Ik zou ons wensen dat meer leidende figuren aan Nederlandse universiteiten meedenken, en zich uitspreken, over de bestuursvorm van de Nederlandse Universiteiten.
Bij sommige ben ik bang dat ze zo graag zelf bestuurder willen worden en daarom strategisch hun mond houden. Een vorm v zelfcensuur, toch?

Met andere woorden: ik deel de analyse grotendeels, zeker over de universiteit als ethics washing bedrijf en CvBs die talk the talk maar weigeren om dan ook walk te walk. Ook herken ik onze eigen neiging om een redelijke gesprekspartner te willen zijn (al heeft #WOinActie daar niet zo'n last van).

Er ontbreekt een stadium in het stuk: dat van het, zoals het heet in goed Nederlands, organisen - het bouwen van een gemeenschap die weerbaar en assertief is. En dat betekent een grassrootsaanpak die op dit moment ook bij de vakbonden niet van de grond komt - behalve bij iets als 9 december.

Ironisch wellicht, ik vond 9-12 (geen echte staking idd door gebrek aan solidariteit vanuit onze bestuurders), een prima exercitie in het bouwen aan een gemeenschap die straks wel hard "Nee!" kan zeggen. We zijn er inderdaad nog niet, maar deze dimensie mis ik in dit overigens prima stuk.

'Politiek door de voordeur'

Het zou een zegen zijn als we eens politiek konden bedrijven op basis van de inhoud en vrij van streken, rancune en hitserig gewauwel.