1-D | Y.1 | 46/158 | 🇯🇵🇨🇭|
🔏🎨mangaka•นักเขียนมังงะ |
แอคลงงานมังงะ @.Fujiiyukii (forสตอรี่/ไม่มีอยู่จริง)
คาร์หมาน้อย ขี้อาย เนียนรู้จักได้ #KMI_commu
Doc : https://bit.ly/4ePaxIF
(แอคทีฟในdmมากกว่าไทม์ไลน์)
(DMopen24/7)
เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมแสดงท่าทางตื่นเต้น เพราะไม่ค่อยเจอใครที่มีความชอบแบบเดียวกันตอนอยู่บ้านเกิด
“ร-รุ่นพี่ก็ชอบเหรอครับ แหะๆ ดีใจจัง”
“ร- รุ่นพี่น่ารักนะครับ พอมาวาดในลายเส้นแบบนี้เราคิดว่ามันเหมาะมากๆเลย…เลยวาดมาให้น่ะครับ…”
“โล่งใจจังเลยครับที่รุ่นพี่ก็ชอบมัน…”
นาโอยูกิแสดงท่าทางเขินอาย
“ด-เดี๋ยวเราวาดให้อีกเยอะๆเลยครับ!”
เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมแสดงท่าทางตื่นเต้น เพราะไม่ค่อยเจอใครที่มีความชอบแบบเดียวกันตอนอยู่บ้านเกิด
“ร-รุ่นพี่ก็ชอบเหรอครับ แหะๆ ดีใจจัง”
“ร- รุ่นพี่น่ารักนะครับ พอมาวาดในลายเส้นแบบนี้เราคิดว่ามันเหมาะมากๆเลย…เลยวาดมาให้น่ะครับ…”
“โล่งใจจังเลยครับที่รุ่นพี่ก็ชอบมัน…”
นาโอยูกิแสดงท่าทางเขินอาย
“ด-เดี๋ยวเราวาดให้อีกเยอะๆเลยครับ!”
เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมแสดงท่าทางตื่นเต้น เพราะไม่ค่อยเจอใครที่มีความชอบแบบเดียวกันตอนอยู่บ้านเกิด
“ร-รุ่นพี่ก็ชอบเหรอครับ แหะๆ ดีใจจัง”
“ร- รุ่นพี่น่ารักนะครับ พอมาวาดในลายเส้นแบบนี้เราคิดว่ามันเหมาะมากๆเลย…เลยวาดมาให้น่ะครับ…”
“โล่งใจจังเลยครับที่รุ่นพี่ก็ชอบมัน…”
นาโอยูกิแสดงท่าทางเขินอาย
“ด-เดี๋ยวเราวาดให้อีกเยอะๆเลยครับ!”
เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมแสดงท่าทางตื่นเต้น เพราะไม่ค่อยเจอใครที่มีความชอบแบบเดียวกันตอนอยู่บ้านเกิด
“ร-รุ่นพี่ก็ชอบเหรอครับ แหะๆ ดีใจจัง”
“ร- รุ่นพี่น่ารักนะครับ พอมาวาดในลายเส้นแบบนี้เราคิดว่ามันเหมาะมากๆเลย…เลยวาดมาให้น่ะครับ…”
“โล่งใจจังเลยครับที่รุ่นพี่ก็ชอบมัน…”
นาโอยูกิแสดงท่าทางเขินอาย
“ด-เดี๋ยวเราวาดให้อีกเยอะๆเลยครับ!”
นาโอยูกิสะดุ้งโหยงกับต้นเสียงที่มาจากด้านหลัง
“หืม?”
เขาหันหลัง
“อ-อ๊ะ! รุ่นพี่ฟูจิฮาระ! เห้อ รุ่นพี่นี่เอง ตกใจหมดเลย…“
”ค-คือว่า เอ่อ…“
นาโอยูกิพูดตะกุกตะกักพลางหน้าแดง
“ค-คือ อันนี้เราวาดให้ครับ…ไม่แน่ใจว่าจะถูกใจรุ่นพี่รึเปล่า ต-แต่หวังว่าจะชอบนะครับ ถือว่าเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆจากผมก็ได้…”
เขายื่นรูปสเก็ตที่ทำด้วยดินสอให้อีกฝ่ายด้วยท่าทางเขินอาย
นาโอยูกิสะดุ้งโหยงกับต้นเสียงที่มาจากด้านหลัง
“หืม?”
เขาหันหลัง
“อ-อ๊ะ! รุ่นพี่ฟูจิฮาระ! เห้อ รุ่นพี่นี่เอง ตกใจหมดเลย…“
”ค-คือว่า เอ่อ…“
นาโอยูกิพูดตะกุกตะกักพลางหน้าแดง
“ค-คือ อันนี้เราวาดให้ครับ…ไม่แน่ใจว่าจะถูกใจรุ่นพี่รึเปล่า ต-แต่หวังว่าจะชอบนะครับ ถือว่าเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆจากผมก็ได้…”
เขายื่นรูปสเก็ตที่ทำด้วยดินสอให้อีกฝ่ายด้วยท่าทางเขินอาย