Profile - https://sites.google.com/view/manaka-rkm/profile?authuser=0
I -
@rkmsena.bsky.social
"..พอดีฉันหาผ้าที่ยาวประมาณ X*X เซน ค่ะ เอาไว้ปูโต๊ะงานวัฒนธรรม"
เธออธิบายไปก่อนจะหยิบสมุดจดขึ้นมา
"ราคาต้องไม่เกิน X เยน ใช้ประมาณ 4 ผืน แล้วก็เป็นตีมจี้—แฮ่ม..จีนค่ะ"
เสียงหลงก่อนจะกระแอมไอเบา ๆ
"..พอดีฉันหาผ้าที่ยาวประมาณ X*X เซน ค่ะ เอาไว้ปูโต๊ะงานวัฒนธรรม"
เธออธิบายไปก่อนจะหยิบสมุดจดขึ้นมา
"ราคาต้องไม่เกิน X เยน ใช้ประมาณ 4 ผืน แล้วก็เป็นตีมจี้—แฮ่ม..จีนค่ะ"
เสียงหลงก่อนจะกระแอมไอเบา ๆ
[ ชมรมวิทยุกระจายเสียง-โทโมยาสึ ]
ครับ ! หายหน้าหายตากันไปนานทีเดียวที่เราไม่ได้โชว์หน้ากันปกติได้ยินแค่เสียง แต่เนื่องจากวันนี้เราได้รับโอกาสพิเศษจากทางโรงเรียนให้เป็นพิธีกรวันนี้นั่นเองครับ
[ ชมรมวิทยุกระจายเสียง-โทโมยาสึ ]
ครับ ! หายหน้าหายตากันไปนานทีเดียวที่เราไม่ได้โชว์หน้ากันปกติได้ยินแค่เสียง แต่เนื่องจากวันนี้เราได้รับโอกาสพิเศษจากทางโรงเรียนให้เป็นพิธีกรวันนี้นั่นเองครับ
"อา..ค่ะ"
เธอพยักหน้ารับคำถามของอาคาเนะก่อนจะหยิบใบล่าแสตมป์ออกมา
"พอดีกำลังล่าแสตมป์อยู่ค่ะ"
พูดแล้วดวงตาที่มีขอบแดง ๆ จากการน้ำตาตกเมื่อครู่ก็ส่งออร่าออกมา..
"ขอแสตมป์หน่อยได้มั้ยคะ..✨️"
ยื่นให้พวกนายตาวาว บูธแรกของฉัน--
"อา..ค่ะ"
เธอพยักหน้ารับคำถามของอาคาเนะก่อนจะหยิบใบล่าแสตมป์ออกมา
"พอดีกำลังล่าแสตมป์อยู่ค่ะ"
พูดแล้วดวงตาที่มีขอบแดง ๆ จากการน้ำตาตกเมื่อครู่ก็ส่งออร่าออกมา..
"ขอแสตมป์หน่อยได้มั้ยคะ..✨️"
ยื่นให้พวกนายตาวาว บูธแรกของฉัน--
เธอพยักหน้าหงึก ๆ ต่อให้จะกลับพิพิธภัณฑ์ก็เถอะ
"ไว้เจอกันใหม่นะคะ"
เธอก้มหัวให้
เธอพยักหน้าหงึก ๆ ต่อให้จะกลับพิพิธภัณฑ์ก็เถอะ
"ไว้เจอกันใหม่นะคะ"
เธอก้มหัวให้
แต่สังเกตไม่นานก็ต้องละสายตามามองตัวชายหนุ่มที่ทึกทักความสัมพันธ์ของพวกเราไปก่อน แต่ก็..
"ค่ะ เพื่อน.."
ลองเล่นตามน้ำพลางมองสีหน้านายไปด้วย
แต่สังเกตไม่นานก็ต้องละสายตามามองตัวชายหนุ่มที่ทึกทักความสัมพันธ์ของพวกเราไปก่อน แต่ก็..
"ค่ะ เพื่อน.."
ลองเล่นตามน้ำพลางมองสีหน้านายไปด้วย
มานากะร้องงงด้วยความไม่เข้าใจทั้งหมด ทั้งยังมองสองคนสลับกันไปมาอีก..จะว่าไปนี่ก็..คนที่มาร้องเพลงที่มิฮานาดะหรือเปล่านะ
"แฟนเก่าอะไรคะ? ไม่ใช่สักหน่อย.."
เธอปัดมือนายออกแล้วถอนหายใจเห้อ ความใกล้ชิดที่มากเกินไปนี่ทำเอาสั่นไหวแปลก ๆ เจ้าตัวเลยเดินเขยิบไปหาผีหนุ่ม(?)อีกคนแทน..
"..พอดีฉันอยากออกจากที่นี่แล้ว..."
บอกให้ยูกิริฟัง
มานากะร้องงงด้วยความไม่เข้าใจทั้งหมด ทั้งยังมองสองคนสลับกันไปมาอีก..จะว่าไปนี่ก็..คนที่มาร้องเพลงที่มิฮานาดะหรือเปล่านะ
"แฟนเก่าอะไรคะ? ไม่ใช่สักหน่อย.."
เธอปัดมือนายออกแล้วถอนหายใจเห้อ ความใกล้ชิดที่มากเกินไปนี่ทำเอาสั่นไหวแปลก ๆ เจ้าตัวเลยเดินเขยิบไปหาผีหนุ่ม(?)อีกคนแทน..
"..พอดีฉันอยากออกจากที่นี่แล้ว..."
บอกให้ยูกิริฟัง
"..ห ห๊า! อะไรของพวกนายเนี่ย นี่มันบูธพวกนายไม่ใช่เหรอ ตกใจอะไรกันยะ!?"
กลายเป็นเธอเองที่อธิบายให้ฟัง อะไรวะ(?) ไม่ได้สนใจที่โดนแฟนเก่า(?)จับไหล่ไว้ด้วย มัวแต่งง confused วดฟ อะไรเนี่ย??
"ล ลล แล้วฉันก็ยังไม่ได้ร้อ-งอะไรด้วย!"
ล ลลล ลิ้นพัน
"..ห ห๊า! อะไรของพวกนายเนี่ย นี่มันบูธพวกนายไม่ใช่เหรอ ตกใจอะไรกันยะ!?"
กลายเป็นเธอเองที่อธิบายให้ฟัง อะไรวะ(?) ไม่ได้สนใจที่โดนแฟนเก่า(?)จับไหล่ไว้ด้วย มัวแต่งง confused วดฟ อะไรเนี่ย??
"ล ลล แล้วฉันก็ยังไม่ได้ร้อ-งอะไรด้วย!"
ล ลลล ลิ้นพัน
มานากะคิดไปเรื่อย ดวงตาจ้องมองตามทางเพื่อจดจำก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ และไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
มานากะคิดไปเรื่อย ดวงตาจ้องมองตามทางเพื่อจดจำก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ และไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
เธอก็แค่อยากรู้ว่านายจะทำสีหน้าแบบไหน..แปลกจากเดิมยังไง..น่าสนใจหรือเปล่า
แต่พอได้เห็นสีหน้าของนายก็ได้แต่อมยิ้มใต้แมสนิดหน่อย
"..ตอนนายเรียกฉัน ฉันทำหน้าบื้อแบบนี้เลยหรือเปล่า?"
เธอหรี่ตาหน่อย ๆ พลางเอียงคอมองชายตรงหน้าที่คงไม่เข้าใจในตัวเธอตอนนี้นัก
เธอก็แค่อยากรู้ว่านายจะทำสีหน้าแบบไหน..แปลกจากเดิมยังไง..น่าสนใจหรือเปล่า
แต่พอได้เห็นสีหน้าของนายก็ได้แต่อมยิ้มใต้แมสนิดหน่อย
"..ตอนนายเรียกฉัน ฉันทำหน้าบื้อแบบนี้เลยหรือเปล่า?"
เธอหรี่ตาหน่อย ๆ พลางเอียงคอมองชายตรงหน้าที่คงไม่เข้าใจในตัวเธอตอนนี้นัก
เธอมองแล้วถอนหายใจเห้อ
"งั้น..ก็ได้ค่ะ"
ยอมเก็บใส่กระเป๋าก่อนจะค่อย ๆ
ฮ
ฮ
ฮ
ฮัดชิ้ว!--
อีกรอบ
ยังดีที่หันหน้าหนีไปแล้ว-
เธอมองแล้วถอนหายใจเห้อ
"งั้น..ก็ได้ค่ะ"
ยอมเก็บใส่กระเป๋าก่อนจะค่อย ๆ
ฮ
ฮ
ฮ
ฮัดชิ้ว!--
อีกรอบ
ยังดีที่หันหน้าหนีไปแล้ว-
มองนายงง ๆ
"งั้นก็ไม่ใช่ของฉันด้วยค่ะ.."
ก็ไม่ยอมนะ จะคืนอะ (.....)
มองนายงง ๆ
"งั้นก็ไม่ใช่ของฉันด้วยค่ะ.."
ก็ไม่ยอมนะ จะคืนอะ (.....)
Confused—
Confused—
"จิฟุยะคุง"
ครั้งนี้เธอหนักแน่นขึ้น ทั้งยังจ้องหน้าไม่เดินต่อด้วย
กำลังดื้อเพื่อทำอะไรอยู่สักอย่าง..!?
"จิฟุยะคุง"
ครั้งนี้เธอหนักแน่นขึ้น ทั้งยังจ้องหน้าไม่เดินต่อด้วย
กำลังดื้อเพื่อทำอะไรอยู่สักอย่าง..!?
ได้ยินเสียงแล้วขนลุก ยอมเดินต่อก็ได้ บรึ๋ย--
เดินไปสักพักก็เข้าห้องที่สี่.. มานากะได้แต่เลิ่กลั่กมองไปรอบ ๆ เมื่อไหร่จะถึงทางออก— !!!!???
"ผผผ—"
ตะกุกตะกักพูดไม่ถูก นนน นั่นผีโครงกระดูกนี่นา!?
มานากะจังยืนช็อคไปแล้ว แม้ว่าผีจะถอยไปก็ตาม...
@rkm-yugirigiri.bsky.social (ใครจะต่อเรยก็ได้-----)
ได้ยินเสียงแล้วขนลุก ยอมเดินต่อก็ได้ บรึ๋ย--
เดินไปสักพักก็เข้าห้องที่สี่.. มานากะได้แต่เลิ่กลั่กมองไปรอบ ๆ เมื่อไหร่จะถึงทางออก— !!!!???
"ผผผ—"
ตะกุกตะกักพูดไม่ถูก นนน นั่นผีโครงกระดูกนี่นา!?
มานากะจังยืนช็อคไปแล้ว แม้ว่าผีจะถอยไปก็ตาม...
@rkm-yugirigiri.bsky.social (ใครจะต่อเรยก็ได้-----)
เธอฟังคำตอบโดยที่ไม่ได้พูดกลับอะไรในทันที ก็คงอยากจะเข้าใจเรื่องที่นายพูดออกมาแม้จะไม่มีประสบการเลยสักนิด
อืม..
"..จิฟุยะ..คุง?"
สาวตัวเล็กลองเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงผะแผ่วดู
ก็แค่ความอยากรู้อยากเห็น—ที่เธออยากเข้าใจบ้างเท่านั้นเอง
เธอฟังคำตอบโดยที่ไม่ได้พูดกลับอะไรในทันที ก็คงอยากจะเข้าใจเรื่องที่นายพูดออกมาแม้จะไม่มีประสบการเลยสักนิด
อืม..
"..จิฟุยะ..คุง?"
สาวตัวเล็กลองเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงผะแผ่วดู
ก็แค่ความอยากรู้อยากเห็น—ที่เธออยากเข้าใจบ้างเท่านั้นเอง
ยื่นกล่องให้กลับ (....)
ยื่นกล่องให้กลับ (....)
ไม่ยอมเว้ย
ไม่ยอมเว้ย
อย่างน้อยถ้าโดนหลอกนายก็คงบังให้(...)
(ต้องสุ่มเต๋ามั้ย--)
bsky.app/profile/akan...
ทางเดินมืดมิดที่ตรงหัวมุมมีหุ่น(?) หรือไม่ก็ผี(?) นอนฟุบอยู่กับโต๊ะ ถ้าคุณไม่ไปยุ่มย่าม ผีตนนี้อาจไม่ทำอะไรคุณ
แต่บางกลุ่มอาจเจอผีตนนั้นลุกพรวดขึ้นมาส่งเสียงร้องโหยหวน (เป็นเสียงจากลำโพงที่เสมือนจริง) และอาจเดินด้วยแขนขาที่บิดเบี้ยวไล่คุณให้เดินไปยังห้องถัดไป
(หากโรลเพลย์สามารถทอยเต๋าสุ่มเจอด้วยตัวเองได้เลย)
อย่างน้อยถ้าโดนหลอกนายก็คงบังให้(...)
(ต้องสุ่มเต๋ามั้ย--)
bsky.app/profile/akan...
ก็ถ้าไปกับนายก็คงไม่ต้องโดนหลอกนี่ ใช่มั้ยล่ะ(...)
"..ไม่เป็นไรค่ะ เก็บมือนายไว้จับกับแฟนตัวจริงเถอะ"
เธอถอนหายใจแล้วรอนายเดินนำไปอย่างว่าง่าย...
ก็ถ้าไปกับนายก็คงไม่ต้องโดนหลอกนี่ ใช่มั้ยล่ะ(...)
"..ไม่เป็นไรค่ะ เก็บมือนายไว้จับกับแฟนตัวจริงเถอะ"
เธอถอนหายใจแล้วรอนายเดินนำไปอย่างว่าง่าย...
น้ำตาแห้งเหือดหายไปทันทีที่เห็นไอ้หนุ่มตรงหน้าเย้าหยอกแบบนั้น แต่จะพูดว่ายังไหวก็ยังไงอยู่..
"..ไม่ไหวแล้ว"
ยอมรับเสียงจ๋อย ๆ พร้อมกับดึงเสื้อนายไว้ตั้งใจจะอ้อนอย่างที่ไม่เคยเป็น..
ขอออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนเถอะ💢
"พาออกไปได้มั้ยคะ.."
น้ำตาแห้งเหือดหายไปทันทีที่เห็นไอ้หนุ่มตรงหน้าเย้าหยอกแบบนั้น แต่จะพูดว่ายังไหวก็ยังไงอยู่..
"..ไม่ไหวแล้ว"
ยอมรับเสียงจ๋อย ๆ พร้อมกับดึงเสื้อนายไว้ตั้งใจจะอ้อนอย่างที่ไม่เคยเป็น..
ขอออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนเถอะ💢
"พาออกไปได้มั้ยคะ.."
เธอตอบ ๆ ไปแล้วหันกลับไปมองทางเข้าโรงเรียนอีกรอบ
"แต่เขาคงไม่อยู่แล้วมั้ง.." มานากะถอนหายใจ "งั้นฉันขอตัวดีกว่า.."
เธอตอบ ๆ ไปแล้วหันกลับไปมองทางเข้าโรงเรียนอีกรอบ
"แต่เขาคงไม่อยู่แล้วมั้ง.." มานากะถอนหายใจ "งั้นฉันขอตัวดีกว่า.."