ตอนยกมาก็คิดอยู่ว่าน้ำหนักก็ใช้ได้ ยัยนี่ยกมาคนเดียว
ที่คิด มันอันตรายนะ ขนเพิ่มอีกสักรอบก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่

ที่พูด "เป็นกอลิล่ารึไงเธอน่ะ"

"ไม่ใช่คาเฟ่เหรอ?"
เลี้ยงทั้งที มักน้อยจรงิๆ

ส่วนคาเฟ่ทีไหน นี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ... ไม่ค่อยได้กินข้าวนอกบ้าน

มินิมาร์ทสินะ
"ก็ได้"

"นั่นสินะ..."
"ที่คิดว่านายเหมือนหมาที่บ้านเองก็เสียมารยาทด้วย..."

พูดเหมือนเริ่มคิดได้

แต่...
"ซาลูกิน่าจะเหมาะกว่า"

ยิ่งตอนมันยืนเก๊กๆลมผัดขนปลิวๆ...

อดแกล้งต่อ เลยถอนหายใจใส่

"ทำอะไรน่ะ"

ถามไปก็ไม่ได้รอคำตอบ เข้าไปใช้สองมือยกลังที่เธอถืออยู่ตั้งแต่ใบที่2ขึ้นไป

บอกว่าเก่งก็เก่งสิเจ้าปักเป้านี่...
เห็นท่าทางถ่อมตัวแล้วถอนหายใจเบาๆ จิ้ใส่ด้วยนิดนึง

เปิดไล่ดูจนถึงภาพหลังสุดก็ส่งคืนเธอ
ได้ยินว่าอีกคนได้วาดสิ่งที่ต้องการแล้วด้วย

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ"
นมสินะ

เห็นคนหน้าคุ้นๆกำลังทุลักทุเล​ เลยเข้าไปหาหน่อย

ไม่ทัก​ ไม่ช่วย​ ​แต่​ ยืนขวาง

ขวางซ้าย​ ขวางขวา​ ขวางซ้าย​...

"เห... มีพวกภาพเหมือนด้วยหรอ"
"ก่อนหน้านี้คิดว่าเธอถามพอเป็นมารยาทซะอีก"

พอเป็นภาพคนก็พอจะเริ่มดูออกว่าฝีมืออีกคนนี่ไม่เลวเลยแฮะ

เปิดดูไปเรื่อยๆ
"เก่งกว่าที่คิดนี่ ปักเป้า"

"เหรอ ... สุดยอดเลยนะ"
"ฉันพึ่งงีบไปแปปเดียวเอง"

"มีงานอื่นมาด้วยไหม? ขอดูหน่อย"

"อ๋อ"
นายนั่นแหละที่เป็นหมา

"..."
จิบน้ำกลบเกลื่อน ไม่ได้ตอบอะไรต่อ

"ก็..อาบน้ำหมา..." aka.อาบน้ำใหญ่

ปกติจะรับบทจอมมารรังแกคอื่น นานๆทีเป็นผู้กล้าสู้มังกรพ่นไฟก็สนุกดีแฮะ...

"เห้ย ยัย🍍 ทำหน้าให้มันดูอร่อยหน่อย"
มือที่ช้อนคางก็ขยับนิ้วบี้ๆถูๆแก้มอีกคนไปมาจนปากยู่ แล้วค่อยปล่อยให้เป็นอิสระ

"วาซาบิสินะ"
เห็นอาการแล้วคิดว่าได้อันเดียวกับยัยคนไม่ขายเพื่อน

"เสียดาย เพราะเธอแท้ๆเชียว ถ้าทำหน้านิ่งๆ บอกว่าอร่อย ฉันก็จะได้จับรางวัลต่อแล้ว"
มีคนให้โทษ ก็โทษคนอื่นก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน

เห็นเขียนถูกเรียกถูกก็ดูพอใจ
ถึงจะคิดว่าอีกคนก็ดูเป็นเด็กดี แต่ปักเป้าก็คือปักเป้า...

"นี่ปักเป้า แล้วรูป ไม่วาดต่อแล้วหรอ"
เมินข้อความเล็กๆนั่นโดยสิ้นเชิง ...

"ไม่หรอก คนเมื่อกี้บอกฉันว่า 'ไม่ขายเพื่อน' "
ยืนยิ้มบางพร้อมทาโกะยากิ 🧆(^‿^✿)

พอมีจังหวะที่อีกคนอ้าปากได้พอเหมาะปุ๊บ ก็—
มือข้างนึงช้อนใต้คาง บีบแก้มให้อ้ากว้าง ๆ อีกมือยัดใส่เลยนี่แน่ะ กินเข้าไปซะ

เพราะถือค้างไว้สักพัก คิดว่าตัวทาโกะยากิแล้วคงไม่ถึงขั้นลวกปาก
ส่วนไส้ก็...

(สู้ๆนะยตจัง)

"ร้านคนนี่"
เปิดดู งงนิดนึง ลืมนึกไปว่าอาบน้ำใหญ่นั่นอีกคนหมายถึงตัวเอง

รอฟัง แต่เห็นอีกคนไม่พูดต่อ ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร

"ชื่อเพราะดีนะ"
"ดูอ่อนโยนแต่ก็สง่างาม เหมาะกับเธอดี"

"เหมือนปักเป้าด้วย..." แบบว่า ลอยๆพองๆตุ้บป่องๆ
ยังไม่จบเรื่องปักเป้า(...)

"ฉัน... ชิโมมุชิกิ โมโตมุ"
"เขียนแบบนี้"
คราวนี้ถือวิสาสะหยิบดินสออีกคนมาเขียนเลย เป็นคันจิชื่อตัวเองเฉยๆ
เหมือนว่าวิธีอ่านจะไม่ตรงกับแบบที่เจอบ่อยๆ เลยเขียนคำอ่านกำกับไว้ด้วย

นั่นน้อย?
...แต่เก็บไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยวกกลับมาเซ้าซี้ต่อ

"อ๋อ..."
ยัยนี่เองสินะที่เป็นคนสรรหาไส้พิศดารพวกนี้...

โอเค ไม่รู้สึกผิดแล้ว

"เรื่องนั้นน่ะ ไว้ก่อนเถอะ..."
"เอ้านี่ อ้ามหน่อย ฉันให้ เป็นรางวัลให้เธอที่ขยันขนาดนี้"

อ้ามมม.. ยิ้มบางๆ คีบทาโกะยากิยื่นให้ (ที่แปลว่าถ้าไม่ยอมดีๆ ก็ตั้งใจว่าจะบีบกรามบังคับอ้าปากเอา)

(สุ่มให้หน่อยค่ะ... สู้ๆนะยตจัง🥺)

"แล้วฉันจะไปทำแบบนั้นทำไมกันเล่า"

พูดไปก็อยากดีดเหม่งอีกสักที ถอนหายใจแรงๆ เลิกแกล้งก็ได้...มั้ง

ค้างไว้สักพักเพื่อดูรีแอคชั่นของอีกคน
เห็นหลับตาปี๋กับท่าเหมือนเต่าค่อยๆยืดคอค่อยๆมองแบบนั้น ก็ยิ้มบางเหมือนจะพอใจ

"ทำหน้าอะไรของเธอ ตลกชะมัด"

ป้อก...

เขกเบาๆอีกที แล้วค่อยเก็บมือกลับ
นี่แน่ะ โดนซะ

"ดี"

จะกลัวอะไรขนาดนั้น

แต่ก็อยากแกล้งต่อ​ เลยขยับหมัดไปใกล้ๆ​ แตะข้อนิ้วกับกลางหัวอีกคนเฉยๆ​ ไม่ได้ออกแรง​

ไม่ขายเพื่อนสินะ...
มองตามและยังเหลือบมองดูท่าทีเป็นระยะ​ แต่ไม่ได้ทักอะไร

แต่เพื่อนเธอดูหน้าคุ้นๆนะ
"เธอ... ยัย🍍"

"ยังเลย​ กำลังจะสุ่ม"

"แล้วเธอ... งานพิเศษ.. อีกแล้ว?"
วันก่อนตอนเช้าก็ด้วย..
"ทำอยู่กี่อย่างกันน่ะ"

"เหรอ" แกล้งๆกำหมัดขึ้นแล้วหักหิ้วกร็อบๆต่อหน้าเธอด้วย

สนุกแฮะ
ถึงจะไม่ค่อยดีเท่าไรแต่สนุกแฮะ...

"จะเชื่อแค่ครั้งนี้นะ​ ปักเป้า"

นั่นปักเป้าหรี่ตาได้

"กำลังบอกว่าฉันเป็นพวกอยู่ไม่สุขต้องยุกยิกๆไปมารึไง?"
แกล้งหรี่ตากลับบ้าง เห็นอีกคนพูดไม่ได้ก็ใส่สีตีไข่เพิ่มหน่อยสนุกเลย

นึกได้ ขมวดคิ้วใส่ด้วยแบบดีเลย์

เห็นท่าทางเธอแล้วก็...
กลั้นขำแปป หันหน้าหนีไปขำแปป

พอหันกลับมา ก็เป็นหน้าเก๊กๆเหมือนเดิมแล้ว

"ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"
สนุกแฮะ..

"รอบต่อไป..."
"ให้โอกาสเธอ ไปหาตัวตายตัวแทนมากินแทนได้นะ"

ดูทรงแล้วคงไม่คิดจะกินเอง