Happy New Year 2025นะคะะะะ 🥳🎆🎉
ยังไงปีนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ

เมื่อเขาโน้มตัวลงมาและจูบเธอ เสียงลมอ่อนๆ พัดผ่าน
ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมาผ่านกิ่งไม้ ทุกสิ่งรอบตัวดูเหมือนจะหยุดนิ่งเพื่อเป็นพยานให้กับความรักของทั้งคู่
ที่ไม่ได้เพียงแค่สวยงามจากความสมบูรณ์แบบของกันและกัน แต่จากการยอมรับในสิ่งที่ทั้งคู่เป็น ในป่าวิเศษแห่งนี้ ความสมบูรณ์แบบไม่ได้หมายถึงการไร้ที่ติ แต่คือการเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย ด้วยหัวใจสองดวงที่เลือกจะเดินเคียงข้างกันไปตลอดชีวิต

น้ำตาแห่งความตื้นตันไหลอาบแก้มของมารีออง เธอจับมือเขาแน่น พลางพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก “คุณวิล... ถ้าคุณคิดว่าฉันสมบูรณ์แบบในแบบของฉัน ฉันก็อยากให้คุณรู้ว่า คุณคือสิ่งที่เติมเต็มชีวิตฉันเช่นกันค่ะ”

วิลยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก
“ถ้าอย่างนั้น เรามาเติมเต็มความไม่สมบูรณ์แบบของกันและกันให้สมบูรณ์แบบกันเถอะ”

เขาเลื่อนผ้าคลุมหน้าของเธอขึ้นอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของมารีออง “ฉันสัญญา” วิลพูดต่อ ขณะที่จับมือเธอไว้แน่น
“ต่อให้คำสาปนั้นยังอยู่ หรือโชคร้ายจะมาหาเราอีกกี่ครั้ง ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าโชคดีที่สุดในชีวิตของฉันคือการได้รักเธอ”

มารีอองหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยจากความตื้นตัน
“ฉันเองก็ไม่เคยคิดว่าคนที่สมบูรณ์แบบอย่างคุณจะพูดคำนี้ออกมานะคะ”
“ความสมบูรณ์แบบของฉันไม่มีความหมายเลย ถ้าปราศจากเธอ” วิลตอบกลับ

เขาก้าวเข้ามาใกล้ มือของเขาอบอุ่นเมื่อสัมผัสมือเธอ
“มารีออง” เขาเอ่ยเสียงนุ่มนวล “คนรอบตัวมักมองหาความสมบูรณ์แบบที่ไม่มีอยู่จริง แต่เธอทำให้ฉันเข้าใจว่าความสมบูรณ์แบบนั้นอยู่ในความไม่สมบูรณ์แบบ... เธอไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเลย ไม่ต้องสมบูรณ์แบบในสายตาใคร เพราะสำหรับฉัน เธอสมบูรณ์แบบในแบบของเธอเอง”

เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่คนทั่วไปจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบ คำสาปที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิดทำให้เธอต้องเจอเรื่องราวโชคร้ายมากมาย แต่สำหรับวิลแล้ว เธอคือสิ่งที่งดงามที่สุด เป็นประกายที่ทำให้โลกอันสมบูรณ์แบบของเขาไม่ดูว่างเปล่า

ฤดูหนาวในป่าวิเศษแห่งนี้เงียบสงบ ดอกไม้ป่าบานสะพรั่งแม้ในความเยือกเย็น ทุกสิ่งราวกับหยุดนิ่งเพื่อเฉลิมฉลองวันสำคัญของพวกเขา
วิล เชนไฮท์ ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ดวงตาสีม่วงของเขาจับจ้องมาที่มารีออง เจ้าสาวผู้มีรอยยิ้มบางใต้ผ้าคลุมหน้า

จองใต้โพสต์นี้ได้เลยนะคะ🥺