(ยังสามารถเข้าร่วมด้วยได้มั้ยคะะ)

"..." ถึงสีหน้าของไนโตะจะยังคงดูเรียบเฉยแต่เมื่อสังเกตดูให้ดีแล้วจะพบว่าจริงๆแล้วเขาช็อคกับที่อีกฝ่ายบอกว่านี่เป็นถุงสุดท้ายแล้วของวันนี้พอสมควร คิ้วถูกกดลงเล็กน้อยพลางครุ่นคิด อืม.. คิดซะว่าไปดูที่ตั้งทำเลร้านแล้วคราวหน้าต้องซื้อให้ได้

"ไม่.. เป็นไร.." เขาตอบกลับไปเสียงเบา พยายามเก็บท่าทีที่ช็อคเอาไว้เพราะกลัวจะทำให้อีกฝ่ายกังวล

"ร้านเปิด.. วันไหน?" สอบถามรายละเอียดอีกที

"ซาคัม.. บัมบา.. บา?"

"ซา.. ซา.. ปิบ.. เห้อ.. "

พยายามพูดชื่อปลาตามอีกฝ่ายจนลิ้นพันไปไม่น้อย แต่ฟังดูแปลกจนไม่น่าจะใช่ชื่อที่ถูก ยอมแพ้แล้ว เขาส่ายหน้าเบาๆว่าไม่รู้จักอยู่ดี หรือเพราะเป็นปลาโบราณเลยไม่รู้จักกันนะ

"460ล้าน.. นานจัง... " พูดงึมงำออกมาเบาๆ

"เธอดู.. สนใจนะ.. เรื่องนี้.." หมายถึงปลา เขาคิดในใจว่าดีจังเลยที่อีกฝ่ายมีเรื่องที่ชอบแบบนี้

"ได้.. สิ" พยักหน้ารับคำที่อีกฝ่ายชวน กลับไปกินข้าวช้าหน่อยไม่ใช่ปัญหาแถมวันนี้อากาศดีด้วยถึงได้เลือกออกมาแต่แรก

เขามองลูกบอลในมือของเด็กสาว ถ้าถามว่าอยากเล่นด้วยมั้ยเขาก็อยากอยู่หรอก แต่เขาไม่ถนัดเรื่องที่ต้องใช้แรงสักเท่าไหร่

"ถ้าโยนไป.. เราต้องตาม.. มั้ย?" ในหัวของเขากำลังจินตนาการภาพตัวเองปาบอลไปแล้วปอนปอนไม่เล่นด้วย เขาคงต้องเป็นฝ่ายไปเก็บเองละมั้ง

"หือ.. ?" ร้านแถวนี้อย่างนั้นเหรอ นี่เขาพลาดของอร่อยแบบไปได้ไงตั้งนานกันนะ เขาครุ่นคิดกับตัวเองสักครู่หนึ่ง น่าสนใจ ถ้าซื้อกลับไปฝากคนที่บ้านน่าจะชอบกัน โดยเฉพาะพวกคุณอาที่ชอบทานขนมระหว่างทำงาน พออีกฝ่ายเสนอตัวพาไปย่อมเป็นสิ่งที่ดีมาก

"ไป.. " พยักหน้าหงึกๆ ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ

"ขอบคุณ.. " ที่ช่วยนำทางนะ

"เธอ.. เก่ง.. " เอ่ยชมเรื่องที่อีกฝ่ายทำขนมอร่อย

โอ้ ดูเหมือนทางนั้นจะยังมีแรงเหลือเฟือสินะ ยังเช้าอยู่เลยแต่เอเนอร์จี้เหลือล้นจริงๆ ไนโตะฟังทางนั้นพูดอย่างเพลิดเพลินราวกับฟังเพลง

"ไม่.. " เขาส่ายหน้า ไม่รบกวนเลยสักนิด

"ที่จริง.. วันนี้ดันตื่นเช้า.. " ทั้งๆที่ไม่ใช่วันไปรร.แท้ๆ

"ไม่รู้จะทำอะไร.. เลยมาเดินเล่น.. " เรียกว่าเดินเหม่อๆมาเรื่อยๆจนมาถึงตรงนี้แบบไม่รู้ตัวจะดีกว่า

"สักพักคงกลับ.. " ใช่แล้ว มื้อเช้ารอเราอยู่ยังไงล่ะ

(ขอบคุณมากๆเช่นกันค่า น้องน่ารักมาก ถ้ามีโอกาสเดี๋ยวมาแหย่ใหม่55555 .แนบรูปไนโตะที่เดินแยกออกมาก่อนแต่นึกขึ้นได้ว่าลืมถามชื่อเพื่อน)

“เรื่องตอบแทน.. ไม่เป็นไร..” เขาตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายโค้งตัวจนทำตัวไม่ถูก เห็นรอยยิ้มของอีกฝ่ายถึงจะเพียงเล็กน้อยแต่เขาก็ดีใจ ดูเหมือนว่าดวงที่เขาคิดว่าแย่จะทำให้เกิดเรื่องดีๆกับอีกฝ่ายได้สินะ

“ถ้ามีกาชาเพนกวินอีกก็คงดีนะ..“ อีกฝ่ายคงจะชอบน่าดู ถ้าเจอไว้เอามาบอกดีกว่า

”ว่าแต่.. นี่ปลาอะไร..“ มองเจ้าปลาที่อีกฝ่ายสุ่มได้ ถึงจะหน้าตาคุ้นๆ แต่เขาไม่รู้จักชื่อหรอก

“หืม..” ลูบขนเจ้าปอนปอนไม่หยุด ขณะที่ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเขาก็แอบมองเทียบขนาดตัวอีกฝ่ายกับเจ้าปอนปอน อืม ขนาดนี่มัน

“ต้องเป็นเด็กดีนะ..” พูดกับเจ้าปอนปอนเสียงเบา

“อย่าดื้อ.. ไม่งั้น.. อิซาจิซังเหนื่อย.. “ พูดกับเจ้าสุนัขยาวเหยียดราวกับมันฟังรู้เรื่อง เขาลูบๆขนมันต่ออีกสองสามที

”เธอ.. ไปไหนต่อ..?“ เขาหันมาสนใจที่ตัวเจ้าของแล้ว

“ดีแล้ว.. ” ที่จำได้ นั่นคือประโยคเต็มๆ เขาเดินนำไปเรื่อยๆขณะที่ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูด จากที่ได้ยินพูดถึงมื้อเย็นรึจะหิวแล้ว?

ไนโตะลองล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง โอ้ ลูกอม 3 เม็ด

“…” ยื่นให้อีกฝ่ายเอาไปกินรองท้องก่อน 2 เม็ด ส่วนอีกเม็ดหนึ่งเขากินเอง ลูกอมเปรี้ยวทำให้สดชื่น(?)

ดูเหมือนตอนนี้จะเดินมาถึงศาลเจ้าแล้ว อย่างน้อยบรรยากาศตอนนี้ก็ไม่วังเวงแล้วล่ะนะ

“ไม่ไกล.. ” พูดให้กำลังใจออกมา

"..." มองเหม่อใส่คนที่พูดเลียนแบบตน นี่ปกติเขาพูดอย่างนั้นเหรอ.. เขาแค่พยายามเรียบเรียงกับเลือกใช้คำเลยใช้เวลานิดหน่อยเอง..

"อือ.." ตอบกลับคำขอบคุณของอีกฝ่าย แล้วท่าทีมองนิ่งๆนี่มัน ฮุ ต้องตอบอะไรกลับไปสักหน่อย

"เธอก็.. อย่าคุยกับเสาไฟอีก.. " หลุดหัวเราะเบาๆ

"ขอบคุณ.. น้ำกับลูกอม.. " ชูถุงที่ได้มา

"ไว้เจอกัน.. กลับดีๆ.." โบกมือบ๊ายบายเบาๆก่อนจะเดินแยกออกไปอีกทาง

เขาฟังอีกฝ่ายแล้วพยักหน้ารับ แต่ก็ยังสุ่มเพิ่มอีก 2 ตัวอยู่ดี

"อืม.. " คาดไว้ไม่มีผิด พลังดวงของเขามันค่อนข้าง(...) เอาเป็นว่าสุดท้ายก็ได้เพนกวินมาอีกสองตัวจนได้

เขามองเพนกวินในมือด้วยสายตาว่างเปล่า นี่จะไม่ได้ตัวอื่นแล้วสินะ

"เธอ.. " หันกลับไปหาอีกฝ่ายครั้ง

"เอาเพนกวิน.. ไปอีกมั้ย?" ขนาดแลกกับอีกฝ่ายไปหนึ่งแล้ว แต่ในมือยังมีอีกสาม

"เอาไปอีกสอง.. " ยื่นให้สองตัวเลย

มองลูกอมที่อีกฝ่ายเลือก โอเค เอาเปรี้ยวตามนั้นละกัน เผื่อเขาจะตาตื่นมีเอเนอร์จี้(?)ขึ้นมาบ้าง เขาไม่ได้เลือกอะไรเพิ่มนอกจากนี้จึงหยุดยืนอยู่ข้างๆอีกฝ่าย

"หือ.. ?" ส่งเสียงตอบรับตอนได้ยินคำถามพลางชี้หน้าตัวเองงงๆ ก่อนจะส่ายหน้า เขาน่ะญี่ปุ่นแท้ๆเลยต่างหาก(...)

"ทำไม.. ?" ถึงถามล่ะนั่น

นี่คือประโยคเต็มๆแต่ดันพูดออกไปแค่ตอนต้นเท่านั้น(...)

"หรือเธอ.. ?" เป็นคนต่างชาติ(?)

ก่อนเตรียมตัวเข้าสู่พิธีปฐมนิเทศ ที่บอร์ดหน้าอาคารเรียนหลักจะมีประกาศห้องเรียน และรายชื่อครูประจำชั้น

อย่าลืมมาเช็คก่อนเข้าร่วมพิธีกันล่ะ !
bit.ly/3M6rrJm

"อือ.. เห็นด้วย.. " ไนโตะพยักหน้าเบาๆเห็นด้วยพลางนึกภาพเพนกวินตามที่อีกฝ่ายพูดมา เขามองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังพูดเรื่องเพนกวินท่าทางดูมีความสุขจริงๆ ดีจังเลย

"เอาอีกไหม.. ?" ไหนๆก็ยังมีเงินส่วนที่จะไว้ใช้กับการสุ่มกาชาเหลือเฟืออยู่แล้ว ลองสุ่มเพิ่มดูก็ไม่แย่

"อาจจะ.. ได้อีก.. " จากที่สุ่มไป2 แล้วได้เพนกวิน2 ไม่แน่ว่า 3 4 5 อาจจะเป็นเพนกวินอีก ดวงเขามันก็แอบไปสุดในสักทางอยู่