"อยู่ข้างบนน่ะ"

เขาตอบอีกฝ่ายไป ก่อนจะคิดว่า
ถ้ากลับไปถึงห้องเขาคงต้องให้เพื่อนในห้องพาไปเข้าห้องนํ้าซะแล้ว

เขามองหน้าอีกฝ่ายที่สีน่าดูกังวล และต้องการที่จะไปส่งเขา

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สิ่งที่พวกเขาเจอกันมามันก็หน้ากลัวจริงๆ แต่เขาเกรงใจอีกฝ่ายที่เหมือนเจ้าตัวมีโรคประตัวอยู่ด้วย

แล้วถ้าขากลับอีกฝ่ายโดนสิ่งนั้นอีกรอบล่ะ!

ในหัวของเขานั้นตีกันอย่างยุ่งเหยิง ด้วยความที่เขาก็กลัวแต่ก็เกรงใจด้วยเช่นกัน

"อ่า ง..งั้นเดินกันไปครึ่งทางมั้ย?"

(ขอโทษนะคะ ช่วงนี้เราแก้งานยับๆเลยค่ะ🙇‍♀️)
"ไม่เป็นไรเลยๆ ถ้าคนอื่นเห็นก็ต้องเข้ามาช่วยกันทั้งนั้น"

เมื่อเขาเห็นอีกฝ่ายกำลังก้มหัวขอบคุณ เขาก็รีบโบกมือสองข้างไปมา

ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าสาเหตุที่เขาออกจากห้องตอนกลางคืนคือการเข้าห้องน้ำ

"อ่า อีกเดี๋ยวฉันต้องไปแล้วแฮะ"

เขานั่งลงบนพื้นหายใจอยู่ครู่นึงก่อนจะตอบอีกฝ่าย

"ไม่..เป็นไรแล้ว แต่ว่าเมื่อกี้มันอะไรน่ะ?"

เขาสงสัยกลับของเหลวที่ไล่ตามพวกเขาก่อนหน้านี้ เขาถามขึ้นลอยๆ เขาเดาว่าคนตรงหน้าอาจะไม่รู้เพราะว่าก็เจอมาเหมือนกัน

เขาก็คิดถึงวิธีที่จะกลับห้องของตัวเองในใจ

หลังพวกเขาหยิบของว่างมาได้อย่างสองอย่าง เขานึกขึ้นได้ว่ามีงานที่ต้องไปทำอยู่

"อ่ะ ซารินะจัง ดูเหมือนว่าฉันต้องไปแล้วล่ะ ขอบคุณที่เดินมาเป็นเพื่อนนะ"

เขาหยิบถุงขนมในมือยื่นให้อีกฝ่าย

"ฉันให้ขนมถุงนึง"

"อือ ชอบมากๆเลย"

เขาก็มองดูเข็มกลัดที่อีกฝ่ายติดให้ เขาเงยหน้าขึ้นก็เหลือบไปเห็นบูธที่เขาตั้งแจกขนมน้ำ

"อ่ะ นั้นไง ตรงนั้นเขากำลังจะจัดขนมอยู่ ไปเอาขนมกัน"

เขาจับมือดึงอีกฝ่ายให้เดินไปด้วยกัน

เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยที่ถูกลากให้วิ่ง

เมื่อพวกเขามาถึงทางแยกตรงบัดได แต่ของเหลวสีดำก็ยังตามมาอยู่ เขาค่อยๆหายใจและได้ชี้ไปที่บัดได

"ลองขึ้น..ไปที่.บัดไดก่อนเถอะ.."

พวกเขาวิ่งขึ้นบัดไป ดูเหมือนของเหลวสีดำนั่นจะขยับช้าลง แต่ก็ไม่ได้จะหยุดขยับลงแต่อย่างไร ตัวเขาเองแอบกังวลอยู่ไม่น้อย

"ว้าว! ขอบคุณมากนะ น่ารักมากเลย"

เขายิ้มเอ็นดูรุ่นน้องที่อยู่ข้างๆ กำลังทำตัวร่าเริง เมื่ออีกฝ่ายถามเขาว่าให้ช่วยติดให้มั้ย เขาก็ตอบตกลง

"ได้สิ ติดให้ทีนะ"

หัวเราะเอ็นดูอีกฝ่ายเล็กน้อย

"ฮ่าๆ งั้นรีบไปกันเถอะเดี๋ยวขนมหมด"

ที่เขาพูดอย่างนี้เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาเห็นมีเด็กกลุ่มนึงถือขนมกันเต็มมือ เดาว่าน่าจะเอามาจากที่เขาแจกกัน

"แล้วช่วงนี้ซารินะจังว่างๆทำอะไรหรอ"

(+บวกนะคะ)
เขาที่ดันไปเห็นอะไรที่ไม่ค่อยดีเข้า ทำให้รู้สึกช็อกเล็กน้อย

"อ๊ะ ซารินะจัง?"

"ขอบคุณที่ปลอบใจนะ จริงๆไม่ใช่ผีหรอก"

ก็ไม่ใช่ผีแต่เป็นคนต่างหาก เขาดันไปเห็นเด็กนร.ชายสองคนกำลังอยู่ในท่าที่ชวนเข้าใจผิดมากๆเข้า(<เข้าใจผิดจริง) เลยทำให้เขาช็อกเล็กน้อย

"เห็นว่ามีขนมแจกด้วย ซารินะจังไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย"

(+บวกหน่อยนะคะ)
เขาที่ตั้งใจจะมาเข้าห้องนํ้า แต่ก็ได้เห็นว่าเด็กหนุ่มกำลังตัวสั้นอยู่กับที่

"อะไรน่ะ?"

เขาไม่ทันได้หายสงสัย ก็ได้เห็นว่าตรงหน้าของเด็กหนุ่มมีของเหลวสีดำกำลังผุดขึ้นมาและดูเหมือนมันจะไม่หยุดด้วย

เขาเตรียมที่จะรีบวิ่งหนี แต่พอเห็นว่าเด็กหนุ่มยังอยู่กับที่ เขาลังเลแปปนึง เขาก็ได้วิ่งไปหาเด็กหนุ่ม และดึงแขนอีกฝ่ายเรียกสติ

"นี่! ยืนทำอะไรน่ะ! วิ่งสิๆ"

"อ๊ะ? ถ้าแค่ 10 นาทีก็ได้อยู่หรอกค่ะ"

เขางงงวยเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคิดผิดรึคิดถูกที่เผลอไปสบตากับรุ่นน้องคนสวย

"มีอะไรรึป่าวค่ะ?"

> [คุณ]เดินตามเสียงเปียโนจนมาพบกับ..

> น่าเสียดายที่วันนี้[คุณ]รีบมากจึงไม่ได้เดินมาที่ห้องดนตรี แต่เสียงเปียโนที่ได้ยินนั้น แต่[คุณ]ก็ยังจำเสียงทำนองของเปียโนนี้ไว้

> อื่นๆ
(มาบวกกันได้นะคะค่อนข้างที่จะเหงามาก😢)