ในตอนที่กำลังเดินย้ายจากคาเฟ่ของสิงห้องไปทางห้องของชมรมศิลปะก็เจอโอริกามิกับเครื่องบินกระดาษวางไว้ระหว่างทางก่อนจะเผลอเปิดออกแล้วเห็นตัวหนังสือ... ก็เลยเปิดอ่านไปซะเลย

...

บูธที่ 61? บูธนั่นคุ้นๆว่า...

"..."

มิยูกิเงียบก่อนจะเก็บทั้งสองอย่างไว้กับตัว พลางคิดในหัวว่าจะหาเวลาไปตอนไหนดี

#BunkasaiRKM #RKMInoriya

"...ยินดีต้อนรับครับ"

"ดูเหมือนว่าท่านคงจะเหนื่อยน่าดู... ถ้าเกิดว่ามีเวลา จะเข้ามานั่งทานอะไรซักหน่อยมั้ยครับ?"

(มาแปะสกินของมิยูกิบ้างค่ะ! คุณพนักงานต้อนรับอาจจะหน้าตึงไปบ้าง แต่โปรดเชื่อในสีสันของเจ้าตัวได้เลยค่ะ ไม่กัดแน่นอน😌🌸)

/นั่งทำเงียบๆคนเดียว
/ทำเสร็จก็กอดอก หน้านิ่งๆ
/แต่เหมือนว่าจะภูมิใจอยู่

เมื่อได้ฟังดังนั้นเขาก็พยักหน้ารับ ทว่าก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไปมากกว่านั้น

มือถูกยกขึ้นทัดผมที่อยู่ข้างแก้มของตนอีกครั้งแต่ก็ตกลงมาอีกซึ่งเจ้าตัวก็ดูไม่ได้ใส่ใจเหมือนแค่ทำด้วยความเคยชิน บางทีอาจจะเกิดประหม่าขึ้นมาเล็กๆ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรบ่งบอกออกมาทางสีหน้าเลย

เขาไม่ได้ทำอะไร นอกจากนั่งนิ่งๆและเสใบหน้ามองไปทางอื่นเพื่อมองนกที่บินลงมาหาอะไรกินบ้างเท่านั้น

เข้าสู่ช่วงพักผ่อนของเจ้าตัวซะแล้วสิ

ไหนๆก็มาแล้ว เขาตัดสินใจที่จะเสี่ยงเซียมซีหนึ่งครั้ง

"....ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็อย่าเอนเอียง"

เขาพึมพำออกมา

หากพูดในแง่ของคำแนะนำแล้วก็ถือว่าดีทีเดียว

"แสบนิดหน่อยนะ"

เขาเตือนอีกคนย้อนหลัง ทันมั้ยไม่รู้แต่ก็เอาเถอะ

---

(ดิสอิสอะ ก้านสำลีเบตาดีนพกพาค่ะ👐 อะไรประมาณนี้)

🌸 #RKM_commu

“ชิรายูกิ มิยูกิ”

“...อะไร คาดหวังให้ผมชื่อซากุระไม่ก็ฮารุอยู่รึไง?”

白雪 幸季・Shirayuki Miyuki
2年 | Seicho High School
Doc : bit.ly/3ZrO3Xs

( Role | Co | Dm OK!✨)