จะเปิดเทอมเลยพึ่งมีเวลามาซื้องั้นเหรอ.. ?

”ปิดเทอมมีเรียนเสริมเหรอคะ?“

ถามออกไปด้วยความสงสัย

พยักหน้าหงึกหงัก คล้อยตามคำพูดคุณเต็มที่ ก่อนจะเอียงคอเล็กน้อย

”นั่นมันไม่เกี่ยวกันนี่คะ“

แย้งไปก่อนบอกเหตุผล

”อาจจะบังเอิญทำหายตอนอยู่นอกโรงเรียนก็ได้? เรื่องไม่คาดคิดก็คงเกิดได้ทุกที่ล่ะค่ะ“

“อืม.. ไม่ใช่แค่สมุด แต่ถ้าสมมติทำให้กระเป๋าดูเด่นขึ้น ตอนที่ทำหายน่าจะตามหาง่ายขึ้นสินะคะ เพราะมีจุดสังเกตอะไรแบบนี้?”

โยงไปต่อยอดกับอย่างอื่นเองเสร็จสรรพ

(ยินดีเลยค่ะ🥺✨)

หันไปตามเสียงเรียก ภาพที่เห็นคือแสงไฟที่สว่างวาบขึ้นมาจนดูเหมือนจู่ๆ ก็มีไฟโผล่มาท่ามกลางความมืดในยามราตรี

เธอสะดุ้งเบาๆ และเผลอส่งเสียงแปลกๆ ออกไป ก่อนจะสังเกตดีๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นคน…

เจ้าตัวผ่อนลมหายใจฟู่ก่อนเอ่ยตอบ

”สวัสดีตอนค่ำค่ะ มาเดินเล่นเหรอคะ?“

ยกยิ้มทักทายและถามคำถาม

เงยหน้ามาแล้วเอียงศีษระเล็กน้อย มือยกขึ้นมาแตะจุดที่ชนเมื่อกี้ทดสอบความเจ็บ

“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บอะไรนะคะ..”

“อาจจะเพราะหัวฉันเองก็แข็งเหมือนกัน”

เอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขัน ใช้หลักการแข็งชนแข็งเท่ากับนิ่ม(?)

“แล้วคุณไม่เป็นอะไรนะคะ?”

หลังจากได้กระดาษกิจกรรมมาแล้ว เธอเลยเปิดกระเป๋าหาปากการะหว่างเดินไปด้วย

และเพราะเอาแต่หาของจนไม่ยอมดูทางให้ดี จึงทำให้ชนเข้ากับคุณเต็มๆ

เซถอยหลังมาเล็กน้อย ก่อนสะดุ้งแล้วรีบโค้งขอโทษ

“ขอโทษค่ะ พอดีฉันมัวแต่หาของ”

เพิ่งเริ่มต้นชีวิตมัธยมปลายได้วันแรกก็ดันเผลอไปชนคนเข้าเสียแล้ว