Het grappige is dat niks zo Duits is als de compleet over-the-top abstracte gevolgtrekkingen die deze beweging trekt. Zoals een Duitse vriend van me het wel eens zei: "Deutsch, Deutscher, anti-Deutsch."

Sappelen, hoor...

Als ik hier naar kijk verbaas ik me opnieuw over hoe snel de ontwikkeling van verschillende muziekstijlen zich in de jaren '20-'70 voltrokken heeft, en hoe dit in meer recente decennia nagenoeg tot stilstand lijkt te zijn gekomen...

Het is niet echt een boek om het helemaal mee eens te worden. Daarvoor is het argumentatief soms te zwak en op momenten erg repetitief. Maar het opent een perspectief op een andere, principiële manier van denken en bedt dat in in een lange traditie en persoonlijk verhaal. Dat waardeerde ik er aan.

Turns out I like your politics *and* your taste for music.

Dat is natuurlijk de inzet, maar qua taalgebruik gaat het dan bijvoorbeeld om hoe het conflict wordt geframed rond bepaalde waarden als 'vrijheid', 'Europese waarden,' etc. De Haan heeft het ook over de geestdrift waarmee dit wordt gedaan en de manier waarop critici als pro-Russisch worden weggezet.

Het boek is een persoonlijk relaas van De Haan's ervaring als totaalweigeraar en antioorlogsactivist in de jaren '70 en '80. Maar het biedt ook inzicht in een lange geschiedenis van Nederlands antimilitarisme. Zo is de titel ontleend aan de anarcho-pacifict Bart de Ligt (1883-1938). (3/3)

Waarom gaan we zo snel mee in de oorlogsretoriek van politici? Waarom wordt bewapening geaccepteerd als de enige -en dus onvermijdelijke- manier om met oorlogsdreiging om te gaan? Waar liggen mogelijk andere oplossingen? Waarom hebben we altijd het recht om te zeggen: hier doe ik niet aan mee? (2/3)

I remember when there was a discussion on Twitter about Shein's manufacturing practices and some apologists invented all sorts of fantastical machinery and technology to avoid facing the more horrifying truth. Reminds me of this comedian's joke.

IG bscomedian

Ik denk dat hij vooral laat zien dat hij niks te vrezen heeft. En daarbij rekent hij er wellicht op dat dit de democraten verder uit elkaar zal spelen.

Overigens zou ik niet graag in Mamdani's schoenen staan om hier een strategie in te moeten bepalen. Maar ik twijfel of dit verstandig is.

Ik weet niet of en hoe Trump dit allemaal overdenkt, zijn gevoel voor tactiek (wat hij m.i. wel degelijk heeft) lijkt vooral intuïtief. Maar ik denk dat dit voor Trump een hele nuttige manier is om het beeld dat Mamdani van hem creëert als ondemocratisch en autoritair leider, te ontkrachten.

Wat zijn de reacties die je hierop krijgt vanuit de wetenschap zelf?

Ziet er interessant uit, gefeliciteerd! Hij staat op mijn verlanglijstje.