😒

ก็เขียนเซ่ะ

เหตุการณ์ต่อจากนี้….(มั้ง)

bsky.app/profile/naru...

ㅤ
สุดท้ายอายะก็ต้องยอมเป็นคนติดต่อขอซื้อยาตัวนี้มาให้เขา แม้จะรู้สึกละอายแก่ใจ แต่เขาก็ต้องเลือกทำไปอย่างมันอย่างไร้หนทางเช่นกัน…

บางครั้งเขาก็นึกอิจฉาคนคนนั้นที่ไม่ต้องปั้นสีหน้าให้ดูเสมือนไร้ความรู้สึก หากตัวเขาเองทำมันได้จริงอย่างที่แสร้งทำไป บางทีความรวนเรในใจที่เป็นอยู่ตอนนี้อาจจะทุเลาลงไปได้บ้าง
ㅤ

ㅤ

ㅤ
เรื่องพวกนี้ถูกปิดเงียบมาได้เกือบสี่เดือนแล้ว มีแค่อายะกับฮนโจที่รู้เรื่องนี้ แม้จะโดนเตือนเป็นสิบ ๆ ครั้งจนมีปากเสียงกับอายะ แต่เพราะเขาขู่จะบอกความจริงเรื่องที่อายะกับกลุ่มเพื่อนมีของผิดกฎหมายถือครองอยู่กับตัว ถ้าเรื่องนี้หลุดไปถึงหูคนคนนั้นและลามไปถึงโอนเนอร์ก็อาจจะหมดอนาคตและต้องออกจากงาน
ㅤ

ㅤ
รู้ตัวอีกทีบางครั้งรูบี้ก็กินมันมากถึงวันละ 5 เม็ด มันช่วยให้ร่างกายของเขาตื่นตัวอยู่เสมอ ข้างในนั้นจะร้อนผ่าวเหมือนระบบฮีตเตอร์ที่ไม่มีระบบตัดไฟอัตโนมัติและช่วยให้สิ่งที่อยู่ข้างล่างแข็งตัวได้ แม้ว่าข้างในจิตใจจะไม่ได้ตอบสนองรับรู้อะไรแล้ว

สำคัญสุดคือ เขามักจะลืมเรื่องต่าง ๆ ที่รบกวนใจไปได้ทุกครั้งที่มียาตัวน้ี ทั้งความรู้สึกและสิ่งที่รกสมองต่าง ๆ เองก็ด้วย
ㅤ

ㅤ
ฮนโจซึ่งเดินมารับหน้าที่ฝ่ายสนับสนุนใช้จังหวะนั้นยัดซองยาที่ผมฝากสั่งผ่านอายะใส่มือติดมา ผมบอกกล่าวขอตัวไปพักกับฮิเมะ ก่อนจะเดินเข้ามายังโซนห้องพักพนักงาน และรีบจับยากรอกปากตามด้วยแกะเบียร์กระป๋องซดมันเข้าไปแทนน้ำเปล่า

ยาออกฤทธิ์ค่อนข้างเร็วและแรง แม้ว่าบนซองจะระบุว่าห้ามกินติดต่อกันเกิน 3 เม็ดต่อวัน แต่การนับวันของการทำงานแบบนี้ไม่เคยนับได้แบบปกติทั่วไป
ㅤ
ㅤ

ㅤ
รูบี้ที่กำลังกระดกแก้วเครื่องดื่มเบอร์เบิ้นเกรดชั้นเลวเกรดต่ำที่สมอ้างว่าเป็นของดีราคาเกือบเจ็ดหลักเข้าปากพลางสดับรับฟังปัญหาคาราคาซังของนักแสดงสาวที่จองตัวเขาในวันนี้ ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงกระซิบสั้น ๆ จากสึกิโมโตะที่นั่งหยอง ๆ และโน้มมาบอกให้ผมไปพักสั้นห้านาทีได้แล้ว
ㅤ

ㅤ
ปกติอายะจะอยู่คอยช่วยหมุนเวียนมาเป็นโฮสต์สนับสนุนสลับกับฮนโจ แต่พอไม่มีอายะ ฮนโจจึงทำงานควบสองเท่าและยังต้องคอยสอนงานเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาอีกสองสามคน เป็นภาพที่เห็นแล้วก็น่าทรมานพอ ๆ กับการทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ทำโอที

มีเพียงไม่กี่คนที่จะรับรู้ว่าสภาพของเขากำลังกรีดร้องจากภายใน และโชกิสังเกตเห็นความเหนื่อยล้าของรูบี้ได้เป็นคนแรกสุดเสมอ
ㅤ

ㅤ
แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะที่ร้านไม่มีระบบเสิร์ฟชาอู่หลงแทนเครื่องดื่มมึนเมา โฮสต์หลายคนในร้านเลยเลือกหักดิบเป็นการทนดื่มเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปเรื่อย ๆ แม้ว่าร่างกายจะถึงขีดจำกัดแล้วก็ตาม

ความเหนื่อยล้าที่หลบซ่อนไว้ด้วยเบื้องหน้าของการเป็นอันดับสองอย่างเขาเองก็ใกล้จะถึงจุดเกินกว่าจะรับไหว
ㅤ

ㅤ
แม้กระทั่งยามะซัง โฮสต์อันดับสามหรือที่เขามักจะเรียกสั้น ๆ ว่า “ชู” ก็อยู่ในสภาพดูโหลเหล หลังกลับมาจากห้องน้ำรอบที่ห้าของวัน

ชูเป็นตัวอย่างของการอธิบายให้เห็นภาพว่า ไม่ใช่โฮสต์ที่ทำงานมานานทุกคนจะสามารถชินกับการดื่มในปริมาณมาก การยิ่งดื่มมาก ไม่ได้ทำให้คอแข็งมากขึ้น ซ้ำร้ายอาจจะมีโรคตามมาเป็นของแถม
ㅤ

ㅤ
สภาพคลับน้ำผลไม้ในวันศุกร์หลังเปิดร้านมาถึงชั่วโมงที่สี่ สภาพโฮสต์ทุกคนก็เริ่มแผลงฤทธิ์ไม่ต่างจากขุมนรกแตก มีทั้งเด็กที่ฟังคำด่าทอไม่ได้และลุกออกมาด้วยขอบตาแดงก่ำ พวกโฮสต์สนับสนุนที่โดนสาดน้ำใส่หน้าเพราะทนรอการเรียกตัวจากโฮสต์ที่เลือกไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนคนมารับผิดชอบเพื่อหาคนมาวนแทนไปเรื่อย ๆ เป็นภาพที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนรูบี้เริ่มจะชินกับมัน
ㅤ

ㅤ
เด็กในร้านต่างก่นด่าเอะอะโวยวายจับใจความอะไรไม่ได้นอกจากถ้อยคำหยาบคายระงมลอยไปมากลางอุณหภูมิที่ควบคุมไว้ด้วยการทำงานของเครื่องฮีตเตอร์ ความวุ่นวายดำเนินต่อไปอยู่พักใหญ่ก่อนที่มันจะสงบลงได้เพราะเสียงทักทายอันแข็งขันของโชกิที่มักจะจัดการสถานการณ์ได้ดีกว่าคนคนนั้นเป็นประจำ
ㅤ

ㅤ
ตอนรูบี้มาถึงที่ร้าน ทุกอย่างก็ดูวุ่นวายไปหมด ชายคนนั้นกอดอกเหม่อลอยอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ มองดูความวุ่นวายเพียงครู่สั้น ๆ ก่อนจะรับรู้การมาถึงของรูบี้และหันมาบอกสั้น ๆ แค่ว่า ‘วันนี้คุณอายาโนะหยุดงานครับ’

แม้จะเป็นประโยครูปสุภาพแต่ก็ยังฟังแข็งกระด้างปราศจากความมีชีวิตในเนื้อเสียงที่ใช้ รูบี้ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ออกจะแสดงท่าทีไม่ได้ใส่ใจเสียมากกว่า
ㅤ

Oops

ไม่น่าจะจริงหรอกมั้ง 🫩