(ทุกคน... ไป... ด้วยกัน...)

(และจะมีความสุขกว่านี้ ถ้า....)

"อะไรไม่ดีก็ปัดทิ้งสินะ..." คิดตาม

"นั่นสินะครับ" แล้วก็ยิ้มออกมาเหมือนว่าจะตัดสินใจอะไรได้

"แทนที่จะสนใจว่ามันจะไม่ดี สู้มาพยายามให้มันออกมาดีด้วยตัวเองจะดีกว่า"
"วันนี้ก็มาพยายามด้วยกันเถอะครับ โทริยะซัง!"

ว่าแล้วก็จับชายแขนเสื้ออีกคนเนียนๆ ซะเลย(????)

คงไม่เป็นไรหากเขาจะเอ่ยทักและพูดคุยกับใครสักคนข้างๆ ซึ่งดูเหมือนจะอยู่คนเดียวเหมือนกัน

กระพริบตาไปที รู้สึกประทับใจขึ้นมาหน่อยๆ กับคำพูดนั้น

“โทริยะซังเนี่ย เป็นไทป์ที่ค่อนข้างเท่สินะครับ”

ทั้งคำที่พูดออกมา ทั้งบรรยากาศ ผิดคาดที่ดูเหมือนจะเป็นสาวเรียบร้อยนุ่มสบาย แต่แนวคิดที่ได้รับกลับฟังเป็นผู้ใหญ่

"เห... ."ยิ้มให้ที(..)ผมสีน้ำตาลอ่อนจริง ๆ ด้วย
แถมเป็นหนุ่มพระอาทิตย์สินะ
เมื่อกล่าวถึงชะตาจะขึ้นอยู่กับคนรอบข้าง

"ถ้าความหมายดูไม่ดี,ไม่สบายใจ ก็ไม่ต้องเชื่อมันมากก็ได้ อย่างไรมันก็เป็นเพียงเศษตัวช่วยในการตัดสินใจนี่คะ"
ไหวไหล่

“ของผมชีวิตค่อนข้างราบรื่น แต่เหมือนความสุขจะขึ้นกับคนรอบข้าง... พอเป็นแบบนี้ก็ชักไม่แน่ใจแล้วล่ะครับ”

ก็ตอนนี้คนรอบข้างกระจัดกระจายสุดๆ เลยน่ะสิ

“ความรักเหมือนว่าจะสมหวัง” แต่จะไปสมหวังกับใครกันล่ะ? ไม่มีเรื่องนี้อยู่ในหัวแต่แรก

“ส่วนการเรียนก็ห้ามประมาทแหละครับ”

แน่นอนว่าไม่รู้ตัวว่าอีกคนจำชื่อไม่ได้

พออีกคนหันมาตอบก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง... แต่ไม่ใช่ผมบลอนด์ สีน้ำตาลอ่อนต่างหากล่ะโทริยะซัง...

”อ้อ...“ ตั้งใจฟังแล้วคิดตาม

“การเป็นตัวของตัวเอง... ผมว่าก็ฟังดูดีนะครับ”
ไม่ได้คอมเม้นเรื่องความรัก
“แต่ยังไงก็ห้ามประมาทเรื่องการเรียนสินะครับ”

ยกใบเซียมซีขึ้นมาเช็คอีกครั้งก่อนจะเล่าผลของตัวเอง

“โทริยะซัง ผลเซียมซีออกมาเป็นยังไงบ้างครับ”

/เห็นคนที่น่าจะเป็นสมาชิกกลุ่ม พยายามเข้าไปคุยเพราะรู้สึกตอนนี้คนในกลุ่มดูไม่สนิทกันสุดๆ เลย พอดีว่าเขาเองก็มาลองเซียมซีด้วยเหมือนกัน/