(จริงครับ! คนเราต้องข้ามถนนทุกสันเพื่อสุขภาพที่แข็งแรง! เพราะงั้นชมรมนี้เพื่อสุขภาพและเรียนรู้การข้ามถนนได้อย่างดีเยี่ยม! (????))

(สุขสันต์วันเกิดนะ! ขอให้คิคุติซังมีแต่ความสุขและดอกไม้! ✨)

( เห็นราชากระต่ายน่ารักแล้วมันอดไม่ได้จริงๆนะ 😔🤍💜🖤🩶 )

“ งั้นเองสินะ..~ ”
เขาพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มแย้มออกมา~

จนเมื่อเห็นอีกฝ่ายพยายามจะเอื้อมมาที่ศรีษะของเขาไม่วายเขาก้มตัวลงให้เหมือนเขาจะคิดว่าคุณจะลูบจับหัวเขาล่ะ

” ~? “
” กะว่าจะมารอปฐมนิเทศน่ะครับ~ แถมตรงนี้ก็อากาศดีมากๆเลย~ ก็เลยตัดสินใจมารอตรงนี้น่ะครับ “

” แต่ดันเผลอหลับไปซะแบบนั้นเลยน่ะ~ ฮะๆ~ “

’ ฮะๆ..~ เป็นคุณคนแปลกหน้าที่ใจดีจังเลยนะ..~ ‘

เขาพึมพำกับตนเองโบกมือไปพลางในขณะที่คุณได้ค่อยๆละสายตาออกไป ..

ว่าแต่เหมือนจะลืมอะไรไปเลย..

“ ล-ลืมถามชื่อนี่นา!!? ”
“ อะ-!! ”
แล้วจึงสะอึกขึ้นมาเมื่อรับรู้แล้วว่ากำลังจะไปปฐมนิเทศสาย

“ ปฐมนิเทศด้วย!?! ”
“ ว้าก—-!?!? ”
สองขาเริ่มวิ่งออกไปในทันทีเลย!

(ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ! ดีใจมากๆเลยคุณรุ่นพี่ตัวแสบ ✨🥺)

“ ครับ! ถ้ามีอะไรจะมีปรึกษานะ.. เอ๋..~? ”
เขาตอบรับคุณในทันทีก่อนจะเริ่มเอียงศรีษะของตนเล็กน้อยเหมือนว่าจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ในระหว่างนั้นก็รับลูกอมมาระหว่างที่นึกคิด..

“ รุ่นพี่..? หรอครับ..? “

' อสูรนิรันดร์? '
' ตราประทับหยุดอสูรในตัว? '
' มีแต่อะไรที่เหมือนจะไม่เคยได้ยินเลยแหะ.. เอ๋.. '

" แบบว่าขอรับไว้เพื่อหยุดอสูรในตัวผมแล้วกันนะครับ! "
รับมาก่อนแล้วกันนะ บางทีผมอาจจะมีอสูรในตัวจริงๆก็ได้!

“ อะ.. ”
ตากลมโตนั้นจับจ้องไปที่ลูกอมสลับกับใบหน้าของคุณ..

“ อา..~ ค่อยยังชั่ว..! ”
แล้วกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง
“ คิดว่าเกิดเรื่องแย่ๆซะแล้ว~ ดีจังที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฮะๆ~ ”

“ คนแปลกหน้าคุงใจดีจังเลย~ แต่ว่าไม่เป็นอะไรหรอกนะครับ~! ”
“ ฮะๆ~ ”
เหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับการแกล้งเลยนะเนี่ย!

“ อืม..~ อรุณสวัสดิ์ครับ..~ ”
“ แล้วคุโรมิคุงอยู่ห้องเดียวกับผมด้วยหรอ.. ”
จากคำพูดแล้ว ดูเหมือนเขาจะยังตื่นไม่เต็มตาเลยนะ

“ เอ..เมื่อคืน..? ”
“ ไม่ได้นอนเลยครับ~ ตื่นเต้นกับวันนี้สุดๆเลย~ ”
“ อืม..~ ”
ก่อนจะมีเสียงหาวนอนขึ้นมา ดวงตาพริ้มๆนั้นเริ่มมองรอบๆ

ทำไมห้องเรียนมีต้นไม้เต็มเลยนะ..

(เย้ยยยย! ชมแบบนี้เขินเลย ขอบคุณค้าบ! 🥺🤲✨)

( ม ไม่ขนาดนั้นหรอกนะรุ่นพี่ 🥺💦🤲 )

“ อ้อออ! อิงอ้วยย! ”
แล้วก็รีบเคี้ยวๆกินๆกลืนๆ พร้อมกับดื่มน้ำตามเลย!

“ อื้ม-! ”
“ หมดแล้วครับ~! ”
“ ขอบคุณสำหรับอาหาร! ”

(แฮะๆ หม่ำๆเลย ยิ่งเชียร์ยิ่งหม่ำอีกเยอะๆเลยนะ! ✨😋🍱)

“ หว๋า.. ”
มือของเขานั้นแปะๆที่ศรีษะของตนแก้เขินเล็กน้อย

“ ง..งั้นก็ขอบคุณจริงๆนะครับ! ”
“ แฮะๆ ~ ”
เหมือนว่าจะไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นการจงใจแกล้ง..

“ อื้อ! ไปโรงเรียนกันเถอะ! ”
เมื่อกล่าวจบ, ตัวเขาเริ่มเก็บกระเป๋าและเดินออกไปโดยไม่ได้ปัดอะไรออก แล้วจึงหันกลับมาหาคุณ
“ ? ”

“ อืม.. ”
‘ เอาจริงๆหน้าตาก็..คุ้นๆแหะ! ‘

“ น่าจะนะครับ~ แต่คิดว่าน่าจะ..ผมสั้นกว่านี้?”

“ ง่ะ “
เขาทำหน้าเหว๋อออกมาทันทีที่คุณพูดว่ายังทัน ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“ แฮะๆ~ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว~ ”
แล้วก็กลับไปยิ้มล่าเช่นเคย

“ ผมอยู่ปี 1 ครับ”
“ ที่หลับจริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ~ อากาศมันสบายดีด้วยล่ะ~ แฮะๆ “

(เด็กๆน่ารักกันมากๆเลย! ตัวเล่กพาจิ๋ววิ่งงง 🥺🤲🤍✨)

“ ฮึ้บ— เดี่ยวไฟจะ..— ”
ยังไม่ทันได้พูดจบ — เขาเบรกตัวเองเอี๊ยด! จากการที่คุณบอกว่ามันเป็นการล้อเล่น และหันไปมองหน้าคุณด้วยตากลมโต ก่อนจะเริ่มมองรอบๆ

..

สวนสาธารณะ..?
ไม่มีไฟ..??

เอ๋…..

“ ง่ะ..- ”
ดวงตากลมมองคุณด้วยสีหน้ามึนงงสุดๆ