำมันก็สายไปซะแล้ว"

"ตัวฉันน่ะ. ..ชอบดอกไม้สวย ๆ
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว"

"รักแรกของฉัน จึงเป็นเพื่อนหญิงในห้องล่ะ"

"เธอคนนั้น เป็นคนที่ให้ความรู้สึกว่าสวยมากเลย ..ทั้งดวงตา ทั้งอากัปกิริยา ทั้งนิสัย"

"แทบจะรู้ตัวว่าตกหลุมรักเข้าตั้งแต่แรกเลย"

"แต่เพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ..ฉันกลัว คิดไปเองว่าจะถูกเกลียดเข้า เลยไม่ได้บอกเธอออกไป.."

แอบยู่หน้าเพราะความเขินนิดหน่อย
แต่แล้วก็หลุบหัวเราะออกมา

"ได้สิ แต่อย่าบอกใครนะ"
เพราะอยู่ในสถานการณ์ที่คิดว่าอยากให้คนข้างกายได้ฟังเรื่องเล่าจากมุมมองคนอื่นบ้างเผื่อจะตัดสินใจอะไรต่อได้เลยว่าง่ายไปแบบนั้น

"อย่างว่า ว่ารักแรกของฉัน ฉันมองรูปลักษณ์ใช่มั้ย?"

เธอยกมือขึ้นลูบหัวตัวเองเบา ๆ พร้อมใบหน้าครุ่นคิดปนไม่เข้าใจไปกลาย ๆ

"ฉันก็พยายามจะทำแบบนั้นจริง ๆ นั่นล่ะ ..แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก"
ในถ้วยลดลงไปนิดเดียวเอง

"คงจะคิดมากไปเองล่ะมั้ง"

ยกมือขึ้นแปะๆลูบหัวเธอสองสามทีแล้วปล่อยวางลง

เธอเองก็เอ็นดูชิองเหมือนน้องสาว

"ดีดี เป็นตัวเองดีกว่า ฉันที่อยู่กับเธอจรถึงตอนนี้ก็ไม้ได้คิดว่าเธอแปลกอะไรเลย ที่จะทำอะไรช้าไปสักหน่อยนะ"

"หื้อ"

"เรื่องอะไรงะ"
เธอกล่าวทวน

ยืดตัวบิดขี้เกียจหน่อย

"จะทำอะไรช้าหรือตามคนไม่ทันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย"

" ..ส่วนตัวฉันมองว่า ถึงชิองจังจะรู้สึกปิ๊งเขาขึ้นมาจริง ๆ ,แต่ถ้าวิถีชีวิตของเธอมันไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ก็ดำเนินมันไปตามจังหวะของตัวเองเถอะ"

"คนเราโตมานิสัยก็ไม่เหมือนกัน กังวลไปก็เท่านั้นล่ะ"

"ครั้งหน้าถ้าเจอเขาอีก ก็เป็นตัวเองเหมือนเดิมนี่ล่ะดีแล้วนะ"

"อะเร๋—..."
"ก็ดูชอบเขานี่นา"
มือนึงแบ มือนึงกำกำปั้นทุบป๊อก☆

"ส่วนฉันน่ะ.. จะบอกอะไรให้.... รักแรกของฉัน.. ฉันก็ตกหลุมรักเธอคนนั้นเพราะภาพลักษณ์นะ.. "พูดขึ้นมาไว ๆ โดยลดเสียงลงนิด/..

"อืม.."
ไม่ได้กล่าวตอบในทันที มีท่าทีล้าออกมาแทน

"ฉันจะว่ายังไงดี"
พยายามพูดปนยิ้มบาง ๆ ติดเล่นอยู่บ้าง

"รู้สึกติดใจนิดหน่อยกับทั้งเรื่องสวนสนุกเมื่อเช้า ทั้งเรื่องหลายอย่างที่เกิดขึ้นช่วงนี้"

"ไม่รู้ว่าเพราะเมื่อก่อนเคยเกิดอุบัติเหตด้วยรึเปล่า"

"อาการปวดหัวที่ไม่ได้เป็นมานาน
ช่วงนี้กลับปวดถี่กว่าแต่ก่อน
แล้วก็เลิกคิดถึงสวนสนุกเมื่อเช้าไม่ได้เลย"
bsky.app/profile/rkmt...

"อะเร๋—"
จ้องหน้าเธอด้วยสายตาแมว
หากเห็นฟิลเตอร์ได้- หูกำลังกระดิก หางกำลังยกส่ายอย่างสนใจเชียว

"ยังไงกัน ยังไงกัน.."

"คน ๆ นั้นเป็นคนดีมากเลยเหรอ"

"ถึงขนาดที่ตกหลุมรักในครั้งแรกได้—"

"รึจะชอบเพราะรูปลักษณ์ก็ไม่แปลกนะ?"

"..ก็ต้องไม่ใช่สิ"
ปิดตาแล้วนวกคิ้วให้หายขมวดออกจากกันหลังฟังคำถามของเขา