Nie mając celu, zajęcia i czegoś na przeczekanie trudniejszych chwil, wpadamy we własną pułapkę (wiem to z własnego doświadczenia). Nic więc dziwnego, że uciekamy za miasto, gdzie wszystkie zmartwienia pozostają za horyzontem, a imię i nazwisko nie ma tam znaczenia.

Gdy w naszych myślach pojawiają się dołujące myśli, warto zastanowić się, co robić, aby nie mieć poczucia straconego czasu? Poświęcanie czasu twórczym pasjom, aktywnościom, odkrywaniem nowych dziedzin i miejsc w okolicy zamieszkania.