“ งั้นขอเรียกโทริจังแล้วกันนะ ”

ไคทักทายคนตรงหน้า

“ อืม มาทุกเช้าเลยล่ะ ยิ่งตอนตะวันพึ่งขึ้นรู้สึกเหมือนโดนธรรมชาติเยียวยาจิตใจอยู่เลยนะ “

เขาเอ่ยต่ออย่างอารมณ์ดี พร้อมกับก้มลงไปเปิดกล่องสีดำยาวและหยิบไวโอลินออกมา

“ ก่อนปฐมนิเทศ… สนใจอยู่ต่อกันอีกสักบทเพลงมั้ยครับ ”

“ ไม่ได้รบกวนเลยละ
“ ถ้าอย่างนั้นเรามาดื่มด่ำบรรยากาศด้วยกันมั้ย ”

เขาเอ่ยกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มราวกับจะกล่อมคุณ

“ อ่า… ลืมไปเลย สวัสดี มิกุโมะ ไค ปี2 ครับ
” ให้ผมเรียกคุณว่าอย่างไรดี “

เจ้าของเสียงเอ่ยต่อพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาเหมือนกำลังชักชวนคุณเป็นนัยๆ

( + ได้เลยครับ )

(รุ่นพี่ผู้เป็นคนหล่อเหลาอันเจิดจรัสนั้น ไม่ได้เป็นเพียงของขวัญจากธรรมชาติ แต่สามารถส่องสว่างห้องทั้งห้องได้ในพริบตา ผู้ที่หล่อเหลาอย่างแท้จริง ไม่ได้มีเพียงรูปลักษณ์อันงดงาม หากแต่มีเสน่ห์ที่ทำให้ผู้คนต้องเหลียวหลัง มีรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจอบอุ่น และต่อให้ปิดไฟก็ยังหล่อ ผมขอชื่นชมและยกย่องความหล่อในทุกมิติหล่อแบบเห็นแล้วใจฟู หล่อแบบไม่ต้องพยายาม)

( อรุณสวัสดิ์ครับ~หวังว่ารุ่นพี่จะมีเช้าที่ดีครับ youtu.be/J5megnjqmrU?... )